“Τα φορτισμένα παιδιά”

Κάθε κυβέρνηση και η τύχη της. Η Ελλάδα, κοιτά τις εξελίξεις… από την κλειδαρότρυπα της Ιστορίας.
Η πολιτική αρχίζει και μοιάζει με ένα κακόγουστο αστείο, όταν γίνεται με όρους “τζόκερ”. Με το ένα χέρι ψηλά σφιγμένη η γροθιά, με το άλλο στην “γύρα” για την δόση. Κάθε λαός και τα καπρίτσια της εξουσίας που εκείνη επιλέγει, για την επιβίωσή της και μόνο… και για την ψηφοθηρία καμιά φορά.
Μυστήριο μέγα τι θα γίνει από δω και κάτω. Μυστήριο αφού οι προφητείες των αόρατων προθέσεων στέρεψαν κι αυτές.
Εκτός αν κάποιοι μένουν ευχαριστημένοι από τις εμβαλωματικές λύσεις σε έναν πολιτικό λόγο που θυμίζει “κουρελού”.
Ενα κομματάκι από δω, ένα κομματάκι (σε άλλο χρώμα) από εκεί και να ο μέγας “υφαντής”.
Τα φροντισμένα παιδιά της Μεταπολίτευσης. Και στην μέση της οικτρής τραγικοκωμωδίας, εμείς των μεγάλων προσδοκιών μα και των μεγάλων απογοητεύσεων.
Εμείς και η πολιτική “κουρελού”.
Μέχρι αλέκτωρ λαλήσει τρις ένα άλλο κόλπο, μια άλλη πολιτική πρόζα.
Και όταν λαλήσει ο αλέκτωρ “το παιχνίδι τέλειωσε…” πάλι κάτι θα βρούνε να λένε.