Στο ζενίθ της τεχνολογίας

∆εν υπάρχει πρόοδος που να µην καταλήγει να υποδουλώνει τον άνθρωπο εντελώς.
Είπε ο ευφυής Αϊνστάιν: όταν η τεχνολογία φτάσει στο ζενίθ της όλη η ανθρωπότητα θα είναι µια γενιά ηλιθίων. Πόσο προφητικός! Με µαθηµατική ακρίβεια εκεί οδεύουµε. Ο λόγος η τεχνητή νοηµοσύνη. Ο εισβολέας χωρίς ψυχή, χωρίς συναισθήµατα και φαντάζοµαι χωρίς έλεος.
Όταν πια δεν θα χρειάζεται να σκεφτόµαστε και να ψάχνουµε για λύσεις (ζόρικο πράγµα να ψάχνεις τρόπους και λύσεις το µυαλό µας θα πάθει αγκύλωση). Θα σκέφτονται και θα αποφασίζουν για µας οι εφαρµογές. Οι οποίες θα ξεφυτρώνουν σαν µανιτάρια, όπως τα πολιτικά κόµµατα.
Οι Σωτήρες µας!
Και ποιος θα είναι ο λόγος της ύπαρξής µας χωρίς σκέψη και χωρίς δράση; ∆εν θα ξεχάσουµε να γράφουµε τουλάχιστον αφού οι ερωτοαπαντήσεις γίνονται γραπτώς, οπότε το δεξί µας χέρι θα πάθει υπερκόπωση και δε θα µπορούµε να το χρησιµοποιήσουµε για κάτι άλλο όπως… να µουντζώνουµε.
Αιτείτε και δοθήσετε υµίν. Ότι της ζητήσετε της Α.Ι. θα σας το δώσει σε χρόνο αστραπή. Μπορεί ας πούµε να ζητήσετε ένα µείγµα δηλητηρίων που να σκοτώνει ακαριαία χωρίς να ανιχνεύεται στο αίµα του θύµατός σας. Κι όταν έρθει η ώρα να δικάσουν την Α.Ι. όλοι οι δικαστές θα πουν οµόφωνα: Αθώος ο κατηγορούµενος. Οι χρήστες φταίνε.
Αν ποτέ επιλέξω εφαρµογή θα θέσω το ερώτηµα: Θα τιµωρηθεί κανείς; Και ποια τιµωρία αξίζει στον κάθε εγκληµατία και διεστραµµένο νου;
Επειδή σκέφτοµαι και γράφω δεν θα χρησιµοποιήσω το χέρι µου για να στείλω µούντζες στην πρόοδο.
Υ.Γ. Η φύση δεν ξέρω… αν από άγνοια, από εκδίκηση ή σοφία έχει επιλέξει τον καταστροφέα της τον ίδιο τον άνθρωπο. Το τέλειο υποτίθεται δηµιούργηµά της. Το νόµισµα έχει δυο όψεις. Επιλέγουµε ή το παίζουµε κορώνα – γράµµατα.