Τι λουλούδι να φυτέψω στις ζαρντινιέρες μου για χρώμα;
Στις ζαρντινιέρες φύτεψε, στα πλάτη και στη μήκη, μια μαργαρίτα έμορφη, τη λεν διμορφοθήκη! Η διμορφοθήκη είναι πολυετές ποώδες φυτό το οποίο βγάζει πολλά λουλούδια μέχρι και τη δεύτερη χρονιά. Έχει διάφορα χρώματα λουλουδιών σε σχήμα μαργαρίτας όπως λευκό, κίτρινο, μωβ, πορτοκαλί, αλλά και πολλές διχρωμίες χρωμάτων. Για να ανθίζει θα πρέπει να βρίσκεται σε σημείο με αρκετό ήλιο γιατί στη σκιά δεν ανοίγουν τα λουλούδια. Ένα μικρό μυστικό για τη διμορφοθήκη κρύβεται στην τακτική αφαίρεση των μαραμένων λουλουδιών κοντά στη ρίζα του φυτού, μια διαδικασία που επιτείνει την ανθοφορία και εξασφαλίζει την καλή υγεία και ανάπτυξη του στο μέλλον. Δεν αντέχει τον δυνατό παγετό και αντέχει πολύ καλά δίπλα και στη θάλασσα. Υπάρχει ορθόκλαδη ποικιλία, αλλά και έρπουσα. Η λίπανσή του είναι απαραίτητη για τουλάχιστον 6 μήνες τον χρόνο και ακόμα περισσότερο σε φυτά που έχουν ξεπεράσει το ένα έτος, με ουσιαστικό σκοπό την ενδυνάμωσή τους και την ενίσχυση της περιόδου ανθοφορίας τους.
Θέλω να φυτέψω ντάλιες για να μου αλλάξει η διάθεση. Πώς τις φυτεύουνε;
Οποιος νιώθει χάλια, να φυτέψει μια ντάλια! Για τη φύτευση κονδύλων ντάλιας, οι τρύπες που θα πρέπει να σκάψετε έχουν βάθος 12 με 15 εκατοστά. Αν σχεδιάζετε να υποστηρίξετε τα φυτά, είναι η κατάλληλη στιγμή για να καρφώσετε έναν πάσσαλο ύψους 1,50 μέτρου, στο έδαφος δίπλα στις τρύπες που θα φυτέψετε τους κονδύλους. Βάλτε τον κόνδυλο στην τρύπα και απλώστε τον καλά με τα “μάτια” προς τα επάνω. Αν ο κόνδυλος έχει κοτσάνι 2 – 3 εκατοστά μακρύ, προσέξτε να μην το σπάσετε κατά τη διάρκεια του φυτέματος και αχρηστέψετε τα “μάτια”. Ωστόσο, αν αυτό τελικά συμβεί, μην αγχώνεστε γιατί υπάρχουν βοηθητικά μάτια στη βάση του σπασμένου κοτσανιού τα οποία θα βλαστήσουν. Απλώς θα χάσετε μια επιπλέον βλάστηση στο νέο σας φυτό. Μην προσθέσετε λίπασμα στην τρύπα γιατί θα βλάψετε το τρυφερό ριζικό σύστημα. Όταν τελειώσετε, μπορείτε να κρεμάσετε καρτελάκια σε κάθε πάσσαλο με πληροφορίες, για να ξέρετε ποια ποικιλία έχετε φυτέψει στο συγκεκριμένο σημείο.
Θέλω να φτιάχνω ο ίδιος το κοκκάρι μου για να φυτεύω ξερό κρεμμύδι. Τι πρέπει να κάνω;
Η αυτάρκεια έχει χάρη, ακόμη και για το κοκκάρι! Συγκεκριμένα, για την παραγωγή κοκκαριού, δηλαδή βολβών κρεμμυδιού του πρώτου έτους, σπέρνεται κρεμμυδόσπορος κατά Φεβρουάριο – Μάρτιο, σε βραγιές καλοδουλεμένες, αλλά όχι πολύ κοπρισμένες. Οι σπόροι σκορπίζονται στα πεταχτά η κατά γραμμές, οι οποίες ν’ απέχουν 10-15 πόντους η μία της άλλης όπου σκεπάζονται ελαφρά, ως ένα πόντο βάθος, με κοσκινισμένο φυτόχωμα ή κοπρόχωμα. Για να γίνεται κανονικότερο το σκόρπισμα των σπόρων πρέπει ν’ ανακατεύονται με λίγη άμμο. Οπωσδήποτε, μετά τη σπορά, το χώμα πρέπει να πατιέται λίγο και να ραντίζεται. Αναλόγως των ποικιλιών και του καιρού, η βλάστηση πραγματοποιείται μετά 2 – 3 εβδομάδες περίπου. Οι επόμενες περιποιήσεις συνίστανται σε βοτανίσματα και μερικά σκαλίσματα. Τα ποτίσματα στην αρχή πρέπει να είναι συχνά και άφθονα, βραδύτερο όμως να περιορίζονται πολύ και μόλις τα φύλλα αρχίσουν να κιτρινίζουν να διακόπτονται εντελώς, 15-20 ήμερες τουλάχιστον προ της συγκομιδής. Όταν το φύλλωμα ξεραθεί, γίνεται το ξερίζωμα και Αύγουστο – Σεπτέμβριο και οι βολβοί διατηρούνται σε μέρος στεγνό αλλά καλώς αεριζόμενο. Οι μικρότεροι και ομοιόμορφοι θεωρούνται για την καλλιέργεια των ξηρών κρεμμυδιών, ως πολύ καλύτεροι των χονδρών.
