Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

“Στο περιβόλι”

Κάθε τέτοια εποχή, στις αρχές Φεβρουαρίου, ο κυρ Κώστας έκοβε τα πορτοκάλια. Συνήθως τα έπαιρνε ένας έμπορος, αλλά φέτος δε θα τα κόψουν όλα μαζί, αλλά λίγα λίγα κατά διαστήματα και θα τα δίνουν σε δύο μεγάλα μανάβικα.

Kαι σε αυτή την αγροτική εργασία είχε καλέσει ένα νέο παλληκάρι να τον βοηθήσει. Θα έπρεπε να κόψουν περίπου τριάντα κλούβες πορτοκάλια. Οι καταστηματάρχες θα τα έβαζαν σε χώρους δροσερούς μέχρι να τα πουλήσουν.
Από αυτή την ασχολία δε θα μπορούσε να λείπει ο μικρός Κωστής!
Είχε κάνει συμφωνία με τον παππού του, να τον παίρνει μαζί του σε κάθε αγροτική δουλειά. Ο κυρ Κώστας χαιρόταν πολύ γι αυτό.
Όχι επειδή θα τον βοηθούσε, αλλά γιατί έβλεπε το ενδιαφέρον του εγγονού του για τα αγροτικά, που θρέφουν όλο τον κόσμο.
Ναι` τα αγροτικά και τα κτηνοτροφικά προϊόντα δίνουν τροφή σε εκατομμύρια ανθρώπους. ΄Η πιο σωστά, σε δισεκατομμύρια!
Για να βρούμε επάνω στον πάγκο και στα τελάρα του οπωροπώλη τα φρούτα και τα λαχανικά, έχουν προηγηθεί πολλά στάδια.
Καθάρισμα του χωραφιού, φρεζάρισμα, σπορά, πότισμα, κλάδεμα, κόψιμο αγριόχορτων, έλεγχος από γεωπόνους, ίσως φαρμακευτική παρέμβαση, συγκομιδή, μεταφορά και να τα όμορφα μανταρινάκια να κάθονται αναπαυτικά στα χρωματιστά τελάρα επάνω στους πάγκους των μαγαζιών, παρέα με άλλα φρούτα και λαχανικά.
Δίπλα, όλο δροσιά τα καρότα να τεντώνουν το κορμάκι τους.
Πιο κει τα σγουρά σέλινα αναμαλλιασμένα κι ολοπράσινα!
Τα μαρούλια ολόδροσα να μοιάζουν σαν τριαντάφυλλα!
Τα φρέσκα κρεμμυδάκια λιγερόκορμα και πικάντικα, να μας περιμένουν!
Οι πατάτες στρουμπουλές στρουμπουλές, να στριμώχνονται ποια θα βγει στο επάνω μέρος του τελάρου!
Σε άλλο σημείο, ανθοδέσμες από μαϊντανό και μυρωδάτο δυόσμο, να μας καλούν να τα διαλέξουμε!
Μήλα κατακόκκινα και γυαλιστερά, να μας περιμένουν καρτερικά. Παραδίπλα φράουλες, να μας γεμίζουν το στόμα νοστιμιά, μόνο που τις βλέπουμε!
Ξέρουμε λοιπόν ότι τα φρούτα και τα λαχανικά δε βρίσκονται ως διά μαγείας στα τελάρα του μανάβη.
