Στη νέα θεατρική της παράσταση “Μανικιούρ πεντικιούρ” η Μαρινέλλα Βλαχάκη, µε κείµενο που φέρει την υπογραφή της και σε σκηνοθετική επιµέλεια του Κωστή Καπελώνη, µέσα από τον ρόλο µιας γυναίκας-αφηγήτριας δραµατοποιεί και υποδύεται επί σκηνής δέκα επιµέρους γυναικείους ρόλους που ανασύρει από το θησαυροφυλάκιο της µνήµης η κεντρική ηρωίδα.
Πιο συγκεκριµένα πρόκειται για έναν θεατρικό µονόλογο που εµπεριέχει δέκα σπονδυλωτούς εγκιβωτισµένους µονολόγους µε µορφή πρωτοπρόσωπων εξοµολογητικών αφηγήσεων γυναικών µεγάλης κυρίως ηλικίας που κατέγραψε η µνήµη της κεντρικής αφηγήτριας από τις κατ’ οίκον επισκέψεις της για µανικιούρ-πεντικιούρ στη διάρκεια του 40χρονου επαγγελµατικού βίου της.
Έτσι, ουσιαστικά, σε κάθε επιµέρους ιστορία η αφηγήτρια, στην ησυχία και τη µοναξιά της νύχτας, ”ενθυµείται” και ταυτίζεται µε την εκάστοτε ηρωίδα της, παίρνει τη φωνή της, ντύνεται µε την κίνηση και το συναίσθηµά της και µοιράζεται µε το κοινό µικρά ή µεγάλα µυστικά από οικείες και βαθιά ανθρώπινες εξοµολογήσεις. Οι εξοµολογήσεις αυτές αντλούν υλικό από φαινοµενικά ασήµαντες ή τρυφερές στιγµές της καθηµερινής ζωής αλλά και από εµπειρίες και καταστάσεις οριακές και επώδυνες. Ο έρωτας, ο γάµος, η φιλία, η απώλεια, η βία, η ξενιτιά, η προσφυγιά, η εκµετάλλευση, βρίσκονται στον πυρήνα αυτών των ιστοριών, µέσα από τις οποίες ο θεατής µοιράζεται το συναισθηµατικό και ψυχολογικό τους αποτύπωµα όχι µόνο στο παρελθόν της προσωπικής ζωής των ηρωίδων αλλά και στο παρόν της αφήγησης, µε τρόπο που το προσωπικό βίωµα µετουσιώνεται σε συλλογικό. Κι αυτή είναι ίσως η πιο ενδιαφέρουσα διάσταση του έργου, αφού ο θεατής παρακολουθεί την “αναµέτρηση” των προσώπων όχι µόνο µε το αίνιγµα του ανθρώπινου ψυχισµού αλλά και µε ένα πλαίσιο-πλέγµα κανόνων, επιταγών, γεγονότων και αποφάσεων που συνιστούν το ιστορικό και κοινωνικό περιβάλλον της χώρας µας. Εύλογα, πρωτίστως η “γυναικεία φωνή” ως βίωµα ή ως κοινωνικός ρόλος, τον οποίο επιφυλάσσει και επιτάσσει στις γυναίκες το περιβάλλον αυτό, αναδεικνύεται και ανατέµνεται στη συγκεκριµένη παράσταση, αφού, διόλου τυχαία, η Μαρινέλλα Βλαχάκη επιλέγει µια τέτοιου είδους βιωµατική σχέση µε τις 1+10 ηρωίδες της τόσο στο επίπεδο της συγγραφής όσο και της θεατρικής ερµηνείας.
Η γλωσσική επεξεργασία των µονολόγων και η σκηνοθετική επιµέλεια διασφαλίζουν τη µοναδικότητα κάθε ηρωίδας µεταγγίζοντας την ιδιαιτερότητά της και τις λεπτές συναισθηµατικές αποχρώσεις των βιωµάτων της. Ο ρυθµός της παράστασης µε τις αυξοµειώσεις της δραµατικής έντασης και η εκφραστική ερµηνεία της ηθοποιού µεταβολίζουν γόνιµα στους θεατές τις εναλλαγές και τον πλούτο των συναισθηµάτων των προσώπων, την τρυφερότητα και την τραγικότητα, το χαµόγελο και την πίκρα, την αγάπη και την οδύνη. Έτσι δηµιουργούνται οι προϋποθέσεις µιας διαρκούς και άµεσης επικοινωνίας µε το κοινό που συγκινείται και συµπάσχει µε τρόπο βαθιά ανθρώπινο σε αυτή την κατάδυση σε φωνές, σχήµατα, εικόνες, ίχνη ή πληγές µιας µνήµης που έχει τον χαρακτήρα ενός οικείου και αναγνωρίσιµου συλλογικού βιώµατος.
Η επιλογή της σκηνογραφικής επένδυσης µε φωτογραφικά στιγµιότυπα ή οπτικοακουστικές αφηγήσεις που επέλεξε και δηµιούργησε ο σκηνοθέτης, και η µουσική πλαισίωση από τις µελωδίες και το τραγούδι του Λεωνίδα Μαριδάκη σε στίχους της ∆έσποινας Τραχαλάκη, ολοκληρώνουν µε τρόπο ενιαίο το αισθητικό αποτέλεσµα και υπηρετούν το συνολικό καλλιτεχνικό όραµα της συγκεκριµένης θεατρικής παράστασης. Μιας παράστασης που µε ευαισθησία και συνέπεια µεταγγίζει στον θεατή σκέψη και συναίσθηµα και µυεί µε αµεσότητα, απλότητα και ειλικρίνεια σε ένα ταξίδι κατάδυσης στον πυρήνα της ανθρώπινης ζωής και συνθήκης.
* Η παράσταση “Μανικιούρ – πεντικιούρ” θα παρουσιαστεί τη ∆ευτέρα 11 Αυγούστου στις 21:00 στον Κεφάλα Αποκορώνου. ∆ιοργάνωση Περιφέρεια Κρήτης, µε τησ στήριξη του Εξωραϊστικού Συλλόγου Κεφάλα και του Συλλόγου Κεφαλιανών Αττικής.
