«Τα πάντα ρει, µηδέποτε κατά τ’ αυτό µένειν», έλεγε 5 αιώνες προ Χριστού, ο Ηράκλειτος από την Έφεσο θέλοντας να δείξει της διαρκώς µεταβαλλόµενη κατάσταση, που αποτελεί συµπαντικό νόµο. Είναι άγνωστο βέβαια, αν ο µεγάλος φιλόσοφος ξανασκέφτονταν τα λεγόµενα του αν ζούσε… σήµερα σε ένα τόπο όπως τα Χανιά.
Με µια καθηµερινότητα να κινείται συνεχώς εδώ και δεκαετίες γύρω από ένα… γαϊτανάκι, το οποίο συντηρεί το πολιτικό και το αυτοδιοικητικό δυναµικό, οι δηµοσιογράφοι αλλά και εν τέλει η µεγάλη πλειοψηφία του κόσµου.
Ελλειµµατικές βασικές υποδοµές, αδυναµία να βρούµε άµεσες αλλά και µεσοπρόθεσµες λύσεις για ζητήµατα καθηµερινότητας όπως η λειψυδρία ή η διαχείριση του αυξανόµενου τουριστικού ρεύµατος. Καθυστερήσεις – παρατάσεις – εµπλοκές στα µεγάλα έργα (βλ. ∆ηµ. Αγορά, ΒΟΑΚ), δυσκολίες στη διαχείριση και κυρίως στην προστασία του µεγάλου φυσικού πλούτου της ∆υτικής Κρήτης -ευάλωτου στις αυξανόµενες πιέσεις της αγοράς- και νέα ζητήµατα που προκύπτουν καθώς ο χρόνος και οι ανάγκες… «ρει» όπως στέγη, δηµόσιος χώρος µέσα στον αστικό ιστό, µεταφορές και επικοινωνίες…
Σε τι από τα παραπάνω πραγµατικά µπορούµε να παινευτούµε ότι έχουµε προχωρήσει όσο επιτάσσουν οι σύγχρονες ανάγκες και µια κοινωνία του 21ου αιώνα (αν πιστεύουµε ότι είµαστε τέτοια…);
Ίσως η απάντηση να έρχεται πάλι από τον αρχαίο φιλόσοφο που µιλούσε για το ποτάµι που παραµένει το ίδιο, ενώ το νερό εντός του αλλάζει συνεχώς…
Οι εκάστοτε κυβερνώντες και αυτοδιοικητικοί πρέπει να είναι διορατικοί και οξυδερκείς. Η φούσκα της βραχυχρόνιας μίσθωσης ήταν αναμενόμενο ότι θα σκάσει και θα προκαλέσει τη στεγαστική κρίση. Η λειψυδρία ήταν προ των πυλών. Οι ειδικοί προειδοποιούσαν. Η ανακύκλωση των ίδιων προσώπων σε θέσεις ευθύνης και η αλαζονεία τους ότι μόνο αυτοί μπορούν να δώσουν λύσεις κρατάει τις τοπικές κοινωνίες στάσιμες. Είδαμε ποτέ κάποιους από αυτούς να προβαίνουν σε αυτοκριτική και να έχουν την ευθιξία να παραμερίσουν;
Να παραδεχτούν την παταγώδη τους αποτελεσματικότητα;