Εμείς αγοράζουμε, τρώμε σαλάτες, κερνάμε φρουτοσαλάτες, χυμούς, μαγειρεύουμε τα φασολάκια μας και ποτέ δεν αδειάζουν τελείως τα τελάρα, γιατί οι αγρότες φροντίζουν να τα γεμίζουν ξανά και ξανά, ώστε όλοι οι άνθρωποι να μπορούν να τραφούν, να πάνε στη δουλειά ή στο σχολείο τους ξένοιαστοι. Γιατί το πρώτο και σπουδαιότερο για τον άνθρωπο, είναι το φαγητό και το νερό. Αυτά μας δίνουν την ενέργεια να παίζουμε, να γελάμε, να δουλεύουμε.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Το περιβόλι όσο και να το καθαρίσεις, έχει πολλά χόρτα κάτω που κρατάνε υγρασία. Γι αυτό φόρεσαν και οι δύο Κωστήδες γαλοτσάκια. Έβαλαν χονδρές μπλούζες και με φορτωμένο το αυτοκίνητο με τα χρειαζούμενα, όπως τελάρα και ψαλίδια, κατευθύνθηκαν στο περιβόλι.
Εκεί τους περίμενε ο νέος άνδρας που θα τους βοηθούσε.
Ο κυρ Κώστας άνοιξε την κλειδαριά της μεταλλικής πορτούλας της περίφραξης και η εργασία ξεκίνησε την ίδια στιγμή.
Η παραγγελία ήταν ακριβής. Τριάντα κλούβες πορτοκάλια, είκοσι λεμόνια και δέκα μανταρίνια.
Ο Κωστής στάθηκε στην είσοδο εκστασιασμένος, κοιτώντας τα δέντρα.
Δέντρα στρογγυλά, στολισμένα με πορτοκαλί μπάλες. Με εκατοντάδες πορτοκαλί μπάλες γεμάτες χυμό και νοστιμιά.
Κρατώντας μια τσάντα, άρχισε να κόβει μεγάλα πορτοκάλια από τα χαμηλά κλαδιά των δέντρων. Αυτά θα τα κρατούσαν για το σπίτι.
Πότε πότε, σταμάταγε, καθάριζε ένα πορτοκάλι και το μοιραζόταν με τον παππού του και τον εργάτη. Και ξανά να ψάχνει ανάμεσα στα κλαδιά τα πιο όμορφα φρούτα. Κι όλο ν’ αλλάζει δέντρο.
Δεν ήξερε πού να πρωτοπάει! Όλα του άρεσαν!
Αφού γέμισε δύο μεγάλες τσάντες με πορτοκάλια, κατευθύνθηκε προς την πλευρά του περιβολιού με τις λεμονιές. Από εκεί θα γέμιζε μία, με μυρωδάτα λεμόνια.
Καθώς έκοβε τα λεμόνια, σκεφτόταν, πώς γινόταν από εκείνο το μικρό ανθάκι που είχε δει πριν, να είναι γεμάτα τα δέντρα φρούτα.
Είχαν εξελιχθεί σε ένα μικρό θαύμα!
Σειρά είχαν μετά τα μανταρίνια. Τα μανταρίνια που είχαν, του άρεσαν πολύ, γιατί δεν είχαν κουκούτσια και τα προτιμούσε.
Όχι πως δεν έτρωγε και τα άλλα, αλλά του παππού του ήταν τα καλύτερα!
Μάλλον και κουκούτσια να είχαν, θα έλεγε ότι εκείνα είναι τα καλύτερα!
Αφού γέμισε μία τσάντα ως επάνω, βάλθηκε να κάνει γύρους στο περιβόλι.
Πήγαινε πάνω, κάτω, πέρα, δώθε κι όλο κάτι έκανε.
Κάποια στιγμή με ύφος σοβαρό, τρέχει στον παππού του και του ανακοινώνει: «παππού, ξέρεις πόσες πορτοκαλιές, πόσες λεμονιές και μανταρινιές έχεις;» και χωρίς να περιμένει απάντηση, λέει: «ογδόντα πορτοκαλιές, δώδεκα λεμονιές και τέσσερις μανταρινιές. Έχεις ενενήντα έξι δέντρα παππού, τα μέτρησα».
-Ναι Κωστή μου! Είμαι ευλογημένος, το ξέρω. Αλλά δεν είναι μόνο δικά μου. Είναι και δικά σου!
Η συγκομιδή κύλησε όμορφα.
