Το “καμίνι” της αμφισβήτησης

Πώς περνούν έτσι τα χρόνια της νιότης μας. Ο Μπράιν Φέρι, ο τραγουδιστής των “Roxy Music”, πάτησε τα 71.
Ο Μικ Τζάγκερ είναι 72, ο Πωλ ΜακΚάρτνεϋ δίνει ακόμη συναυλίες και γεμίζει τα στάδια όπως και ο εβδομηντάρης Τζόνι Χαλιντέι στη Γαλλία.  Σκέπασε ο χρόνος τα ξακουστά είδωλα της γενιάς μας. Αυτή είναι, τελικά, η ζωή· μια διαρκής αναμέτρηση με τον χρόνο και τις απολαύσεις του. Τούτα τα σημερινά “ροκ εντ ρολ” όνειρα δεν μοιάζουν με τα δικά μας. Είναι λίγο πιο εξτρεμιστικά. Φαντασθείτε ότι τα 83 διανύει η Γιόκο Ονο. Εχει σήμερα άλλο περιεχόμενο η αμφισβήτηση. Είναι πιο ετσιθελική, πιο “βιονική”, πιο ακατάσχετη. Στα δικά μου τα χρόνια ήταν ανατρεπτική χωρίς να είναι βέβηλη.
Πάει περνούν τα χρόνια…
Περνούν και πίσω δεν γυρνούν.
Αντέχουμε, όμως, ακόμη. Εχουμε μια σπίθα στα μάτια, τη φλόγα των νέων. Κι ας μας ρήμαξαν οι συμβατικότητες.  Τίμια πράγματα!
Κάθε γενιά και η σπονδή της στην αμφισβήτηση.
Ετσι πρέπει να ’ναι οι νέοι.
Αλλοίμονο αν τα καταπίνουν τα πράγματα “αμάσητα”.
Πάνε φύγανε τα “σίξτις” και τα “σέβεντις”. Εσβησε το καμίνι, τώρα ανάβει άλλο.
Ετσι είναι η ζωή…