Δεν ξέρω πια αν ο κ. Ερντογάν θέλει να κερδίσει οφέλη με την ευρωπαϊκή βίζα. Αν τον ενδιαφέρει καν ν’ “ανοίξει” την πύλη της Ευρώπης. Ο κ. Ερντογάν αρέσκεται πια στον παχυλό Οθωμανισμό του. Η Τουρκία πια είναι στείρα. Ολοι στην Ελλάδα αναρωτιούνται για το πού το πάει ο κ. Ερντογάν;
Μια πειστική εξήγηση, ακόμη, από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών δεν έχουμε ακούσει. Διότι τα μεγάλα εθνικά διακυβεύματα τα εξηγούν οι ηγεσίες… Θυμούμαι τα “τσιφτετέλια” της ελληνοτουρκικής φιλίας με τον κ. Γιώργο Παπανδρέου και τον Ισμαήλ Τζεμ. Το θηρίο εξ’ ανατολών βρυχόταν, αλλά και κοιμόταν! Τα γνωστά, ανύπαρκτα θέματα των ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας πάντα τα έβαζε (από την πίσω πόρτα) η Τουρκία. Συντηρούσε έτσι τον… φόβο του θηρίου σε μια περιοχή τόσο κοντά με άλλες φλεγόμενες περιοχές. Τώρα τι ζητά; Ο κ. Ερντογάν ζητά υψηλή δόση Οθωμανισμού και οφέλη στη διαπραγμάτευση στο Κυπριακό.
Αποστρέφεται ο ψυχισμός του, την στενή σχέση με τον πολιτισμένο κόσμο. Θέλει μια Τουρκία “μαντρόσκυλο” στην εσωστρέφειά της. Οπως ξέρετε η εθνικιστική εσωστρέφεια κάνει κύκλους. Μια στη Μοσούλη, μια στο Αιγαίο, μια στην Κύπρο…
Η Ελλάδα έχει τρία δεδομένα ισχυρές και αξιόπιστες Ενοπλες Δυνάμεις, τον διάλογο… και τον διάλογο. Ο κ. Ερντογάν “κουμπώνει” την Τουρκία στις φιλοδοξίες του. Την περισφίγγει στο χρονοντούλαπο του λαϊκίστικου σωβινισμού. Υπάρχει ζήτημα; Όχι, όσο απαντά συντονισμένα η Ενωμένη Ευρώπη. Για να δούμε…