Οι δυο άντρες με κινήσεις που έδειχναν πείρα, κόντευαν να τελειώσουν την παραγγελία.
Κόβοντας τους καρπούς, το δέντρο θα ξεκουραζόταν λίγο για να μπορέσει να ασχοληθεί με τους νέους ανθούς του που κάποιοι είχαν κάνει την εμφάνισή τους ήδη.
Όλο το δέντρο είναι αρωματικό. Αν τρίψουμε τα φυλλαράκια του, έχουν άρωμα. Αν τρίψουμε το φλοιό, έχει και αυτός.
Ο ανθός δε, είναι το ανώτερο! Έχει άρωμα μεθυστικό, προκλητικό για τις μέλισσες που αναζητούν το καλύτερο.
Μέσα στο μέλι λοιπόν, θα βρούμε εκτός από το θυμάρι, το άρωμα των πεύκων και γεύση πορτοκαλανθού και λεμονανθού.
Κάτι ξέρουν αυτές κι όλο τριγυρίζουν τα δέντρα. Ακόμα και ο κορμός της πορτοκαλιάς έχει άρωμα.
Όλη η περιοχή μοσχοβολούσε, που από μακριά θα καταλάβαινες την ύπαρξη αυτών των δέντρων.
Στο σημείο που ήταν το περιβόλι, ακριβώς από δίπλα περνούσε ένα ρυάκι, που πότιζε όλη την περιοχή.
Από αυτό οι ρίζες των δέντρων έπαιρναν νερό που ερχόταν δροσερό από το βουνό και ευθύς το έδιναν στους καρπούς να γεμίσουν χυμούς.
Αυτό το νεράκι, θα μας γεμίσει το στόμα, καθώς θα γλυκομασάμε το φρούτο.
Αυτό το νεράκι, γεμάτο βιταμίνες από το δέντρο, θα στάξει στο ποτήρι μας όταν θα στύβουμε τα φρούτα.
Η πορτοκαλάδα, είναι η δουλειά που έκανε το δέντρο όλη τη χρονιά.
Έτσι, όταν εμείς επιλέγουμε να πιούμε έναν τέτοιο χυμό, αυτομάτως λέμε ευχαριστώ στην πορτοκαλιά του κυρ Κώστα και των άλλων αγροτών.
Αυτοί με τη σειρά τους, ευχαριστημένοι, προσπαθούν να παράγουν κι άλλα προϊόντα και την επόμενη χρονιά και την επόμενη και για όσο ο κόσμος θα διαλέγει καθαρές και φυσικές γεύσεις.
Αφού τέλειωσαν όλη την παραγγελία, φόρτωσαν τα τελάρα, φόρτωσαν τις τέσσερις τσάντες που είχε γεμίσει ο Κωστής και αγκαλιά από τους ώμους και τη μέση, παππούς και εγγονός, με βήμα ρυθμικό, κατευθύνθηκαν προς την έξοδο του περιβολιού, πατώντας τα αγριοχορταράκια που ξεπετάγονταν παντού.
Ευχαριστημένοι για άλλη μια φορά, που μάζεψαν τους καρπούς της φύσης και του κόπου τους.

 

*Ιδιωτική υπάλληλος – συγγραφέας,
Μέλος Δ.Σ. Ένωσης
Πνευματικών Δημιουργών Χανίων


Ακολουθήστε τα Χανιώτικα Νέα στο Google News στο Facebook και στο Twitter.

Δημοφιλή άρθρα

Αφήστε ένα σχόλιο

Please enter your comment!
Please enter your name here

Εντός εκτός και επί τα αυτά

Μικρές αγγελίες

aggelies

Βήμα στον αναγνώστη

Στείλτε μας φωτό και video ή κάντε μία καταγγελία

Συμπληρώστε τη φόρμα

Ειδήσεις

Χρήσιμα