Το κουτί της Πανδώρας

Ξέρω ότι είμαστε εξαιρετικά επιφυλακτικοί απέναντι στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Αυτή η κυρίαρχη αίσθησή μας, ορισμένες φορές ανταποκρίνεται σε μια πραγματικότητα που θέλει τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών να υπερνικά τις επιδιώξεις των ανθρώπων. Η Ευρώπη, όμως, είναι το καλύτερο “γήπεδο που μπορούμε να παίξουμε μπάλα”.
Αυτή η Ευρώπη (ένα κορυφαίο πολιτικό επίτευγμα) που είναι αργοκίνητη, διστακτική, ετεροβαρής, είναι η προοπτική της Ελλάδας… Κανείς δεν μπορεί ν’ αλλάξει την Ευρώπη… απ’ έξω…
Μέσα, διαμορφώνει τους ευνοϊκούς συσχετισμούς. Είναι νόθο το δίλημμα, εάν η Ευρώπη πάει “αριστερά ή δεξιά”;
Σαν υπερεθνικό σύνολο, απλά, παρατηρεί τις διεθνείς εξελίξεις και αναλόγως προσαρμόζεται. Αλλιώς απευθύνεσαι στη Βόρειο Κορέα, αλλιώς στη Μέκκα του καπιταλισμού.
Οσο εμβαθύνει η Ευρώπη στα ποιοτικά της χαρακτηριστικά (άνθρωπος, ελευθερία, εμπόριο, δικαιώματα, ασφάλεια) κερδίζει άμεσα την εμπιστοσύνη των πολιτών.
Ολα είναι θέμα εμβάθυνσης και λειτουργικής αναζήτησης.
Εξοδος από την Ευρώπη ισοδυναμεί με χαρακίρι… Αυτά, γράφονται τώρα, που ο ευρωσκεπτικισμός επανέρχεται από την πίσω πόρτα.
Δεν έχουμε άλλη επιλογή…