Τι σου είναι τα Χανιά τώρα τέλη Αυγούστου; Βλέπεις κόσμο και κοσμάκη, ξένους επισκέπτες, ζωή τη μέρα, ζωή τη νύχτα, λες καλά πάμε.
Μοιάζει ο τουρισμός μας με ένα παγωτό μέσα στον καύσωνα.
Λειώνει γρήγορα…
Η εικόνα της πόλης μοιάζει θετική. Είναι, όμως, έτσι τα πράγματα; Τα Χανιά μοιάζουν με καινούργια μηχανή που τα λάδια της είναι παγωμένα.
Τούτο που δεν προκάμαμε να κάνουμε, το άλλο που αδρανήσαμε, το τρίτο που μας “φάγαν τα συμφέροντα”.
Οταν την κοιτάς την πόλη επιφανειακά, λες “τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι, πάμε παρακάτω”.
Οταν κοιτάς… την άμμο κάτω από την άσφαλτο, βλέπεις τις υστερήσεις, τις οπισθοχωρήσεις, την ατολμία. Δεν μπορούμε να έχουμε μια πόλη που ζει μόνο πέντε μήνες. Τα Χανιά διεκτείνονται από την αρχή μέχρι τέλους του χρόνου. Απαλά, απέριττα, λειτουργικά.
Είναι κοντόθωρη αντίληψη να κοιτάς την πόλη Ιούλιο και Αύγουστο. Είσαι αμνήμων χωρίς πρακτικές λύσεις. Στροβιλίζεται έτσι η πόλη μέσα σε ένα κενό.
Τον Γενάρη τι θα λέμε;
