Την Πέµπτη της έκτης εβδοµάδος από του Πάσχα, σύµπασα η Ορθόδοξος Εκκλησία εορτάζει την Ανάληψη στους ουρανούς του Κυρίου µας Ιησού Χριστού.
Σαράντα ηµέρες µετά την Ανάστασή του, ο Ιησούς παραλαµβάνει τους µαθητές του και τους οδηγεί στη Βηθανία, στο Όρος των Ελαιών. «Εξήγαγε δε αυτούς έξω έως εις Βηθανίαν και επάρας τας χείρας αυτού, ευλόγησεν αυτούς». Ο Χριστός οδήγησε τους µαθητές στο Όρος των Ελαιών διότι «είχε πληρώσει το µυστήριον της θείας οικονοµίας». Εκεί ευλόγησε τους µαθητές του, τους έδωσε τις τελευταίες συµβουλές, τις τελευταίες παραγγελίες και υποθήκες.
Την τελευταία παρουσία του Χριστού στο Όρος των Ελαιών και την άνοδό του εις ουρανούς, κηρύττουν και οι προφήτες της Παλαιάς ∆ιαθήκης. Αναφέρουµε ενδεικτικά τον προφήτη Ζαχαρία: «Ιδού ηµέραι έρχονται Κυρίου… και στήσονται οι πόδες αυτού εν τη ηµέρα εκείνη επί το Όρος των Ελαιών, το κατέναντι Ιερουσαλήµ» (Ζαχ. Ι∆΄ 1-4).
Γιατί ο Κύριος οδήγησε τους µαθητές του στο Όρος των Ελαιών; Ρωτούν οι Άγιοι Πατέρες; Για να τους φανερώσει ότι και αυτοί, για να κερδίσουν τη Βασιλεία των Ουρανών, την ουράνια πατρίδα, θα πρέπει να ανεβούν πνευµατικά στο ύψος των αρετών.
«Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εὐλογεῖν αὐτὸν αὐτούς διεστὴ ἀπ’ αὐτῶν, καὶ ἀνεφέρετο εἰς τὸν οὐρανόν». «Οἱ οὐρανοί ἡτοίµασαν τὸν θρόνον αὐτοῦ, νεφέλαι τὴν ἐπίβασιν αὐτοῦ».
Και αφού ο Χριστός ευλογούσε τους µαθητές του, «ἐπήρθη καὶ νεφέλη ὑπέβαλεν αὐτὸν ἀπὸ τῶν ὀφθαλµῶν αὐτῶν», άρχισε σιγά-σιγά να σηκώνεται από το έδαφος και µέσα σε ένα σύννεφο να οδηγείται στον ουρανό Τότε «ὁ χορὸς τῶν ἀγγέλων ἐχάιρε ἐν ἀγαλλιάσει, αἱ ἀνώτεραι δυνάµεις ἐκράζον λέγουσαι· ἄρατε πύλας οἱ ἄρχοντές ἡµῶν, καὶ εἰσελεύσεται ὁ Βασιλεὺς τῆς ∆όξης».
Οι µαθητές τα έχασαν. Στέκονταν απορηµένοι και εκστατικοί, κοίταζαν τον ουρανό. ∆εν µπορούσαν να εξηγήσουν ανθρωπίνως, µε τη λογική τους, το «ὁρώµενον θέαµα».
«Καὶ ἦσαν ἀτενίζοντες εἰς τὸν οὐρανὸν πορευοµένου αὐτοῦ». Τότε φάνηκαν δύο άνδρες µπροστά στους Αποστόλους και τους είπαν: «Ὦ ἄνδρες Γαλιλαῖοι, τί στέκεσθε καὶ κοιτάζετε στὸν οὐρανό; Βλέπετε αυτόν ποὺ ἀναλήφθηκε στον οὐρανό;»
«Οὗτος ἐστὶ Χριστὸς ὁ Θεός. Οὗτος ἐλεύσεται πάλιν ὃν τρόπον ἐθεάσασθε αὐτὸν πορευόµενον εἰς στον οὐρανόν».
Αυτός θα έλθει πάλι, αυτή τη φορά όχι ταπεινός και καταφρονεµένος, αλλά Κριτής των ανθρώπων, µε τιµή, µε δόξα και λαµπρότητα, καθώς τον βλέπετε τώρα που ανεβαίνει.
Και ρωτούν ξανά οι Άγιοι Πατέρες: γιατί φάνηκαν δύο άνδρες κατά την Ανάληψη του Χριστού; Γιατί λέγει ο Μωυσής: «Επί στόµατος δύο µαρτύρων στήσεται παν ρήµα» (∆ευτ. ΙΘ’ 15). Και για ποιο λόγο φανερώθηκαν οι άγγελοι; Για να παρηγορήσουν, να χαροποιήσουν, για να γλυκάνουν τον πόνο των ορφανισµένων µαθητών. Οι µαθητές, «πληρούµενοι κατηφείας», έλεγον θρηνούντες: «∆έσποτα, µη εάσης ηµάς ορφανούς».
Ύστερα απ’ όλα αυτά, «προσκυνήσαντες αυτόν, υπέστρεψαν εις Ιερουσαλήµ µετά χαράς µεγάλης». Επιστρέφοντας στα Ιεροσόλυµα, οι Απόστολοι έλαβαν µεγάλη χαρά, παράκληση και ανακούφιση. Γιατί σε λίγο θα τους επισκεπτόταν το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ο Παράκλητος, το Πανάγιον Πνεύµα, το φωτίζον, το στηρίζον και αγιάζον τας ψυχάς αυτών.
Η Ανάληψη του Χριστού δεν είναι καθαρά ιστορικό γεγονός, αλλά έχει πάντα προσωπικό χαρακτήρα και διαχρονική αξία. Μας υπενθυµίζει ότι και εµείς, οι σηµερινοί χριστιανοί, θα πρέπει να ζούµε, κατά το ήττον δυνατόν, την ανάληψή µας — την ανύψωσή µας από τα γήινα, από τα χαµερπή και υλικά, από τον µάταιο και φθαρτό τούτο κόσµο. Ο Αναληφθείς Κύριος µάς καλεί σε µία ανώτερη πνευµατική ζωή. Το «Άνω σχώµεν τας καρδίας», που λέµε κατά τη Θεία Λειτουργία, βρίσκει την τέλεια έκφρασή του κατά την εορτή της Θείας Αναλήψεως.
Ας χαρούµε, λοιπόν, χαράν µεγάλην, γιατί µε την Ανάληψή του ο Χριστός µάς υποσχέθηκε ένα µεγάλο δώρο, έναν αιώνιο θησαυρό: τη χάρη του Αγίου Πνεύµατος.
Και µαζί µε τον Άγιο Συµεών τον Νέο Θεολόγο, ας αναφωνήσουµε ταπεινά προς το Πανάγιον Πνεύµα: «Έλθε το φως το αληθινόν, έλθε η αιώνιος ζωή, έλθε ο ακατανόµαστος θησαυρός, έλθε η αΐδιος αλλίασις, έλθε, ον εποθήσε και ποθεί η ταλαίπωρος ψυχή µου, έλθε ο µόνος προς µόνον, ότι µόνος ειµί καθάπερ οράς. Έλθε η πνοή µου και η ζωή µου, έλθε η χαρά και η δόξα και η διηνεκής µου τρυφή».
του Πανοσιολογιοτάτου Αρχιµανδρίτου κυρίου
ΦΙΛΟΘΕΟΥ
ΓΕΩΡΓΙΛΑ,
καθηγητή -ιεροκήρυκα
