Τυχαίο γεγονός σε μια ατυχή χώρα

Το ύφος διαμορφώνει το ήθος μιας εξουσίας.
Στην ψυχολογία, λέγεται ενσυναίσθηση, γράφουν οι εφημερίδες.
Το δικαίωμα που έχεις να μπαίνεις στην ψυχολογία του άλλου.
Να μπορεί, δηλαδή, ως εξουσία (αν υπάρχει ήθος εξουσίας…) να καταλαβαίνει τι περνούν, οι γονείς του άτυχου 11χρονου στο Μενίδι.
Το Μενίδι, μάς πέφτει -στην εικονοποίηση της βίας- κομματάκι μακριά…
Οι μπαλωθιές που υπερασπίζεται, ντόπιος υπουργός, μας αφορούν όλους.
Θα μπορούσα να την πω αυτή την υπεράσπιση “τυχαίο γεγονός, σε μια άτυχη χώρα”.
Νοιάζομαι, όμως, τους γονείς του 11χρονου στο Μενίδι.
Νοιάζομαι τα δικά μας τα παιδιά, στα κρητικά χωριά…
Νοιάζομαι για την αστόχαστη ελευθεριότητα του καφενειακού λόγου.
Νοιάζομαι από περιέργεια και λόγω ύφους…
Έχουμε ένα νεκρό παιδί και τη μάνα του…
Τυχαίο;
Τυχαία δήλωση ότι όλα αυτά ήταν μια “στραβή;”
Βλέπετε την αργκό του πολιτικού καφενείου πως οριοθετεί το ήθος της εξουσίας;
Σιγά τη λεβεντιά, κύριε υπουργέ.
Λεβεντιά είναι το τελευταίο δάκρυ της άτυχης μάνας.
Το προτελευταίο, το επόμενο…