«Τα παιδιά αναγνώστες δεν αντέχουν το ψεύτικο»

«Με τα παιδιά πρέπει να είσαι πολύ ειλικρινής, δεν αντέχουν το ψεύτικο. Γι’ αυτό κι εγώ ποτέ δεν γράφω αν δεν με καίει κάτι». Ο συγγραφέας Βαγγέλης Ηλιόπουλος τώρα και 17 χρόνια δίνει ζωή στον λογοτεχνικό του ήρωα τον Τριγωνοψαρούλη. Εναν ήρωα που, όπως λέει, τα παιδιά ταυτίζονται μαζί του επειδή κι αυτός «έχει αδυναμίες, κάνει λάθη και είναι στα μέτρα τους».
Τα “Χ.Ν.” συνάντησαν χθες το απόγευμα τον κ. Ηλιόπουλο λίγο πριν συναντηθεί με τους μικρούς αναγνώστες και θαυμαστές του Τριγωνοψαρούλη στο πρώην Δημαρχείο Ακρωτηρίου. Η αίθουσα ήταν κατάμεστη από τα παιδιά 4 Νηπιαγωγείων του Ακρωτηρίου που περίμεναν με αγωνία να δουν από κοντά τον άνθρωπο που βρίσκεται πίσω από τον λατρεμένο τους ήρωα.
«Τα παιδιά ταυτίζονται με τον Τριγωνιψαρούλη επειδή δεν είναι ο σούπερ ήρωας. Είναι ο φίλος τους, είναι ένας από αυτούς», σημείωσε ο κ. Ηλιόπουλος και πρόσθεσε ότι μια σημαντική επιτυχία του Τριγωνοψαρούλη, ως ένα κοινό σημείο αναφοράς για παιχνίδι και δημιουργία, είναι ότι έχει καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια να φέρει κοντά παιδιά, σχολεία και δίκτυα και τα κάνει να συνεργαστούν.
Ποιο είναι όμως το κίνητρο που βρίσκεται πίσω από κάθε περιπέτεια του πρωταγωνιστή του; «Κάθε Τριγωνοψαρούλης και κάθε καινούργια περιπέτεια δημιουργείται επειδή θέλω πάρα πολύ κάτι να πω και να εκφράσω. Σε αυτά λοιπόν τα 17 χρόνια έχω γράψει 8 περιπέτειες. Η τελευταία αφορά στο θέμα του ρατσισμού και των διακρίσεων, αλλά υπάρχουν και θέματα με το περιβάλλον, με τη ενδοσχολική βία κ.λπ.».
Το μυστικό, ωστόσο, που εξασφαλίζει για τον Τριγωνοψαρούλη διαχρονικά μια θέση στην καρδιά των παιδιών είναι σύμφωνα με τον συγγραφέα η αλήθεια που περιέχει κάθε ιστορία: «Είναι πολύ εύκολο να επαναλάβεις μια συνταγή, αλλά δεν θέλω να το κάνω αυτό. Γι’ αυτό και κάθε Τριγωνοψαρούλης από τους 8 ακολουθεί έναν διαφορετικό λογοτεχνικό δρόμο. Άλλωστε με τα παιδιά πρέπει να είσαι πολύ ειλικρινής, δεν αντέχουν το ψεύτικο. Κι αυτό είναι μια τεράστια ευθύνη, γι’ αυτό και κάθε φορά που γράφω έχω μια τεράστια αγωνία και ποτέ δεν θα κάτσω να γράψω αν δεν με καίει κάτι».
Κλείνοντας ρωτήσαμε τον κ. Ηλιόπουλο τι είναι αυτό που κρατάει τη φλόγα της έμπνευσης αναμμένη τόσα χρόνια τροφοδοτώντας με περιπέτειες τον ήρωά του: «Έχω την τύχη να είμαι με πάρα πολλά παιδιά ως εκπαιδευτικός και επίσης είμαι από τους συγγραφείς που δεν μου αρέσει να είμαι κλεισμένος στο γραφείο μου. Θέλω να γνωρίσω τα παιδιά που διαβάζουν τα βιβλία μου. Γι’ αυτό και αυτόν τον χειμώνα ξεκίνησα από την Καλαμάτα, έφτασα μέχρι την Αλεξανδούπολη, γύρισα στη Ρόδο και τώρα τελειώνω το ταξίδι μου στα Χανιά έχοντας κερδίσει νέους, φίλους, ιδέες κ.λπ. Αυτό είναι κάτι που με ανανεώνει. Δεν είμαι συγγραφέας της γυάλας, αλλά της δράσης και άρα δεν είχα ποτέ θέμα έμπνευσης».