Τι θρέφει το “τέρας”;

Η “εθνική καθαριότητα” πάντα με τρόμαζε. Στην Αυστρία, στη Γαλλία, στο Βέλγιο, στην Ολλανδία, η ακροδεξιά καλπάζει.
Η Ευρώπη χάνει σιγά – σιγά το πρόσωπό της, γυρίζει στον εθνοαπομονωτισμό, στα κλειστά σύνορα, στο φίδι του εθνικισμού.
Τα μαντάτα δεν είναι καλά. Ο κ. Χόφερ, που κέρδισε τις αυστριακές εκλογές, «οπλοφορεί γιατί φοβάται τους πρόσφυγες…». Ο ευρωσκεπτικισμός, ο ακροδεξιός λαϊκισμός της αγανάκτησης θεριεύει. Περνά δύσκολες ώρες η Ευρωπαϊκή Ενωση. Τι θρέφει το “τέρας”;
Ας είμαστε ειλικρινείς. Η παρατεταμένη οικονομική κρίση, η αδράνεια, οι ψευδολύσεις, τα ημίμετρα κατόπιν εορτής. Η ακροδεξιά δεν προκύπτει από παρθενογένεση.
Αλλο πλουραλισμός, άλλο πολυπολιτισμική “σαλάτα”. Το πολιτικό εγχείρημα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης παύει να είναι ελκυστικό. Οι λαοί κλείνονται στον εαυτό τους, οι επαγγελματίες δημαγωγοί υπόσχονται ανάπτυξη, παρά με την ουρά, εθνική καθαριότητα.
Τι πιο εύκολο πράγμα απ’ το να υποσχεθείς -με ωραίο περιτύλιγμα- σε κάποιον που περνά δύσκολα; Ο “παράδεισος” της Ακρας Δεξιάς έχει πολλά πιλάφια και χανούμισσες. Η Ευρώπη πληρώνει την κακοφωνία, την αδράνεια στην αντιμετώπιση της κρίσης.
Ο Αμερικανός κοινωνιολόγος Ντάνιελ Μπελ έλεγε ότι: «Η πολιτική της Ακρας Δεξιάς είναι η πολιτική της αγανάκτησης, το αποτέλεσμα όσων αδυνατούν να κατανοήσουν, πόσο μάλλον να διαχειριστούν τη συνθετότητα της μαζικής κοινωνίας».