Τα Χανιά των… παιδιών

Τα Χανιά πρέπει να τα οδηγούν οι ιδέες της διαφάνειας, της συντομίας και της προσέγγισης του συγκεκριμένου.
Θα σας πω κάτι που ίσως σας ξενίσει.
Αν η πρόοδος στα Χανιά γινόταν αντιληπτή από ένα παιδί 6 ετών -που παίζει σε μια γειτονιά- αυτό θα ήταν το ιδεώδες.
Το ξέρω πως σας ξενίζει αυτό.
Μα η πόλη αποκτά ποιοτικά χαρακτηριστικά μέσα στα γυμνά μάτια ενός μικρού παιδιού.
Οταν η πόλη είναι δυσλειτουργική και αφιλόξενη πρώτο το παιδί τη νιώθει.
Ζούμε στα Χανιά… κυρίως για να ζούμε.
Η κατάκτηση της βιοτής κατάστασης είναι το μεγάλο στοίχημα για την πόλη και τις τοπικές ηγεσίες.
Κάνουμε αυτοδιοικητική πολιτική στα Χανιά για την “προσέγγιση του συγκεκριμένου”.
Οχι για τις χίμαιρες του Θερβάντες, το ασυλλόγιστο των προσωπικών φιλοδοξιών, την αυτάρεσκη ικανοποίηση μικροκομματικών σκοπιμοτήτων.
Εν ολίγοις “πρώτα βρίσκουμε τα λεφτά και μετά κάνουμε πολιτική”.
Τα Χανιά τώρα δα -την κρίσιμη ώρα- δεν χρειάζονται “επαγγελματίες του επαγγέλματος”, πιότερη ανάγκη έχουν από πρακτικές ηγεσίες με συμπυκνωμένο όραμα.
Αν συνδυαστούν θεμελιακά αυτά τα δύο, θα προκόψουμε…