Της ΧΑΡΙΚΛΕΙΑΣ ΛΑΓΟΥΜΙΤΖΑΚΗ – ΣΑΝΔΡΑΒΕΛΗ
Θέλω κι εγώ σαν Κρητικιά, που, αν και βρίσκομαι μακριά, αγαπώ, σέβομαι και σκέπτομαι πάντα την ιδιαιτέρα πατρίδα μου.
Με την ταπεινή πένα μου θέλω να γράψω λίγα λόγια. Δεν είμαι ούτε νομομαθής, ούτε έχω τις ανάλογες γνώσεις, όμως θέλω απλά να γράψω ορισμένες σκέψεις μου.
Ο Βαγγέλης έφυγε από το πατρικό του σπίτι για να πάει να μάθει μια τέχνη πιο επιστημονικά και να ζήσει καλύτερα από τους γονείς του και το περιβάλλον του.
Εφυγε από τους Αρμένους με όνειρα και ελπίδα. Ομως η μοίρα του ήταν άσχημη, Βρέθηκε ο Βαγγέλης σ’ έναν τόπο, τα Γιάννενα, μακριά από την οικογένειά του και βρήκε παρηγοριά στους πατριώτες του τους Κρητικούς. Ισως ήταν ευαίσθητος. Ο,τι όμως και να ήταν, ήταν ένα παιδί που έπρεπε -κατά την ταπεινή μου γνώμη- να του συμπαρασταθούν και να του προσφέρουν ηθική υποστήριξη. Ομως, δυστυχώς, δεν του φέρθηκαν έτσι και κατά τα δημοσιεύματα τον κορόιδευαν και τον λοιδορούσαν. Γιατί; Πού απέβλεπαν; Ηθελαν να δείξουν bullying, είναι ψυχικός εξαναγκασμός.
– Τι τους έφταιγε; Δεν είναι τρόπος να δείξουν ορισμένοι την εξυπνάδα, την ανδρεία και τη λεβεντιά τους αυτός. Αλλού βρίσκονται αυτά. Ολα αυτά τον οδήγησαν στο απονενοημένο διάβημα. Γιατί δεν άντεξε άλλο. Εγώ, νομίζω ότι πολλοί θα συμφωνήσουν μαζί μου, θα καταλογίσω ευθύνες στους καθηγητές της Σχολής, διότι δεν μπορεί να μη είδαν, να μην κατάλαβαν. Είμαστε, δυστυχώς, όλοι το ίδιο. Λέμε άσε θα περάσει, δεν ψάχνουμε, όμως τους λόγους που γίνονται αυτά.
Κατά τον Σωκράτη κανείς άνθρωπος δεν γεννιέται κακός, τον κάνει η αδιάφορη κοινωνία. Ισως και οι γονείς του να μην ήταν τόσο κοντά του. Μπορεί να μην άκουσαν με προσοχή τον κτύπο της απελπισμένης καρδιάς του. Δεν τους ξέρω τους ανθρώπους, ούτε το χωριό του, ούτε το περιβάλλον. Θα τιμωρηθούν ηθικά, όμως όλοι μας φταίμε για την κακή κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην κοινωνία; Εχουν γίνει σκληρά και άπονα πολλές φορές τα παιδιά μας. Γιατί έχουν ξεφύγει από τις αρχές και ρίζες μας. Με την παγκοσμιοποίηση όλα τα ισοπεδώσαμε. Ξεχάσαμε αρχές και αξίες. Δεν σέβονται πλέον τα ιερά και σύμβολα. Καίνε, βάφουν, καταστρέφουν. Ποιος φταίει, λοιπόν, για όλα αυτά. Δεν φταίνε οι γονείς;
Δεν φταίνε οι δάσκαλοι; Δεν φταίει γενικότερα η κοινωνία; Ολοι φταίνε. Μα και τα παιδιά που κατηγορούνται για δράστες, αυτό θα το πει η Δικαιοσύνη όχι εγώ, ούτε τα Μ.Μ.Ε., πιστεύω ότι και αυτά θα υποστούν τον κατατρεγμό και θα τους ρίξει την ανάλογη λάσπη η κοινωνία. Γιατί να έχουν αυτή την απαξίωση; Εφταιξαν, θα τιμωρηθούν ηθικά, θα έχουν πάντα στη μνήμη τους ότι έβαψαν τα χέρια τους στο αίμα ενός αθώου -τρόπος του λέγειν. Δεν θα τους κυνηγούν, λοιπόν, πάντα οι τύψεις, άρα και αυτοί θα υποφέρουν όπως και οι οικογένειές τους. Είναι υποχρέωση μεγάλη της πολιτείας, της εκκλησίας και όλων των παρομοίων φορέων να προσπαθήσουν να αλλάξουν τα πράγματα και να μην κλάψουμε με άλλους Βαγγέληδες.
Φτάνει πια, τον Βαγγέλη τον αποχαιρέτησε πλήθος κόσμου, γιατί έτσι έπρεπε να γίνει. Ολη η Ελλαδα έσκυψε στο λευκό φέρετρό του, όλοι κλάψαμε και πονέσαμε. Ας ευχηθούμε νάναι το τελευταίο θύμα αυτού του άσχημου αστείου. Οι γονείς του να βρουν παρηγοριά από τον Θεό και αυτός να ’χει καλό παράδεισο.
