Το γελοίο… και το μεγαλείο

Οι Ελληνες πολίτες εμφανίζουν μία ασύλληπτη κόπωση.
Περισσότερο και από την οικονομική κρίση τούς κούρασαν οι φρούδες ελπίδες.
Αν τις ζυγιάζαμε όλα αυτά τα χρόνια, παίρναμε «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά».
Κατά έναν μυστηριώδη τρόπο (όχι μυστηριώδη για τον προσεκτικό παρατηρητή) η κυβέρνηση πάλι βραχυκύκλωσε γιατί στριμώχτηκε.
Τώρα, βέβαια, είναι σκέτο αποστράγγισμα των αποθεματικών χωρίς θούριους και την μπαλάντα του εφήβου επαναστάτη.
Είναι σκέτο αποστράγγισμα, όπως νέτα – σκέτα αυτά που ζητά το κουαρτέτο.
Πάλι κατά έναν μυστηριώδη τρόπο καταφεύγουν στην πεπατημένη των ηττημένων. Αφού δεν «μπορούμε να κλείσουμε την αξιολόγηση (την επαχθή αξιολόγηση), τουλάχιστον ας ρίξουμε… μία ντουφεκιά!!».
Ο αχός της ντουφεκιάς χάνεται στο δάσος γιατί είμαστε μόνοι με τον ουρανό.
Των παθών μας ο τάραχος και αυτή τη Μεγάλη Εβδομάδα.
Ολα αυτά έχουν συνέπειες στη ζωή μας και στο τρύπιο πορτοφόλι μας.
Των παθών μας ο τάραχος, αφού η χώρα είναι “στο καρφί”.
Ολα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν…