Υποθέστε ότι είστε ένας από τους επισκέπτες που έφτασαν χθες το µεσηµέρι στα Χανιά µε µια από τις πρώτες πτήσεις από Βιέννη και Ελσίνκι.
Η εικόνα του ήλιου να “λούζει” τα χιονισµένα Λευκά Όρη και µπροστά τους ο επιβλητικός όγκος της Μαλάξας δεν µπορεί να µην κεντρίσει το ενδιαφέρον σου… όχι γιατί σου λείπουν τα χιόνια στα βόρεια, αλλά σίγουρα φαντάζουν πιο ελκυστικά αρκετά χιλιάδες µίλια πιο νότια. Μπαίνοντας στο λεωφορείο και φεύγοντας από τον ευρύτερο χώρο του αεροδροµίου καθώς αρχίζουν οι “αναταράξεις” από λακκούβες, σαµαράκια, θυµάσαι εκείνον τον σερβιτόρο στον Πλατανιά πριν από 10 χρόνια που σου έλεγε πως: «Αυτόν τον δρόµο όλο τον φτιάχνουν και ποτέ δεν φτιάχνεται…».
Χαµογελάς συγκαταβατικά στη θέα µια σειράς πινακίδων κυκλοφορίας στο ύψος του Αρωνίου και του Πιθαρίου που είναι σε κακά χάλια, στραπατσαρισµένες, σπασµένες, σε άλλα σηµεία γεµάτες αυτοκόλλητα. Απορείς για άλλη µια φορά για τους λόγους που κάθε είδους καλώδια από στύλους που βρίσκονται σε κάθε σηµείο τέµνουν το δρόµο, περνάνε πάνω από σπίτια, κυριαρχούν…πάνω από το κεφάλι σου.
Στο ύψος του Βλητέ, έχεις να πεις κάτι για την οδηγική συµπεριφορά ορισµένων ντόπιων καθώς το λεωφορείο σου το προσπερνά σε διπλή διαγράµµιση ένα κίτρινο “Φίατ” που ο οδηγός του µάλλον πιστεύει ότι οδηγεί “Λαµποργκίνι” στην πίστα της Μόντζα! Φτάνοντας στη Σούδα, βγάζεις και µια φωτογραφία του σωρού των σκουπιδιών… έξω από τους κάδους. Μπαίνοντας στον ΒΟΑΚ θυµάσαι πως από το 2006 που είχες πατήσει πρώτη φορά στα ίδια µέρη, δεν έχει αλλάξει τίποτα, δίχως διαχωριστικό στη µέση, µε απότοµα στένεµα στο ύψος του Γαλατά… µοναδική εξέλιξη ότι τα κλαδιά από τα φυτά αριστερά και δεξιά σε λίγο θα καλύψουν το ένα ρεύµα κυκλοφορίας!
Τελευταίος σταθµός το ξενοδοχείο σου λίγο έξω από τον Πλατανιά, χαιρετάς τον πάντα φιλικό “Mike” τον ιδιοκτήτη, την αιώνια χαµογελαστή κοπέλα στη ρεσεψιόν, το παιδί που έρχεται να βοηθήσει µε τις βαλίτσες. Ρίχνοντας ένα βλέµµα προς το βορρά, χαίρεσαι µε τη γαλάζια θάλασσα, απολαµβάνεις τον ήλιο που τόσο σου λείπει από τα µέρη σου και καταλαβαίνεις γιατί για άλλη µια χρονιά ήλθες στα Χανιά και φέτος. Έστω και αν τα… ενδιάµεσα πλέον τείνεις να τα συνηθίσεις ή έστω να τα αντιµετωπίζεις ως γραφικότητες που όµως δεν σε πολυενδιαφέρουν αφού σε 10 ηµέρες θα πάρεις το αεροπλάνο της επιστροφής…
