Κάθε Αύγουστο, µετά τα ολιγόλεπτα δελτία ειδήσεων, βλέπουµε σε απ’ ευθείας µετάδοση τις µάχες που δίνουν οι πυροσβέστες και οι εθελοντές πυρόσβεσης των πυρκαγιών. ∆είχνουµε να ‘χουµε συνηθίσει ν’ ακούµε να καίγεται ό,τι υπόλοιπο δάσος έχει µείνει από Ελλάδα στην Αττική, στην Εύβοια, στα νησιά του Β. Αιγαίου, στην Κρήτη και στην Πελοπόννησο.
Παλαιότερα εδίδοντο ευλογοφανείς εξηγήσεις, ότι Τούρκοι κατάσκοποι έβαζαν τις φωτιές, αργότερα, όταν άνοιξε διάπλατα το µεγάλο διαδικτυακό καφενείο, υπευθυνοποιήθηκαν οι οικοπεδοφάγοι, οι επιχειρηµατίες ανεµογεννητριών και φωτοβολταϊκών πάρκων. Για να αποµυθοποιηθούν αυτοί, επέπεσε το βάρος στους ιδιοκτήτες που δεν καθάριζαν τα οικόπεδά τους απ’ τα ξερόχορτα, ή αν κόβοντάς τα τ’ άφηναν εκτεθειµένα σε σωρούς στους υποτυπώδεις πεζόδροµους. Για υπευθυνότητα εκατηγορούντο και κρατικοί αξιωµατούχοι για την δηµιουργία δρόµων ταχείας κυκλοφορίας από ηµετέρους.
Σήµερα, κατακλυζόµαστε από θεωρίες περιβαλλοντολογίας. Καταλαβαίνουµε, τι ακριβώς συµβαίνει, αλλά δεν συµµορφωνόµαστε προς τις υποδείξεις. Οι διαµαρτυρίες των ειδικών αποκαθηλώνονται µε τις δικαιολογίες ότι φταίνε: Η κλιµατική αλλαγή, αποτέλεσµα της ανθρώπινης δραστηριότητας, η ανοµβρία, η ξηρασία, οι δυνατοί αέρηδες, οι υψηλές θερµοκρασίες και το λιώσιµο των πάγων. Οι λόγοι που οι φωτιές επαναλαµβάνονται είναι ότι έχουµε σχεδόν παραδοθεί µοιρολατρικά στην τύχη. Οι ∆ηµοτικές Αρχές κάνουν ό,τι µπορούν να προλάβουν τα χειρότερα.
Ο θεσµός της επτάµηνης σύµβασης εθελοντών πυροσβεστών, που ίσχυε για την περίοδο από Μάρτιο µέχρι Σεπτέµβριο για 600 περίπου άτοµα, αναθεωρήθηκε και προσλαµβάνονται µόνο κατά την περίοδο των πυρκαγιών. Τους είδαµε να ξεκουράζονται ξάπλα στο οδόστρωµα!
Έχουµε και τους ηλίθιους, που σε ανοιχτούς χώρους καλοκαιριάτικα κάνουν οξυγονοκολλήσεις, όταν οι αέρηδες τρέχουν µε ταχύτητα άνω των 100 χλµ./ώρα, για να θυµηθούµε τη φρασεολογία του Βύρωνα Πολύδωρα, ότι για όλα φταίει «ο στρατηγός άνεµος»!
∆εν φοβούνται οι Ελληνόφωνοι κυβερνώντες, οι περισσότεροι των οποίων είναι απόντες απ’ τις πυρκαγιές, µήπως κάποια απ’ αυτές έχει επιπτώσεις στην καριέρα τους. Και απ’ αυτό ησύχασαν, κατά µίαν έννοια, µετά τις αθωωτικές αποφάσεις του δικαστηρίου για τους κατηγορηθέντες υπεύθυνους της τραγωδίας στο Μάτι.
Αξιότιμε κύριε, διάβασα με πολύ προσοχή το κείμενο σας προσπαθώντας να εντοπίσω ίσως κάτι που δεν άκουσα δεν είδα δεν διάβασα για το θερινό μαρτύριο στον τόπο μας και όχι μόνο. Αυτό που σίγουρα αποτελεί τροφή για σκέψη είναι αυτό που γράφετε για τις δικαστικές αποφάσεις σχετικά με την τραγωδία στο Μάτι. Πράγματι η πανώλη της ατιμωρησίας (συν τοις άλλοις) χοντροπέτσιασε επικίνδυνα όπως έδειξαν και οι τελευταίοι εμπρησμοί στην Πάτρα την κοινωνία μας και μάλλον, το φαινόμενο αυτό, δεν αντιμετωπίζεται με το σύγχρονο ποινικό δίκαιο. Μήπως πρέπει να ξαναδούμε μεθόδους που χρησιμοποίησε ο Ομέρ Βρυώνης στην Αλαμάνα, μπας και σώσουμε την πατρίδα μας από την 5η φάλαγγα ; Mε εκτίμηση