Είναι γεγονός ότι τα δηµοψηφίσµατα στην πολιτική ζωή της χώρας δεν έχουν κριθεί θετικά, όσον αφορά τη γνησιότητά τους. Για παράδειγµα στο δηµοψήφισµα του 1935 από τον Κονδύλη, η µοναρχία πήρε 99%!
Όµως δύο δηµοψηφίσµατα που έγιναν µεταδικτατορικά δεν αµφισβητούνται για τη γνησιότητα του αποτελέσµατος τους. Είναι το δηµοψήφισµα του 1974 για τη µορφή του πολιτεύµατος και που απαλλάχθηκε ο τόπος από το καρκίνωµα της µοναρχίας οριστικά και το δηµοψήφισµα στις 5/7/2015 για τη συµφωνία της χώρας µας, στα οικονοµικά µέτρα που ήθελε η Τρόικα να µας επιβάλει.
Συµπληρώθηκαν λοιπόν 10 χρόνια από εκείνο το δηµοψήφισµα της έκφρασης της λαϊκής κυριαρχίας και που η δηµοσίευση των πρακτικών του συµβουλίου των αρχηγών που έγινε την επόµενη µέρα, ξεκαθαρίζει τις θέσεις των κοµµάτων και θέτει τέρµα στις παραπλανητικές προπαγάνδες. Ότι δηλαδή δεν ψήφισε ο λαός ΟΧΙ για να φύγουµε από την ευρωζώνη. ∆εν ψήφισε ΟΧΙ για να αλλάξουµε νόµισµα. Ψήφισε ΟΧΙ για να µη δεχθεί η χώρα τις προτάσεις της Τρόικας που ήσαν εξοντωτικές για τον λαό.
Βέβαια, το δηµοψήφισµα έγινε βιαστικά γιατί το ιερατείο των «σοφών» γιάπηδων της Ε.Ε. είχε αποκλείσει την χώρα µε τον εκβιασµό του κλεισίµατος της κάνουλας της ρευστότητας. Έδειξε η Ευρώπη το αντικοινωνικό της πρόσωπο. Έδειξε ότι είναι ένα τέρας µε µεγάλο κεφάλι αλλά χωρίς σώµα και ψυχή. Απαρνήθηκε τις αρχές της για κοινωνική δικαιοσύνη, αλληλεγγύη και δηµοκρατία. Οι φίλοι δεν αποτελειώνουν έναν συνάνθρωπο τους που πτώχευσε, αλλά τρέχουν να τον βοηθήσουν. Ήταν γνωστό ότι ένα µέρος της εθνικής µας κυριαρχίας θα το χάναµε µπαίνοντας στην Ε.Ε. Όµως ένα µέρος. Η χώρα µας αντιµετωπίσθηκε σαν χώρα που βρίσκεται υπό κατοχή, σαν το «µαύρο πρόβατο» της Ευρώπης και µας περίµεναν στη γωνία για να µας ταπεινώσουν, για να µας χρησιµοποιήσουν σαν «πειραµατόζωο».
∆εν ήθελαν καµία διαφοροποίηση, αλλά πλήρη υποταγή για να στείλουν συγχρόνως ένα µήνυµα στους άλλους λαούς της Ε.Ε. να µην αντιδρούν, γιατί θα ‘χουν την ίδια τύχη µε την Ελλάδα. Εκείνες λοιπόν τις κρίσιµες µέρες της χρεοκοπίας της χώρας, βρέθηκε ένα µικρό κόµµα στην εξουσία µε τη θέληση του λαού µας και που ερχόταν για πρώτη φορά σε επαφή µε την εξουσία. Οι προηγούµενοι κυβερνούσαν για 40 χρόνια. Και παρ’ όλα αυτά προσπάθησαν να πείσουν τον λαό µας ότι η Ιστορία της χώρας ξεκινά το 2015.
Τότε δηλαδή που κέρδισε τις εκλογές.
Ήταν όµως ό,τι χειρότερο για ένα νέο κόµµα. Βρήκε µια πτωχευµένη χώρα, βρήκε ένα δεύτερο µνηµόνιο που είχε εφαρµοστεί στο 40% (∆ήλωση Μέρκελ), βρήκε άδεια δηµόσια ταµεία που είχαν 300 εκ. απόθεµα και θα ‘πρεπε σε 15 µέρες να βρει η νέα κυβέρνηση 5 δισ. για να πληρώσει τους µισθούς και τις συντάξεις, βρήκε ένα λαό που τον είχαν γονατίσει τα δύο πρώτα µνηµόνια, βρήκε ένα εχθρικό εσωτερικό και εξωτερικό κατεστηµένο που δεν µπορούσε να «χωνέψει» ότι ένα µικρό αντιδεξιό κόµµα έγινε κυβέρνηση. Ο τότε αρχηγός της Ν.∆. Σαµαράς δεν παραιτήθηκε µετά την εκλογική του συντριβή, γιατί τον είχε διαβεβαιώσει αυτό το κατεστηµένο, ότι ο βίος της νέας κυβέρνησης θα κρατήσει 6 µήνες, και όταν η προφητεία δεν πραγµατοποιήθηκε παραιτήθηκε µετά από 6 µήνες.
