Τα μεγάλα έργα στα Χανιά

Eχουμε ένα νεοελληνικό σύμπτωμα στα Χανιά. Υπάρχει μια πρεμούρα στην ανακοίνωση έργων δίχως να έχουν εξευρεθεί οι απαραίτητοι πόροι. Συνήθως εκφράζουν ένα μύχιο πόθο… Η σημερινή συγκυρία, όμως, επιβάλλει πρώτα να βρίσκεις τα λεφτά και μετά να κάνεις τις ανακοινώσεις. Κοιτάξτε, οι Χανιώτες είναι πια υποψιασμένοι.
Ξέρουν ότι έργα εξαγγέλλονται δυο και τρεις φορές, συνήθως ανά δυο ή τρεις θεσμικούς παράγοντες.
Για να έχουν όλοι μερίδιο δόξας (κάθε μέρα…) και ό,τι κάτσει.
Αυτό συνήθως μπλοκάρει τα έργα και σχεδόν πάντα δημιουργεί έριδες μεταξύ των θεσμικών παραγόντων. Θυμάμαι την επέκταση του Αεροδρομίου Χανίων, την είχαν εξαγγείλει όλοι.
Και την καρπώθηκαν μόνο… τα Χανιά.
Θέλω να πω ότι χρειάζεται ένα μέτρο, μια αυτοπειθαρχία, μια αίσθηση της θεσμικής αποστολής.
Αντιλαμβάνομαι την πολιτική επιδίωξη, δεν αντιλαμβάνομαι την πρεμούρα, ως επιδίωξη. Ετσι τα Χανιά (η κοινή λογική των Χανίων εννοώ), βασανίζεται και μας επαναφέρει στην τάξη.