Η Ε.Ε., αντί να νοιάζεται μόνο στο πώς θα επιβάλλει μνημόνια και χρέη στα μικρότερα και αδύναμα οικονομικώς κράτη της Ευρωζώνης, οφείλει -ειδικότερα μετά την αποτυχία της στην αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης- να εξασφαλίσει όλες τις αναγκαίες προϋποθέσεις για τη δημιουργία υποδειγματικών κρατών.
ΣΥΜΦΩΝΑ με την εφημερίδα Liberation (20-7-15), είναι ανάγκη η Ελλάδα να βοηθηθεί στη μετεξέλιξή της, ώστε να γίνει από κράτος «μπάχαλο» που είναι σε ευνομούμενο, σύγχρονο, ευρωπαϊκό -πρότυπο στη Βαλκανική. Ενα κράτος, δηλαδή, που να είναι ικανό στο να πατάσσει τη διαφθορά, να καταργήσει τις πελατειακές σχέσεις κομμάτων – πολιτών, να διασφαλίσει την ισονομία και ισοπολιτεία σε όλους, να επιβάλει ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, να εγκαθιδρύσει μία έντιμη δημόσια διοίκηση, να μην εκτρέφει το νεποτισμό στην πολιτική, αλλά και να μη στηρίζει την οικονομία του μόνο σε δανεικά.
ΓΙΑ την επίτευξη των παραπάνω (σύμφωνα με τη γαλλική εφημερίδα), «μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους είναι απαραίτητη, αλλά δεν αρκεί». Επιπλέον «πρέπει να υπάρξει και στρατηγική για μαζικές επενδύσεις στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας καθώς η Ελλάδα διαθέτει ήλιο, αέρα και θάλασσα και να τονωθούν οι υδατοκαλλιέργειες, η βιοτεχνολογία, οι κατασκευές, ο τουρισμός, οι θαλάσσιες μεταφορές, η υγεία».
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση πια, έχει στα υπέρ του το τεκμήριο της μη διαφθοράς -για την ώρα- όπως και το «ηθικό πλεονέκτημα» της μη συμμετοχής του σε παλαιοπολιτικού τύπου συγκυβερνήσεις και διαπλοκές. Αυτό που του λείπει είναι η κοινή «ιδεολογική» πολιτική με ενιαία «φωνή» και δράση, αλλά και με κοινούς στόχους. Δυστυχώς οι συνιστώσες του δεν θέλουν ή δεν μπορούν «ιδεολογικά» να υπακούσουν σε μια κοινή συνισταμένη.
ΟΜΩΣ, οι παραπάνω παρατηρήσει της Liberation είναι σημαντικές, για την επίτευξη ενός «αριστερού» οράματος. Δυστυχώς, με τα όσα βλέπουμε κάθε μέρα στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ (κυρίως τους διαγκωνισμούς με την Αριστερή Πλατφόρμα), μάλλον απογοητευόμαστε ως πολίτες. Αναρωτιόμαστε δε, αν αυτοί που μας κυβερνούν θέλουν πραγματικά να «αλλάξουν» την πορεία της χώρας προς το καλύτερο ή επιμένουν να παραμένουν κρυφοί οπαδοί της «δημιουργικής καταστροφής». Ή, και δέσμιοι της ιδεοληψίας του κόμματος, με ό,τι φυσικά συνεπάγεται μια τέτοια κατάσταση των πραγμάτων.
