Δεν θα μπορέσω ποτέ να συμφιλιωθώ στην Ελλάδα με αυτή την μειονεξία ότι είμαστε μια “ιδιαίτερη περίπτωση”.
Και αν αυτό ήταν το κυρίαρχο επιχείρημα της ελίτ στα χρόνια του μνημονίου, η Ελλάδα μπορεί να κάνει βήματα μπροστά, αρκεί να βγουν στο προσκήνιο η τολμηρή πολιτική βούληση και οι υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας, που απόκαμαν να ξεφυσούν με τις περιρρέουσες αθλιότητες.
Το περιστατικό με τον πρύτανη Μπουραντώνη γύρισε την ακαδημαϊκή κοινότητα στη “ζούγκλα με τον Ταρζάν”.
Αλλά και οι γελοίες επιθέσεις στον κ. Τσιόδρα (που έχαιρε δημοφιλίας 85%) δείχνουν ότι δεν πρέπει και αυτή την φορά να γίνουμε καταγέλαστοι και να χύσουμε το γάλα από την καρδάρα.
Κουράστηκαν οι περισσότεροι Ελληνες να ζουν σε μια χώρα που τους γεννά τόσο στρες.
Εδώ έρχεται και κλείνει τα ζητήματα με τις πολιτικές της αποφάσεις η κυβέρνηση.
Αυτές οι αποφάσεις είναι “μια και έξω” δεν μπαίνουν σε διαβούλευση.
Ολο γλύκες και “κρουασάν με μέλι” κάποιοι μαμόθρεφτοι ζητούν.
Νομίζω να καταλαβαίνουν όλοι ότι διακυβεύεται η ισχύς της χώρας για τα επόμενα χρόνια.
Το διακύβευμα
Μικρές αγγελίες