Η νέα λοιπόν κυβέρνηση δεν είχε να αντιµετωπίσει µόνο τη χρεοκοπία της χώρας ή έναν λαό που περίµενε άµεση οικονοµική λύτρωση, αλλά και ένα µέτωπο προπαγάνδας εναντίον της, από τα µέσα µαζικής προπαγάνδας. Την κατηγόρησαν αµέσως ότι εξαπάτησε τον λαό, γιατί δεν κατάργησε άµεσα τα µνηµόνια. Λες και θα ‘πρεπε προεκλογικά να διακηρύξει ότι τα µνηµόνια είναι καλά και θα τα κρατήσει. Λες και οι πολιτικές δυνάµεις δεν λένε υποσχέσεις προεκλογικά, περισσότερες απ’ αυτά που µπορούν να κάνουν.
Ο Α. Παπανδρέου δεν διακήρυσσε ότι τη ∆ευτέρα το πρωί θα φύγουν οι αµερικανικές Βάσεις; ∆εν έφυγαν! ∆εν έλεγε ότι θα φύγει από την τότε ΕΟΚ; ∆εν έφυγε!
Και έπεσαν πάνω στον Τσίπρα γιατί δεν «έσκισε» σαν τον… Σαµαρά τα µνηµόνια. ∆υστυχώς δεν µπορούσαν να χωνέψουν ότι ένα µικρό κόµµα του 3% έγινε κυβέρνηση. Ας πρόσεχαν!
ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΡΧΗΓΩΝ
Στις 5/7/2015 είχαµε το δηµοψήφισµα και στις 6/7/2015 το συµβούλιο των πολιτικών αρχηγών. Η αδίστακτη Τρόικα ήθελε κι άλλα σκληρότερα µέτρα. ∆εν αισθανόταν οίκτο που µε τα δύο πρώτα µνηµόνια (2010-15), οι µισθωτοί και οι συνταξιούχοι έχασαν το 50% του εισοδήµατός τους, η ανεργία έφθασε στο 27%, το Α.Ε.Π. µειώθηκε 25%, τα κόκκινα δάνεια από 8% έφθασαν στο 75%, γιατί µειώθηκαν τα εισοδήµατα των Ελλήνων, οι Έλληνες οµολογιούχοι έχασαν το 90% της αξίας τους, το PSI διέλυσε τα ασφαλιστικά ταµεία, οι Τράπεζες πτώχευσαν και ζητούσαν ανακεφαλαιοποίηση, οι µικροµεσαίες επιχειρήσεις διαλύθηκαν.
Μια καταστροφή που µόνο ένας πόλεµος θα είχε επιφέρει. Παρόλα αυτά το δουλικό ντόπιο κατεστηµένο που η κύρια ιδεολογία του είναι το οικονοµικό συµφέρον, προέτρεπε την απάνθρωπη Τρόικα, που είχε την ατυχία η χώρα να πέσει στα χέρια της, να «κρατά γερά» στις απεγνωσµένες προσπάθειες µιας κυβέρνησης, για να κρατήσει όρθιο τον λαό. Να µη γονατίσει κι άλλο!
Μέσα λοιπόν σ’ αυτό το πολιτικό και οικονοµικό κλίµα η τότε κυβέρνηση αναζήτησε την πιο στέρεη βάση που είναι το στήριγµα του λαού. Η πιο τίµια και δηµοκρατική πράξη. Ζήτησε τη βοήθεια του γιατί τα «κοράκια» δεν είχαν ούτε ψυχή ούτε καρδιά. Ήθελαν να σκυλέψουν πάνω στο πτώµα της ελληνικής οικονοµίας.
Το ΟΧΙ του δηµοψηφίσµατος ήταν 63%.
Σ’ αυτό το δηµοψήφισµα δεν αναµετρήθηκαν οι φιλοευρωπαϊστές µε τους αντιευρωπαϊστές. Αναµετρήθηκαν δύο διαφορετικοί «κόσµοι». Αναµετρήθηκαν αυτοί που είχαν γαλουχηθεί και είχαν πιστέψει στο όραµα της εθνικής ανεξαρτησίας, µε τις δυνάµεις που οδηγός τους είναι η φρόνιµη δειλία. Που προτιµούν το ΝΑΙ στην υποτέλεια παρά το ΟΧΙ στην υποταγή!
ΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ
Πρόσφατα κυκλοφόρησαν τα πρακτικά του συµβουλίου των αρχηγών. Λέγεται για 10 χρόνια ότι ο Τσίπρας ήθελε να βγάλει την Ελλάδα από την Ε.Ε. µε το δηµοψήφισµα, ότι έκανε το ΟΧΙ, ΝΑΙ. Ότι αυτός έκλεισε τις τράπεζες, ότι ζηµίωσε τη χώρα 200 δισ.
Όλα είναι ψεύδη! Ας δούµε τι ειπώθηκε σ’ εκείνο το ιστορικό συµβούλιο.
