Στο χώρο του διαστήματος όπως εχω ξαναγράψει υπάρχει πληθώρα νεφελώματων των οποίων τα ονόματα προέρχονται από αντικείμενα υπαρκτά στο μικρόκοσμό μας λόγω ομοιοτητος. Στη αστροφωτογραφία ευρέως πεδίου της σημερινης δημοσίευσης συμπεριλαμβάνονται δυο απο αυτα. To Νεφέλωμα της Φωτιάς ή NGC 2024 αριστερά και το νεφέλωμα της κεφαλής του ίππου IC 434 δεξιά. Και τα δυο αυτά νεφελώματα ανήκουν στον αστερισμό του Ωρίωνα.
Το Νεφέλωμα της φωτιάς
Η λάμψη του NGC 2024 οφείλεται εν πολλοίς στην επανασύνδεση ηλεκτρονίων και φορτισμένων ιόντων υδρογόνου. Μπροστά από την φωτεινή περιοχή του νεφελώματος υπάρχουν μεγάλες ποσότητες “σκοτεινώ픨αερίων και σκόνης στα οποία και οφείλεται το σκουρόχρωμο μέρος στο κέντρο του νεφελώματος. Το Νεφέλωμα της Φωτιάς ανήκει σε μια περιοχή του αστερισμού του Ωρίωνα όπου γεννιόνται νέα άστρα. Σε αυτήν περιλαμβάνεται και το περίφημο Νεφέλωμα της Αλογοκεφαλής. Στο κέντρο του NGC 2024 υπάρχει ανοικτό σμήνος με νεοσχηματισμένα άστρα, το 86% εκ των οποίων έχει περιαστρικούς δίσκους*.
*Περιαστρικός δίσκος
Με τον όρο περιαστρικός δίσκος είναι γνωστή στην αστροφυσική οποιαδήποτε συσσώρευση ύλης σε σχήμα τοροειδές ή δακτυλιοειδές, που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από έναν αστέρα, περιφέρεται δηλαδή γύρω του.
Το Νεφέλωμα της Αλογοκεφαλής
Το Νεφέλωμα της Αλογοκεφαλής η Κεφαλής του Ίππου (γνωστό επίσης και ως
αντικείμενο Μπάρναρντ 33 , στο νεφέλωμα εκπομπής IC 434), είναι ένα σκοτεινό νεφέλωμα κι αυτο στον αστερισμό του Ωρίωνα.Το νεφέλωμα απέχει περίπου 1.500 έτη φωτός από τη Γη. Είναι ένα από τα πιο γνωστά νεφελώματα, επειδή το στροβιλιζόμενο νέφος σκόνης και αερίου, από το οποίο αποτελείται, μοιάζει με κεφάλι αλόγου όταν παρατηρείται από τη Γη.
Αστροφωτογράφιση
Χρειάζονται καλές καιρικές συνθήκες για την σωστή καταγραφή τους.
Η αστροφωτογραφια που δημοσιεύω ειναι αποτέλεσμα λήψεων στο ορατό φάσμα με ανεξάρτητα φίλτρα RGB και αρκετες λήψεις με φίλτρο υδρογόνου, για να σχηματιστεί αυτή η εικόνα. Η επεξεργασια του υλικου γίνεται με ειδικα προγραμματα για να αναδειχθεί ολη η πληροφορια.
Ο αστερισμός του Ωρίωνα.
Ο Ωρίωνας (Ori), ή αλλιώς ο Κυνηγός, είναι ένας από τους πιο γνωστούς αστερισμούς. Βρίσκεται στον ουράνιο ισημερινό, γεγονός που τον καθιστά ορατό και αναγνωρίσιμο από όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη. Ο Ωρίωνας μεσουρανεί το χειμώνα, αλλά είναι ήδη ορατός από το φθινόπωρο νωρίς το πρωί μέχρι την άνοιξη. Κοντά του βρίσκονται οι αστερισμοί του Ταύρου, των Διδύμων, του Μικρού και Μεγάλου Κυνός κ.ά.
Ο Ωρίωνας, κατά την ελληνική μυθολογία, ήταν κυνηγός και σύντροφος της θεάς Άρτεμης. Ο αδελφός της Άρτεμης, Απόλλων, που ήταν δυσαρεστημένος από τη σχέση της αδερφής του με τον Ωρίωνα, ένα πρωινό, ενώ ο Ωρίωνας κολυμπούσε, την προκάλεσε αν μπορεί να πετύχει με το τόξο ένα μικρό σημαδάκι βαθιά στη θάλασσα. Η Άρτεμη έριξε και πέτυχε, αλλά το σημαδάκι που την είχε βάλει ο αδερφός της να πετύχει ήταν ο Ωρίωνας. Όταν η Άρτεμη κατάλαβε τι έκανε, έβαλε τον Ωρίωνα για πάντα στον ουρανό.
Ο σχηματισμός των αστεριών του Ωρίωνα όπως τον βλέπουμε σήμερα δημιουργήθηκε περίπου 1.5 εκ. χρόνια πριν. Έτσι, πολλοί αρχαίοι πολιτισμοί είχαν τη δυνατότητα να τον παρατηρήσουν. Οι Σουμέριοι τον περιέγραφαν ως πρόβατο, ενώ στην αρχαία Κίνα ο Ωρίωνας ήταν ένα από τα 28 ζώδια, το Xiu, ή όπως ήταν γνωστός Shen, που σημαίνει “τρία”, μάλλον λόγω των τριών φωτεινών αστεριών που σχηματίζουν τη ζώνη του. Επίσης, τα αστέρια του σχετίζονταν με τον Οσιρι, θεό του κάτω κόσμου για τους Αιγύπτιους. Λέγεται πως το σύμπλεγμα των πυραμιδών της Γκίζας αποτελεί ουράνιο χάρτη της ζώνης του Ωρίωνα.
Στην αστροφωτογραφία φαινεται ο Alnitak, το ένα απο τα τρία αστερια της ζωνης του Ωρίωνα.
Αντικείμενα στην περιοχή του Ωρίωνα
Στο σπαθί του Ωρίωνα κρέμονται αρκετά “στολίδια”. Αρχίζοντας από το Τραπέζιο, ένα ανοικτό σμήνος αστεριών, με κυριότερα τα διπλά αστέρια θ1 και θ2, στη συνέχεια οδηγούμαστε στο μεγάλο Νεφέλωμα του Ωρίωνα, ένα από τα πιο θεαματικά αντικείμενα του νυχτερινού ουρανού. Άλλο ένα διάσημο αντικείμενο είναι το IC 434 (Horsehead nebula), το οποίο είναι ένα σκοτεινό νέφος σκόνης που κρύβει το πίσω του φως και σχηματίζει μια μορφή κεφαλής αλόγου. Πέρα από αυτά, σαρώνοντας την περιοχή με ένα τηλεσκόπιο, κανείς μπορεί να βρεί πληθώρα αντικειμένων βαθέως ουρανού, όπως τα Barnard’s Loop, M43,M78 και το Flame nebula(NGC 2024).
Ολα τα παραπάνω, ανήκουν στο Σύμπλεγμα Μοριακών Νεφών του Ωρίωνα, που βρίσκεται περίπου 1.500 έτη φωτός μακριά και αποτελεί μια από τις πιο έντονα ενεργές ορατές περιοχές δημιουργίας αστέρων.
Πηγές: wikipedia, https://www.astronomia.gr/wiki
