To 1987 η δημοφιλής μπάντα “R.E.M.” έγραφαν μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους με τίτλο: “It’s the End of the World as We Know It” (Eίναι το τέλος του κόσμου όπως τον γνωρίζαμε μέχρι σήμερα). Τραγούδι που χρησιμοποιήθηκε πολλάκις για να “ντύσει” μουσικά σημαντικές στιγμές της ανθρωπότητας. Ακόμα και ο Ντόναλτ Τραμπ το χρησιμοποίησε στην προεκλογική του εκστρατεία προκαλώντας την οργή του συγκροτήματος.
Τι συμβαίνει λοιπόν στον κόσμο μας και κατά πόσον “τελειώνει”; Εξ ανατολών o Κιμ απειλεί ανά πάσα στιγμή να… πατήσει το κουμπί, ενώ στα βόρεια ένας τσάρος του 21ου αιώνα οικοδομεί το νέο σιδηρούν παραπέτασμα.
Στη γειτονιά της Ελλάδας ένας σουλτάνος ονειρεύεται την ημισέληνο σχεδόν στο… φεγγάρι, ενώ στην “καρδιά” της Ευρώπης μία νέα Θάτσερ -με γερμανική προφορά- βάζει βαριά τη σφραγίδα της λιτότητας οδηγώντας την Ευρωπαϊκή Ενωση σε διάλυση.
Οσο για τους απανταχού πολίτες, μπορεί τα προβλήματα να είναι περίπου κοινά όμως οι εναλλακτικές που επιλέγουν απέχουν… έτη φωτός μεταξύ τους.
Το ισπανικό φλερτ με τους Podemos, η ανατρεπτική επιλογή των Πειρατών στην Ισλανδία, αλλά και η άνοδος της ακροδεξιάς Λεπέν στη Γαλλία, έρχονται να πλαισιώσουν την ανάδειξη του Ντόναλντ Τρaμπ ως νέου πλανητάρχη!
Αλλαξε λοιπόν, ο κόσμος. Δυστυχώς δεν “τρολάρει”, αλλά αναζητά νέες πολιτικές πρακτικές που θα τον βγάλουν από το αδιέξοδο.
Είναι βέβαιο ότι η απάντηση στις ανησυχίες δεν είναι η ακροδεξιά, αλλά για να αποδειχθεί αυτό στα μάτια κάθε ψηφοφόρου θα πρέπει επιτέλους να αναδειχθεί μια εναλλακτική.
Οχι απέναντι στη λιτότητα. Αλλά μία εναλλακτική που θα επαναφέρει σε παγκόσμια κλίμακα τη Δημοκρατία και τον Ανθρωπισμό στο επίκεντρο.
Μέχρι τότε, συνεχίζουμε να παρακολουθούμε τη νεκρική πομπή του παλιού κόσμου, εγκλωβισμένοι στο λυκαυγές της αβεβαιότητας.
