Το ηφαίστειο

Ζούμε μέσα σε μια τεφρή ατμόσφαιρα. Κάποιοι σηκώνουν την σκόνη της Ιστορίας, τσούζουν τα μάτια, αδυνατούμε να δούμε στο τέλος το φως.
Περιπλανιόμαστε μπουσουλώντας από συμφωνία σε συμφωνία. Συμβαίνει και το εξής παράδοξο, γεγονός που πρώτος προέβλεψε ο Ηράκλειτος: «Ενώ η πραγματικότητα είναι μία, ο καθένας την αντιλαμβάνεται σύμφωνα με τα δικά του μυαλά».
Αυτό είναι μια τεφρή ατμόσφαιρα… Ενώ το διακύβευμα είναι συγκεκριμένο αλλιώς το αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση, αλλιώς η αντιπολίτευση, αλλιώς οι πολίτες. Δολοπλοκούσα περιπέτεια… Ένα, δυο ξεκάθαρα πράγματα που θα εμψυχώσουν τους πολίτες δεν ακούσαμε.
Η τέφρα ενός ηφαιστείου που ξυπνά;
Τα λόγια, τα όνειρα έχουν υδαρή μορφή. Δεν έχουν τα λόγια την στιβαρότητα που αρμόζει στην κρισιμότητα των στιγμών.
Και τα όνειρα θέλουν μια σιγουριά για να γίνουν· βλέπεις κάποιος μας τράβηξε το «μαξιλάρι» της Ιστορίας.
Η χώρα κοιμάται και ξυπνά πάνω στα καλάμια. «Υπομονή, θα πήξει το δάκρυ, θα γίνει νησί».