Τις µεγαλύτερες αποφάσεις της ζωής µας, τις παίρνουµε αθόρυβα και σιωπηλά.
Χωρίς φανφάρες , χωρίς τυµπανοκρουσίες, χωρίς να προειδοποιήσουµε κανέναν.
Χωρίς να προετοιµάσουµε το έδαφος, χωρίς να περιµένουµε την κατάλληλη στιγµή.
Γιατί πολύ απλά, καµία στιγµή δεν είναι η κατάλληλη, αλλά και όλες, παράλληλα καταλληλες είναι .
Πολλές φορές στο κατώφλι µιας µεγάλης απόφασης, δεν τολµάµε να αντικρύσουµε ούτε στον ίδιο µας τον εαυτό.
Γιατί και µόνο η ιδέα για το τι θα ακολουθήσει κατευθύνει στο να µην τολµησουµε.
Κάθε στιγµή είναι η κατάλληλη στιγµή, για µία σηµαντική απόφαση.
Γιατί τότε είναι που κτυπάει το καµπανάκι µέσα µας. Τότε είναι που η ανάσα µας πνίγεται και τα θέλω γιγαντώνονται.
Αν περιµένουµε ο άνεµος να είναι ευνοϊκος ,τα άστρα σε καλή τροχιά και η ψυχολογική µας κατάσταση σε ιδανικά επίπεδα, δεν θα κάνουµε ποτέ κανένα βήµα.
∆εν θα πάµε ποτέ παρακάτω.
∆εν θα τολµήσουµε ποτέ να κάνουµε την αλλαγή.
Όλες οι σηµαντικές αποφάσεις της ζωής µας, πρέπει να έχουν ως µοναδική πυξίδα τους, το ένστικτο µας.
Αυτό το αρχέγονο ,ακατέργαστο συναίσθηµα, που ποτέ δεν µας προδίδει. Και που ξέρει την αλήθεια , πριν από εµάς.
Είτε θέλουµε να κάνουµε ένα νέο επαγγελµατικό βήµα , είτε να τελειώνουµε µια κατάσταση ψυχοφθόρα, ή ακόµα και αν θέλησουµε να φύγουµε από µια σχέση, έναν έρωτα, µια φιλία ή έναν γάµο, αν δεν το κάνουµε την ώρα που γεννιέται η ανάγκη , δεν θα το κάνουµε ποτέ.
Ας είναι η θέληση µας το σκαλοπάτι, για όλες τις αποφάσεις που δεν πήραµε όλα αυτά τα χρόνια.
Ας καλοδεκτουµε κάθε νέα απόφασή µας, ως µια νεα αφετηρία στην ζωή µας.
Ας λειτουργουµε στην σιωπή, αφήνοντας τις πράξεις µας να µιλάνε.
* Η Ρούλα Παγιαλάκη είναι αρθρογράφος βιωµατικής γραφής
