Η αυλαία των δράσεων με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών έκλεισε την Κυριακή 6/7 με το τουρνουά μπάσκετ που διοργάνωσε με ενθουσιασμό και μεγάλη επιτυχία ο Σύλλογος Αποφοίτων του ΚΕΘΕΑ, σε συνδιοργάνωση με το Σύλλογο Οικογένειας του ΚΕΘΕΑ-Αριάδνη και το Παράρτημα Χανίων του ΕΣΥΝ στο κλειστό του Ταυρωνίτη του Δήμου Πλατανιά Χανίων.
Οπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση, «το ΕΣΥΝ, ως μπροστάρης στον αγώνα για Πρόληψη-Θεραπεία-Κοινωνική Επανένταξη, ως μαχητικός και επιστημονικός φορέας που υπερασπίζεται τη στεγνή θεραπεία και απεξάρτηση έβαλε το δικό του λιθαράκι σε αυτή την εκδήλωση για να γίνει υπόθεση των μαζών η κατοχύρωση του δικαιώματος στη θεραπεία.
Το ΕΣΥΝ καταδικάζει την πολιτική που βλέπει και αυτό το κοινωνικό δικαίωμα σαν κόστος. Ποιος άλλωστε δεν αντιλαμβάνεται ότι ακριβώς η πολιτική των κυβερνώντων είναι αυτή που δημιουργεί τις αιτίες που γιγαντώνουν το φαινόμενο των εξαρτήσεων! Αλλά για εκείνους έχει σημασία η «ιδιωτική πρωτοβουλία» και η ενίσχυση της φαρμακοβιομηχανίας. Για αυτό διαφημίζουν ιδιωτικές κλινικές απεξάρτησης. Για αυτό και ο ΕΟΠΑΕ, ο νέος περίφημος φορέας που συγχώνευσε προγράμματα στεγνά και προγράμματα υποκατάστασης, δείχνει ήδη με την πολύ σύντομη λειτουργία του προς τα πού γέρνει τη ζυγαριά. Πώς αλλιώς εξηγείται άραγε ότι η συντριπτική πλειοψηφία του έμπειρου προσωπικού που προσέφερε υπηρεσίες απεξάρτησης στο ΚΕΘΕΑ για δεκαετίες, τώρα μετακινήθηκε σε μονάδες «μείωσης της βλάβης»;».
Η ομιλία που εκφωνήθηκε εκ μέρους του Παραρτήματος Χανίων του ΕΣΥΝ έχει ως εξής:
Χαιρετίζουμε εκ μέρους του Παραρτήματος Χανίων του ΕΣΥΝ τη σημερινή εκδήλωση με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών. Ως μαζικός φορέας που μάχεται πανελλαδικά ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά, δε θα μπορούσαμε να λείπουμε από τη σημερινή γιορτή. Και λέμε γιορτή γιατί ο αγώνας ενάντια στο πολυπαραγοντικό κοινωνικό φαινόμενο της εξάρτησης θέλει κέφι, θέλει πίστη στη δύναμη του ανθρώπου να αλλάζει, θέλει οργάνωση και συλλογική δράση. Και το ΕΣΥΝ πρωτοστατεί σε αυτόν τον αγώνα, στον αγώνα για Πρόληψη – Θεραπεία – Κοινωνική Επανένταξη.
Ποιες είναι όμως οι σημερινές συνθήκες; Οι υπηρεσίες πρόληψης και στεγνής θεραπείες εδώ και χρόνια, όποιοι κι αν κυβέρνησαν, έμειναν και μένουν υποστελεχωμένες, υποχρηματοδοτημένες. Και ήρθε το τελικό χτύπημα με την ψήφιση του νόμου για την ίδρυση του ΕΟΠΑΕ και την εφαρμογή του πριν λίγους μόνο μήνες. Εκτός από όσα ήδη έφερε ο νόμος αυτός (ειπώθηκαν, ας μην επαναληφθούμε) οδηγεί τα Κέντρα Πρόληψης σε αβέβαιο μέλλον. Τη στιγμή που παρεμβάσεις πρόληψης, ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης στο σχολείο, στη γειτονιά, στους εργασιακούς χώρους, στο στρατό, θα μπορούσαν να σώζουν πολύ κόσμο από την παγίδα της εξάρτησης, όπως άλλωστε θα μας έσωζαν από φωτιές και πλημμύρες, και πόσα άλλα δεινά. Αυτή λοιπόν την περίοδο, οι κυβερνώντες ξεδιπλώνουν ένα ιδεολογικό πλαίσιο για να νομιμοποιήσουν στο μυαλό μας τη χρήση ουσιών και την εξάρτηση. Είναι λένε ιατρικό το πρόβλημα, είναι λένε άρρωστος ο εξαρτημένος και χρειάζεται φάρμακα. Είναι λένε ατομικό δικαίωμα η χρήση κι ατομική επιλογή η θεραπεία. Γιατί τα λένε όλ’ αυτά; Μα για να απαλλαγεί το κράτος από την υποχρέωσή του για ουσιαστική κατοχύρωση του δικαιώματος στη στεγνή θεραπεία, δηλαδή στη μόνη θεραπεία με την οποία ο χρήστης βρίσκει αν θέλει ξανά το νήμα της ζωής. Και γιατί ακόμη; Για να βάλουν χέρι στην ψυχική υγεία και απεξάρτηση οι ιδιώτες και να αυγατίσουν τα κέρδη τους οι φαρμακοβιομηχανίες που πουλάνε τα χορηγούμενα υποκατάστατα.