Πότε και πώς κλαδεύουμε τη λεμονιά;
Μετά τις παγωνιές, κλάδεψε τις λεμονιές! Το κλάδεμα γίνεται μετά τη συλλογή των καρπών και ιδανική περίοδος θεωρείται ο Μάρτιος όπου έχουν τελειώσει οι παγετοί του χειμώνα και πριν τη νέα ανθοφορία. Το κλάδεμα της λεμονιάς είναι ελαφρύ και περιλαμβάνει αφαίρεση 10 – 20% της κόμης. Κατά το κλάδεμα αφαιρούμε τα σαθρά ξερά κλαδιά και τους λαίμαργους ενώ φροντίζουμε να την κλαδεύουμε με τρόπο ώστε να διασφαλίζεται ο καλύτερος δυνατός εξαερισμός και φωτισμός από τον ήλιο όλου του δέντρου – μια βασική κίνηση προς τον σκοπό αυτό είναι η αφαίρεση των “εσωτερικών” κλαδιών, αυτών δηλαδή που έχουν κατεύθυνση προς το εσωτερικό και εμποδίζουν τα υπόλοιπα κλαδιά να δέχονται την ηλιακή ακτινοβολία και ν’ αερίζονται σωστά. Η καλύτερη δυνατή επιλογή είναι να δίνουμε στο δέντρο το σχήμα ενός “κυπέλλου”. – Κατά τη διάρκεια του κλαδέματος πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί με τα κοφτερά αγκάθια που φέρουν τα κλαδιά της, ενώ πρέπει να φοράμε γάντια κήπου όταν την κλαδεύουμε. Μετά το κλάδεμα, ψεκάζουμε με χαλκούχο διάλυμα ενώ τις μεγάλες τομές τις καλύπτουμε με πάστα εμβολιασμού.
Ο άντρας μου ο Διομήδης, αγόρασε κάτι στενόμακρα καρύδια αλλά εγώ επιμένω πως δεν είναι.
Δεν το βλέπεις Διομήδη, είναι αλλιώτικο καρύδι! Πρόκειται για το πεκάν που μοιάζει με το καρύδι αλλά δεν είναι. Παρόμοια γεύση, παρόμοιες χρήσεις αλλά λίγο πιο επιμήκες σχήμα. Τρώγεται νωπό ως ξηρός καρπός ενώ χρησιμοποιείται -όπως άλλωστε και το λάδι που βγαίνει από την ψίχα του- τόσο στη μαγειρική όσο και τη ζαχαροπλαστική. Το πεκάν είναι πολυετές φυλλοβόλο δέντρο, μπορεί να φτάσει τα 30 μέτρα ύψος και ανήκει στην ίδια οικογένεια με τις καρυδιές. Κατάγεται από τη Βόρεια και Κεντρική Αμερική ενώ μόνο τις τελευταίες δεκαετίες άρχισε να καλλιεργείται συστηματικά στη Μεσόγειο. Εισέρχεται σε καρποφορία τον 4ο – 5ο χρόνο μετά τη φύτευση του αλλά οι μεγάλες αποδόσεις ξεκινούν μετά τα 15 χρόνια. Η παραγωγική ζωή του δένδρου μπορεί να ξεπεράσει τα 100 χρόνια. Κατάλληλα εδάφη είναι τα ελαφρά ή μέσης σύστασης, βαθιά, πλούσια και προσχωματικά με καλή αποστράγγιση και μικρή περιεκτικότητα σε άλατα και ασβέστιο. Το πεκάν δεν προσβάλλετα από πολλούς εχθρούς και ασθένειες και κυρίως από την καρπόκαψα που προκαλεί πολλές ζημιές στους καρπούς της κοινής καρυδιάς.
Για περισσότερα άρθρα επισκεφθείτε το Garden blog που επιμελείται ο Κώστας Λιονουδάκης στο www.mistιkakipou.gr
