Το… νοθογκάστρι της Μεταπολίτευσης

Διάβαζα ένα ποίημα του Στ. Σταυρόπουλου. Γράφει σε ένα στίχο:
«Αν σου δώσω τις ερωτήσεις θα μου δώσεις την προδοσία τους;»
Ζούμε την μπλόφα μιας χαμένης παρτίδας. Ζούμε τον φόβο μήπως χρειαστεί να νοσηλευτούμε, μήπως χάσουμε τη δουλειά μας, μήπως έχουμε θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο, μήπως ανατείλει ο Ηλιος από την δύση…
Ζούμε στιγμές προδοσίας; Όχι, ζούμε το τέλος μιας ηθελημένης πλάνης.
Σαν τον χαρτοπαίχτη που βγαίνει στον δρόμο ξημερώματα, τα ’χει χάσει όλα και ψάχνει δανεικά για να ρεφάρει.
Ζούσαμε στην πάχνη και τώρα ζούμε έξω απ’ αυτήν.
Μια στιγμή που διαρκεί οκτώ χρόνια. Κι ας είπαμε την πτώχευση – κρίση, την τρόικα – θεσμούς.
Κάποιοι έχουν κρύο αίμα στη “νέα γλώσσα”.
Περνούν οι μηδαμινές στιγμές του φόβου, της γιαλαντζί προδοσίας, περνούν και χάνονται.
Σαν τα διαβατάρικα πουλιά.
Και εκείνος ο χαρτοπαίχτης ψάχνει ακόμη να δανειστεί για να ρεφάρει…
Αυτό που ζούμε σήμερα είναι το… νοθογκάστρι της Μεταπολίτευσης.