Τέλος εποχής

∆εν µπορεί να υπάρξει διευθέτηση χωρίς τους Παλαιστίνιους, ούτε λύση χωρίς την Ουκρανία.
Και για να τελειώσει πραγµατικά ο πόλεµος, θα πρέπει να το καταλάβουν όλοι.
Εδώ που έφτασαν τα πράγµατα µόνο οι δύο εµπλεκόµενες πλευρές µπορεί να δώσουν την λύση και να φέρουν την ειρήνη.
Όλα τα άλλα είναι «άλλα λόγια να αγαπιόµαστε».
Λίγες είναι πραγµατικά οι ευκαιρίες που παρουσιάζονται σε µια πολύνεκρη πολεµική σύγκρουση για να απαντηθεί το πανάρχαιο και δυσεπίλυτο ερώτηµα, «πώς τελειώνει ένας πόλεµος;».
Για την Ουκρανία που τα πράγµατα τώρα είναι στο προσκήνιο µετά την συνάντηση Τραµπ – Πούτιν στην Αλάσκα και την επίσκεψη Ζελένσκι και Ευρωπαίων ηγετών στην Ουάσινγκτον, υπάρχει µια ευκαιρία την οποία πρέπει να αδράξουν οι δυο πλευρές, η Ουκρανία και η Ρωσία.
Αυτό βέβαια προϋποθέτει την κοινή βούληση των δύο πλευρών για να τελειώσει αυτός ο πόλεµος.
∆ιακρίνω µετά την επιδίωξη του Πούτιν να µετατρέψει την Ουκρανία σε µία «Φινλανδία του 21ου αιώνα» ότι τα πράγµατα δεν θα είναι τόσο εύκολα.
Θα χρειαστεί από τον Ζελένσκι και τους Ευρωπαίους πείσµα, κουράγιο και καθαρό µυαλό.
Έχουµε µια κλασική περίπτωση, όπως λένε οι αναλυτές, «άρνησης του άλλου».
Γνωρίζετε όλοι ότι έχουµε µια επιβολή άσκησης πολιτικής ισχύος.
Ας µην είµαστε όµως απαισιόδοξοι.
∆εν ξέρω πόσο καιρός θα περάσει µετά για να παρουσιαστεί µια τέτοια ευκαιρία για την Ουκρανία.
Οι αυταπάτες τελειώνουν.
Φυσικά υπάρχει ένα όριο σε κάθε πόλεµο.
Οι αντοχές των εµπλεκόµενων.
Και αυτό ίσως κρίνει την ειρήνη.