Τα φώτα της ράμπας

Βαραίνει και πάει η κατάσταση.
Στις προφητείες, στα μάγια και τα ξόρκια ποτέ δεν πίστεψα στην πολιτική.
Μου είναι αφόρητη η χειρομαντεία του «είδες που τα έλεγε ο κ. Δείνα…!!».
Μετά Χριστόν προφήτες, εξάλλου, χορτάσαμε σε τούτη την επέλαση της θύελλας.
Τώρα να δούμε τι θα κάνουμε!
Το παιχνίδι δυσκολεύει αφόρητα, αφού -μέσω διαρροών- φαίνεται ότι οι δανειστές ζητούν νέα μέτρα.
Η κοινωνία είναι κυρτή, φοβισμένη, ανασφαλής μπροστά στο μέλλον.
Ανασχηματίζεται γεωπολιτικά και η περιοχή μας.
Οι αναθεωρητές των Συνθηκών, γιορτάζουν την “απώλεια της πάλαι πότε ισχυρής Ελλάδας”.
Είναι μια μουντή πολιτική ατμόσφαιρα με σκιάσεις εθνικών αμφισβητήσεων.
Σα να ξυπνάς ξαφνικά το πρωί από ένα εκκωφαντικό θόρυβο και το κρεβάτι τρέμει…
Κατά σύμπτωση “τρεμάμενη” περιγράφεται και η σημερινή κατάσταση της χώρας.
Η Ελλάδα στριφογυρίζει, θαρρείς, ανήσυχη στην προκρούστεια κλίνη.
Γι’ αυτό σας λέω, θέαμα ιλαρόν οι ψευτοπροφήτες.
Τι να το κάνω τώρα, αν ο μελιστάλαχτος τα είχε προβλέψει αυτά το 1831;
Ακούω διάφορα απίστευτα πράγματα.
Κάθε “ζογκλέρ και το ακροβατικό του” στη δημόσια σκηνή.
Για δουλειά και σχέδιο ούτε λόγος…
Μόνο να βγουν να εκτελέσουν το “νούμερο και ν’ αποσυρθούν στο σκοτάδι”.
Οταν τα φώτα της ράμπας σβήσουν…