Κάποτε σε µια άκρη του πλανήτη αυτού που ζούµε, όχι πολλά, µα 100 περίπου χρόνια πρίν, αν δεν λαθεύω, κάποιοι καλοί πολυεθνικοί άνθρωποι, επισκέφθηκαν τους µεγάλους ορυζώνες της γής στην Ασία.
Αντίθετα µε τους αγρότες του χωριού που ήταν ανακατεµένοι µε τα χώµατα που πάλευαν, αυτοί οι καλοί άνθρωποι, ήτανε καθαροί και καλοντυµένοι.
Προσφέρθηκαν να αγοράσουν ρύζι σε όποια λογική τιµή επιθυµούσαν οι παραγωγοί. Έτσι κι έγινε λοιπόν, συµφώνησαν και οι απλοί χωρικοί αγρότες, βρήκαν στο πρόσωπο των καλών αυτών ανθρώπων εµπόρους, που µπορούσαν να συνεννοηθούν µαζί τους χωρίς να τους εκµεταλλεύονται.
Την επόµενη χρονιά οι καλοί άνθρωποι προσφέρθηκαν να αγοράσουν όχι µόνο το ρύζι, αλλά και τη γη των αγροτών. Οι αγρότες φυσικά αρνήθηκαν να πουλήσουν το βιός τους. Έτσι λοιπόν οι καλοί άνθρωποι, τους έδωσαν λίπασµα δωρεάν για να αυξήσουν την παραγωγή τους, γιατί οι καλοί άνθρωποι θέλανε µεγαλύτερη παραγωγή, περισσότερο ρύζι.
Οι αγρότες αυτοί τότε δεν το γνώριζαν το λίπασµα και το έβαλαν επιφυλακτικά µόνο σε κάποια σηµεία. Το αποτέλεσµα στα σηµεία αυτά ήταν εκπληκτικό. Τριπλασιάστηκε η παραγωγή. Την επόµενη χρονιά οι καλοί άνθρωποι τους πούλησαν λίπασµα σε πολύ χαµηλές, αστείες τιµές και οι αγρότες το αγόρασαν και το ξανά αγόρασαν τα επόµενα χρόνια, µέχρι που η τιµή του ακρίβυνε τόσο που εξανέµιζε το κέρδος τους.
Οι αγρότες έµαθαν το µάθηµά τους, αναθεώρησαν περί της καλοσύνης των ανθρώπων αυτών και συνέχισαν την επόµενη χρονιά να καλλιεργούν µε τον παλιό παραδοσιακό τόπο. Η γή όµως είχε ντοπαριστεί και ζητούσε το ναρκωτικό της. Πείσµωνε και δεν άφηνε τους καρπούς να βγούν. ∆εν έδωσε ούτε τα µισά από ότι έδινε παλιά. Οι αγρότες πέσανε να συλλογιόνται τι να κάνουν. Η γή βάλτωσε και τότε αναγκάστηκαν να πουλήσουν τη γή και να γίνουν από ελεύθεροι άνθρωποι δούλοι της.
Ξέρετε οι καλοί άνθρωποι γνωρίζουν την τακτική, είναι δοκιµασµένη γενιές και γενιές και αντέχει ανά τους αιώνες. Στον δικό µας αιώνα φαίνεται πια ξεκάθαρα τι θα συµβεί στους ορυζώνες όλης της ανθρωπότητος, µε πρωταγωνιστές: (ΑΓΡΟΤΕΣ) (ΡΥΖΙ) & (ΚΑΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ)
Οι αγρότες είµαστε όλοι εµείς.
Το ρύζι είναι η δική µας ανεκτίµητη αξία της σκέψης και η ελευθερία µας.
Η τεχνητή νοηµοσύνη που µας (εξυπηρετεί), είναι το λίπασµα.
Οι καλοί άνθρωποι είναι αυτοί οι ίδιοι που ήταν και πρίν εκατό χρόνια. Ήξεραν ότι θα ζήσουν υπέρ αιωνόβιοι, γι’ αυτό σχεδιάζουν µακροπρόθεσµα!!
Είναι αυτοί που ελέγχουν το λίπασµα σε κάθε περίοδο. Όταν θα σταµατήσει βάσει σχεδίου λοιπόν να µας προσφέρει τις υπηρεσίες της η τεχνητή νοηµοσύνη, το πνεύµα µας θα έχει φτωχύνει και δεν θα παράγει. Τότε θα πουλήσουµε κι εµείς την ελευθερία µας, για δυο δεκάρες ψεύτικης ζωής, ίσα να αναπνέουµε.
