«Η Τέχνη πάντα σώζει»

Την αφορμή για μια εκ βαθέων εξομολόγηση βιωμάτων, σχέσεων και συγκυριών που συνέθεσαν -συνειδητά ή ασυνείδητα- τον καμβά για την καλλιτεχνική δημιουργία, αποτέλεσε για την ποιήτρια, ζωγράφο και ηθοποιό Αλόη Δρυός (κατά κόσμον Νίκη Ζαχαριουδάκη) η συνάντησή της με τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Μιχάλη Βιρβιδάκη στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων “Το άλλο πρόσωπο της πόλης” που διοργανώνει η Εταιρεία Θεάτρου “Μνήμη” στο θέατρο “Κυδωνία” την περασμένη Παρασκευή.
Περιστοιχισμένη από πίνακες ζωγραφικής της η καταξιωμένη γιατρός αιματολόγος του Νοσοκομείου Χανίων, με μεγάλη προσφορά στο κίνημα του εθελοντισμού, αφηγήθηκε με τρόπο γλαφυρό τη ζωή και τις τραυματικές – καθοριστικές εμπειρίες που διαμόρφωσαν τον προσωπική της ματιά πάνω στα πράγματα και τις ανθρώπινες σχέσεις.
«Η ποίηση είναι σαν ένα σαράκι μέσα σου που δεν ησυχάζει ποτέ αν δεν γίνει στίχος», σημείωσε κάποια στιγμή, ενώ η εξομολόγησή της έρρεε προκαλώντας στο κοινό άλλοτε τη συγκίνηση που γεννά η ίδια η τραγικότητα της ζωής κι άλλοτε το γέλιο που φέρνει μαζί της μια λυτρωτική χιουμοριστική προσέγγιση πάνω σε τετελεσμένα γεγονότα.
«Η Τέχνη πάντα σώζει. Η ποίηση και η καλλιτεχνική έκφραση αποτελούν λύτρωση, δώρο στον συνάνθρωπο αλλά και μια εσωτερική φωτογραφία του εαυτού που αντιστέκεται στο πέρασμα του χρόνου», ανέφερε, μεταξύ άλλων, η Χανιώτισσα δημιουργός απαντώντας στις καίριες ερωτήσεις του Μιχάλη Βιρβιδάκη που πυροδοτούσαν την εξομολόγησή της.
Το βιωματικό αφήγημα πλαισίωσε η απαγγελία ποίησης από την συλλογή της Νίκης Ζαχαριουδάκη “Κατάστιχτη” (συλλογή εξαντλημένη που όμως, όπως αναφέρθηκε, σύντομα αναμένεται να επανεκδοθεί) αλλά και ποιημάτων αγαπημένων ποιητών της Αλόης Δρυός όπως οι Εγγονόπουλος και Παλαμάς.
Από την πλευρά του, ο εμπνευστής των εκδηλώσεων Μιχάλης Βιρβιδάκης, αναφερόμενος στο πνεύμα των συναντήσεων που γίνονται υπό τον γενικό τίτλο “Το άλλο πρόσωπο της πόλης” σημείωσε ότι στόχος αυτών των συνευρέσεων είναι άνθρωποι που έχουν προσφορά στην κοινωνία και την πόλη να μεταφέρουν “επί σκηνής” το αφήγημα της ζωής τους.
Κάτι που, όπως είπε ο γνωστός σκηνοθέτης και ηθοποιός, δεν αποσκοπεί μόνο στην καλύτερη γνωριμία του κοινού με τους δημιουργούς αλλά έχει συγχρόνως κι ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον για τους ανθρώπους του θεάτρου που διερευνούν τις δυνατότητες του λόγου και τα όρια της θεατρικής πράξης.