Για “‘άθλιες συνθήκες κράτησης” προσφύγων στο εκθεσιακό κέντρο (άτυπο κρατητήριο) Αγυιάς, κάνει λόγο το Στέκι Μεταναστών Χανίων, μετά από επίσκεψη που πραγματοποίησε στο σημείο.
Αναλυτικά στην ανακοίνωση του, αναφέρει τα εξής: “Στις 29 Απρίλη, μια βροχερή μέρα μετά τη συζήτηση-βιτρίνα στο ΔΣ Χανίων που αφορούσε τη διαχείριση του μεταναστευτικού – προσφυγικού ζητήματος, επισκεφτήκαμε τον χώρο “φιλοξενίας” προσφύγων και μεταναστ(ρι)ών στο πρώην εκθεσιακό κέντρο Αγυιάς. Εκεί βρίσκονταν άνθρωποι από δύο καραβιές, περίπου 100 άτομα, από Αίγυπτο, Μπαγκλαντές, Πακιστάν και Σουδάν, ανάμεσά τους δύο γυναίκες και περί τα 10 ασυνόδευτα ανήλικα. Ως συνήθως, ξεκίνησαν από τη Λιβύη για να καταλήξουν στην περιοχή μας. Ήταν ήδη από την προηγούμενη μέρα στον χώρο και σύντομα θα έφευγαν για το λιμάνι της Σούδας και μετά σε κάποιο καμπ της ενδοχώρας.
Η κατάσταση στον χώρο η γνωστή άθλια συνθήκη: άνθρωποι ξυπόλυτοι, ξαπλωμένοι κατάχαμα σε λεπτά βρώμικα κουβερτάκια, αυτή τη φορά και βρεγμένα, αφού το εσωτερικό του κτηρίου είχε μετατραπεί σε λίμνη, με καταρράκτες νερού να στάζουν από το ταβάνι. Αυτή είναι η φιλοξενία που παρέχει Δήμος και Περιφέρεια Χανίων, η οποία, όπως είπε η αρμόδια αντιδήμαρχος την προηγούμενη μέρα, “είναι αξιοπρεπής και σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα”.
Επίσης, το Στέκι Μεταναστών επισημαίνει πως “στην επίσκεψή μας παρατηρήσαμε με οργή να επανέρχεται η βαθιά ρατσιστική τακτική των αρχών να γράφουν στο χέρι του καθενός έναν αριθμό ταυτοποίησης – δεν έφτανε μάλλον το βραχιολάκι. Και εδώ ταιριάζει απόλυτα η φράση: “δεν είναι αριθμοί, είναι άνθρωποι”.
Κάποιοι είχαν ήδη συλληφθεί ως διακινητές. Ο νόμος του κράτους ορίζει ως διακινητή όποιον έτυχε να κρατήσει το τιμόνι και να οδηγήσει είτε από ανάγκη, είτε μετά από απειλή από τη μαφία της Λιβύης, ακόμη και με πιστόλι στον κρόταφο, σύμφωνα με μαρτυρίες των ίδιων. Αλήθεια, πιστεύει κανείς πως αυτός ο νόμος στέκει; Πώς είναι δυνατόν κάποιος που έπιασε το τιμόνι κάτω από μια τέτοια πιεστική συνθήκη να κατηγορείται ως διακινητής και να έρχεται αντιμέτωπος με ποινές εκατοντάδων χρόνων; Ποιος στ’ αλήθεια πιστεύει πως οι διακινητές βρίσκονται εντός αυτών των απόλυτα ακατάλληλων πλοιαρίων με τα οποία ταξιδεύουν πρόσφυγες και μετανάστ(ρι)ες;
Στη συζήτηση μας με κάποιον από τους πρόσφυγες μας είπε το εξής: “Βλέπετε εδώ είναι χάλια, όλα βρεγμένα, αλλά δεν πειράζει, είμαστε ζωντανοί!!”