Για αυτό μας μιλούν για «χώρους εποπτευόμενης χρήσης», για υποκατάστατη «θεραπεία», για «λειτουργικούς» χρήστες που θα έχουν μια υποτυπώδη ζωή, θα εργάζονται, αλλά θα χάνουν την ουσία της ζωής. Γιατί τους θέλουν εξαρτημένους αλλά παραγωγικούς, τους θέλουν σε καταστολή κι όχι δημιουργικούς και ολοκληρωμένους ανθρώπους. Αυτό εννοούν όταν λένε «μείωση της βλάβης»: εννοούν χορήγηση οπιούχων υποκατάστατων ενός άλλου οπιούχου, της ηρωίνης!… Ξέρουν καλά ότι σε αυτόν τον κόσμο, ιδίως ο νέος άνθρωπος, χάνει πιο εύκολα την πίστη του στη ζωή και το δίκιο, γιατί είναι κόσμος των ανισοτήτων, της ανεργίας, της αποξένωσης και του ατομικισμού. Είναι ένας κόσμος γεμάτος πολέμους και γενοκτονίες, κι είναι ίδιοι αυτοί που προωθούν τα ναρκωτικά ή σπρώχνουν τα υποκατάστατα από την πίσω πόρτα, με αυτούς που πουλάνε όπλα για να γίνουμε βορά στα κανόνια τους – ενώ από τους δικούς τους πολέμους συμφέρον δεν έχει κανένα ο λαός!
Όμως σήμερα, εδώ, δίνουμε το αντίθετο μήνυμα. Είμαστε ενωμένοι με πίστη και σιγουριά ότι την τελευταία λέξη θα την πει ο λαός, θα την πούμε εμείς. Ο Σύλλογος Αποφοίτων του ΚΕΘΕΑ, ο οποίος πήρε αυτή την πρωτοβουλία, μας δίνει το παράδειγμα: η ζωή είναι αγώνας, η αξιοπρεπής ζωή απαιτεί αγώνα, προσωπικό και συλλογικό. Κι ο αγώνας αυτός είναι όλων μας. Όλοι καλούμαστε να αγωνιστούμε για να αλλάξουν οι όροι της ζωής μας, να αλλάξουν οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες που κάνουν τον άνθρωπο ευάλωτο και συχνά τον οδηγούν στην εξάρτηση. Να αγωνιστούμε ώστε να κατακτήσουμε ολόπλευρη μόρφωση, αξιοπρεπή εργασία, ποιοτικό ελεύθερο χρόνο, ελεύθερη πρόσβαση στον αθλητισμό και τον πολιτισμό.
Είμαστε εδώ, συμπορευόμαστε με όποιον μοιράζεται της ίδιες αξίες, με όποιον -όπως είπαν τα παιδιά από την Επανένταξη- νιώθει θυμωμένος με αυτήν την πολιτική. Πρέπει πράγματι να νιώθουμε θυμωμένοι και πρέπει «να δώσουμε τρόπο» στην οργή που νιώθουμε, έχοντας στραμμένο το βλέμμα στην αξία της ζωής. Γιατί η πεμπτουσία της ζωής δεν είναι οι ουσίες, είναι η αλληλεγγύη, είναι η αξιοπρέπεια, είναι η προσωπική και συλλογική διεκδίκηση.
Η πρόληψη και η θεραπεία δεν είναι εμπόρευμα… είναι δικαίωμα! Ήδη το κατακτήσαμε: μη θαρρεί κανείς πως μας το χάρισαν… το κατακτήσαμε συλλογικά! Και τώρα το υπερασπιζόμαστε: μέχρι τέλους!
