Παρά τα λάθη μας, αυτό που ξεχωρίζει τους Έλληνες είναι η αντοχή και το πείσμα μας. Συχνά βέβαια κάνουμε τα εύκολα δύσκολα, αλλά μάλλον το κάνουμε από μία αθωότητα, για να δοκιμάζουμε τη δύναμή μας.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι πάντα τα καταφέρνουμε. Αυτό διδάσκει η ιστορία, η ποίησή μας, η αντοχή της δημοκρατίας μας.
Συνάντησα έναν στίχο του Λόρδου Βύρωνα: «και τι μένει πια σε αυτήν την άκρη; Για τους Έλληνες μια ντροπή, για την Ελλάδα ένα δάκρυ».
Αυτόν τον στίχο πρέπει να τον σβήσουμε από την παγκόσμια ποίηση. Έχουμε χρέος να το κάνουμε, αναλογιζόμενοι τη χώρα που θα παραδώσουμε στα παιδιά μας.
Όλοι συμφωνούν ότι η Ελλάδα και οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες περνούν μια πρωτοφανή κρίση. Έμελλε να το ζήσουμε και αυτό. Πρέπει, όμως, να το αντέξουμε, να το παλέψουμε, να κρατηθούμε ζωντανοί, να υπερασπιστούμε το κράτος δικαίου και την οικονομία μας.
Πρέπει να είμαστε έτοιμοι για την μετα-κορωνοϊό εποχή. Σε αυτόν τον αγώνα όλοι έχουμε χρέος να βάλουμε ένα λιθαράκι.
Οι Έλληνες συνηθίζουν να κάνουν πολιτική με πάθος· δεν έχουν μάθει να κάνουν διαχείριση κρίσεων. Ήλθε η ώρα να το μάθουμε και αυτό.
