Θνητό πολιτικό πνεύμα

Είναι σχεδόν πάντα επιβεβαιωμένο και με ειδικές αναφορές η διαπιστωμένες έρευνες ότι η μακροχρόνια άσκηση της πολιτικής στην καθημερινότητά της, έχει τα σημάδια της φθοράς και της απώλειας του κύρους της όχι μόνο για ένα τομέα που σχετίζεται με την διακυβέρνηση μιας χώρας η οποία ασχολείται συστηματικά με την διοίκηση και την οργάνωση  των ανθρώπινων κοινωνιών αλλά και από διάφορα πολιτικά συστήματα που εφαρμόζουν στην πορεία της, σαν τις πράξεις εκείνες που αφορούν τις δημόσιες υποθέσεις, την άσκηση της εξουσίας, τις αποφάσεις που παίρνουν για την τύχη των λαών και για όλες τους παράγοντες και τις παραμέτρους που επηρεάζουν τις αντιθέσεις του, εκφράζουν την αντιφατικότητα, και γενικότερα την διάβρωση του πολιτικού και του κοινωνικού πολιτισμού, στο κόσμο της γης,με άμεση επίπτωση την παρακμή του.
Αυτό δεν σημαίνει ότι τα νέα πολιτικά πρόσωπα είναι μια μεγάλη αλλαγή που θα φέρει σημαντικές ανατροπές, στους διάφορους τομείς της δημόσιας η ιδιωτικής ζωής, αλλά από ότι φαίνεται είναι το ανάχωμα μιας πρόχειρης επιλογής, να ζήσουμε κάτι το διαφορετικό χωρίς να μπορούμε να σκεφτόμαστε ότι υπάρχουν βαθύτερα αίτια για την κρίση στις αξίες των πολιτικών, των ίδιων των θεσμών που προάγει μια κοινωνία, και τελικά διακρίνει την κατάρρευση του μέσα από μια σειρά από θεμελιώδη ζητήματα που αναθεωρούν τις αντοχές του, τη σταθερότητά του, τη λέπτυνση των στέρεων βάσεων οι οποίες με ένα απλό κούνημα κινδυνεύουν να χάσουν τις δυνάμεις στήριξής του και να μην μπορέσουν να ορθώσουν πάλι το οικοδόμημα αυτό από την αρχή.
Ισως γιατί οι ραγδαίες εξελίξεις στις κοινωνίες των κρατών που στηρίζει ο κόσμος τις ελπίδες του μέσα από τις αλλαγές του πολιτικού σκηνικού, με την προτροπή και ενθάρρυνσή του από την ίδια την πολιτική ζωή, δεν μπορούν να ακολουθήσουν ένα δρόμο που θα τους οδηγήσει στην επίλυση των σοβαρών, κοινωνικών, οικονομικών, εθνικών προβλημάτων και από την απομάκρυνση της ηθικής εκτροπής  των κανόνων, των συμπεριφορών, των αρχών εκείνων που δεν εμπνέουν καμία  εμπιστοσύνη, πίστη και εχεμύθεια στις προγραμματικές τους ανακοινώσεις και εξαγγελίες και ίσως γιατί καπηλεύονται με ιδιοτελείς σκοπούς την ίδια την ζωή των πολιτών, μαζί με τις ευρύτερες έννοιες του δημόσιου βίου, τους αγώνες των λαών για την προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων και την απόγνωσή τους για ένα αβέβαιο μέλλον με συνεχείς αλλαγές στις διαταραγμένες σχέσεις των κοινωνίας με το κράτος.
Ακόμα διαπραγματεύονται τις ίδιες τις αξίες των ανθρώπων και μια καχεκτική δημοκρατία, στην οποία ευδοκιμεί ο μαρασμός ενός πολιτικού συστήματος και η νοοτροπία του πολιτικού κόσμου, να αναγνωρίσουν την τρέχουσα κοινωνική εξέλιξη, τις συνθήκες και τις αντιφάσεις του συστήματος διακυβέρνησης εφόσον δεν μπορούν να διαχειριστούν μια πολιτική κρίση, η οποία απομακρύνει περισσότερο με εντάσεις και ψυχρότητα, τις ανύπαρκτες φιλικές σχέσεις του κράτους με τον πολίτη.
Άλλωστε αυτή η συνεχόμενη ψυχρότητα κάποτε εκφράζεται, με παράπονο και αμφισβητήσεις, με αποδοκιμασία και τιμωρία, στις εκλογικές αναμετρήσεις, με συναλλαγές και συμφωνίες, για πρωτοπαθή και δευτεροπαθή συμπτώματα, του εκμαυλισμού της πολιτικής ζωής, με άμεση συνέπεια την μεταβολή ενός ορθού και αξιόπιστου πολιτεύματος.
Οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου και άλλων χωρών στον κόσμο, έχουν κρίση  ταυτότητας, όχι γιατί δεν μπορούν να διαμορφώσουν τα στοιχεία της μοναδικότητας και το σύνολο των ιδεολογημάτων, για να συγκροτήσουν ένα πολιτικό κόμμα, αλλά γιατί δεν μπορούν να πείσουν δίνοντας υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις, ότι αν ασκήσουν κάποτε την εξουσία για τη διακυβέρνηση της χώρας, στην πραγματικότητα δεν είναι ικανά να καταφέρουν με την πολιτική τους, να υπηρετήσουν με αυταπάρνηση τα συμφέροντα αυτής της χώρας, του ελληνικού λαού, των πολιτών που αναζητούν μια ευκαιρία να αποφύγουν τα αδιέξοδα, των καταστάσεων που τα ίδια δημιούργησαν με την μακροχρόνια παραμονή τους στην πολιτική σκηνή, και βοήθησαν με τον τρόπο τους να εξελιχθούν σε δυσάρεστες από άλλες παραμέτρους και  απρόβλεπτους παράγοντες επειδή δεν υπήρξε σωστή και άμεση κρατική παρέμβαση, σε πολλές υποθέσεις της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής.
Στη μακροχρόνια ύπαρξη της πολιτικής ζωής, η φθορά και η αδυναμία των πολιτικών συστημάτων, έχουν γίνει ταυτόσημες με τις ομάδες πιέσεων να ψηφίσει ο κόσμος στις εκλογές με τους κανόνες και τις συμπεριφορές τους που αντί να διασφαλίσει την εθνική συνείδηση και να συσπειρώσει τον κόσμο στα ιδανικά του έθνους, αποδυναμώνεται σε ένα φαύλο κύκλο καλών εντυπώσεων και προθέσεων ότι είναι ικανοί να ανταποκριθούν στις ανάγκες της κοινωνίας και στις δύσκολες συνθήκες της τρέχουσας δημοσιονομικής κρίσης.
Η φθορά είναι υπαρκτή εδώ και χρόνια τώρα αλλά δεν γνωρίζουμε τον βαθμό και τη διάβρωση του πολιτικού ήθους, για να πιστέψουμε ότι ζούμε σε ένα κόσμο αγγελικά πλασμένο και ότι θα καταφέρουν να λύσουν τα συσσωρευμένα προβλήματα, από την μια στιγμή στην άλλη σαν από μηχανής θεός, για να αποφύγουμε μια άλλη τραγωδία, η οποία μπορεί να συσχετιστεί με την αρχαία ελληνική τραγωδία αλλά και  με τα στάδια της θνητής πολιτικής ζωής.