Ο Προκόπης Παυλόπουλος λέει: «Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών δυνάµεων και µετά το ΟΧΙ και παρά την έκταση του ΟΧΙ, ουδόλως αµφισβητεί την πορεία της Ελλάδος στην Ευρώπη και στην Ευρωζώνη, τονίζω πάντα την εξαίρεση του ΚΚΕ. Η κυβέρνηση εξουσιοδοτείται ύστερα από τη συνάντηση αυτή και µε βάση το αποτέλεσµα, να διαπραγµατευτεί ακριβώς για να διασφαλιστεί η θέση της Ελλάδας εντός της Ευρώπης. Να είναι µια συµφωνία η οποία θα είναι βιώσιµη συµφωνία».
Ο Σταύρος Θεοδωράκης είπε: «Το αποτέλεσµα του δηµοψηφίσµατος δεν είναι µια εντολή ρήξης, αλλά όπως είπε ο πρωθυπουργός είναι µια εντολή για µια πιο δίκαιη συµφωνία µε την Ευρώπη».
Ο Τσίπρας είπε: «Να χαράξουµε τη διαπραγµατευτική στρατηγική της χώρας και την πορεία της, µε δεδοµένο δηλαδή τον σεβασµό στη λαϊκή κυριαρχία. Το αποτέλεσµα ήταν σαφές σε ότι αφορά την απόρριψη της συγκεκριµένης πρότασης, αλλά ταυτόχρονα σαφές σε ότι αφορά την ενίσχυση της διαπραγµατευτικής προσπάθειας, για την επίτευξη µιας βιώσιµης συµφωνίας, µε προοπτική εξόδου από την κρίση».
Και όσον αφορά το κλείσιµο των Τραπεζών είπε: «Όπως γνωρίζετε η απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας την προηγούµενη Κυριακή να παγώσει την έκτακτη παροχή ρευστότητας του ELA, µας οδήγησε στην απόφαση να θέσουµε περιορισµούς στις αναλήψεις».
Πρέπει να υπάρξει µια ουσιαστική διαπραγµάτευση για να εξασφαλιστεί ότι η Ευρωπαϊκή Τράπεζα θα αντιµετωπίσει το αίτηµα της Τράπεζας της Ελλάδας, για παροχή έκτακτης ρευστότητας, µέχρι να βρεθεί συµφωνία, για λόγους ουσιαστικούς και για λόγους ανθρωπιστικούς. Εάν η στάση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας παραµείνει αρνητική, η χώρα βρίσκεται σ’ ένα κίνδυνο ανθρωπιστικής κρίσης.
Θεωρώ ότι εάν στόχος αυτής της συζήτησης είναι να λαθροχειρίσουµε και να µετατρέψουµε το ΟΧΙ σε ΝΑΙ, δεν θα µε βρείτε σύµφωνο. Το ΌΧΙ είναι ένα ΌΧΙ, που αφορά µια µη βιώσιµη συµφωνία. Προφανώς και δεν είναι εντολή ρήξης, αλλά δεν είναι εντολή «πάση θυσία ό,τι και να γίνει, να συµφωνήσουµε». Ο αρχηγός της Ν.∆. Μεϊµαράκης είπε «θεωρώ ότι το ΟΧΙ το οποίο ψηφίστηκε και από πολλούς Νεοδηµοκράτες και φίλους µου, γιατί σαν πίστεψαν όπως κι εγώ ότι σε σαράντα οκτώ ώρες έρχεται η συµφωνία».
Τσίπρας: Και ‘σεις µε πιστέψατε;
Μεϊµαράκης: Ναι, ναι. Και εξακολουθώ να το πιστεύω.
Αυτά λοιπόν ειπώθηκαν στο συµβούλιο αρχηγών. Ούτε µαύρες σελίδες είχαµε, ούτε εθνική συµφορά είχαµε, ούτε «κωλοτούµπες» είχαµε, ούτε πρόθεση ρήξης µε την Ε.Ε. είχαµε.
Όλοι οι αρχηγοί πλην του ΚΚΕ, συµφώνησαν σ’ ένα κείµενο που έδινε εντολή στον Τσίπρα να διαπραγµατευθεί µια κοινωνικά δίκαιη και οικονοµικά βιώσιµη συµφωνία.
Συµπερασµατικά λοιπόν.
Η Ε.Ε. απέδειξε ότι είναι ένας σκληρός οικονοµικός οργανισµός που δεν διστάζει να επιβάλλει απάνθρωπα οικονοµικά µέτρα. Η αγνωµοσύνη είναι το χειρότερο ελάττωµα στον άνθρωπο. Είναι ντροπή για τους πολιτικούς που αναδείχτηκαν υπό την ηγεσία του Τσίπρα, να τον αποκαλούν «προδότη», γιατί όπως λένε «πρόδωσε» την εντολή του δηµοψηφίσµατος. Και µάλιστα τόσα χρόνια δεν µας λένε σε τι συνίσταται η «προδοσία»…
Γιατί αν εννοούν ότι θα ‘πρεπε να φύγει η χώρα από την Ε.Ε., τα πρακτικά τους διαψεύδουν.
*Ο Βασίλης Πεντάρης είναι π. βουλευτής Χανίων
