■ Ο πρόεδρος της ∆ιδασκαλικής Οµοσπονδίας Ελλάδος µιλά για τις παρεµβάσεις στην Παιδεία
Προσχηµατική και υποκριτική χαρακτηρίζει την επιµονή της κυβέρνησης στο θέµα της αξιολόγησης αλλά και τη συζήτηση για την άρση της µονιµότητας που άνοιξε πρόσφατα ο πρωθυπουργός ως µέτρο για τη βελτίωση της λειτουργίας του δηµόσιου τοµέα, ο πρόεδρος της ∆ιδασκαλικής Οµοσπονδίας Ελλάδος (∆ΟΕ), Σπύρος Μαρίνης, υπογραµµίζοντας ότι ο απώτερος στόχος της κυβέρνησης είναι να ανοίξει τον δρόµο για την εµπορευµατοποίηση της εκπαίδευσης.
Μιλώντας στα «Χανιώτικα νέα» και αναφερόµενος στη διεκδίκηση επαναφοράς των 13ου και 14ου µισθού, κάνει λόγο για ζωτικής σηµασίας ζήτηµα για την επιβίωση των εκπαιδευτικών, ενώ για το πρόβληµα της σχολικής στέγης υπογραµµίζει ότι πρωτίστως είναι θέµα ασφάλειας να κατασκευαστούν καινούρια σχολεία.
Ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης µίλησε πρόσφατα για άρση της µονιµότητας των δηµοσίων υπαλλήλων. Ποια είναι η θέση της ∆ΟΕ;
Η κυβέρνηση της Ν∆ ειδικά µετά τη µεγάλη κινητοποίηση στις 28 Φεβρουαρίου, δύο χρόνια µετά το έγκληµα των Τεµπών, αισθάνεται στριµωγµένη από την οργή και αγανάκτηση του κόσµου και τη αίσθηση των πολιτών ότι απέναντί τους έχουν ένα κράτος εχθρικό που δουλεύει για τους λίγους. Έτσι, έχει θέσει σε λειτουργία ένα σχέδιο τροφοδότησης του κοινωνικού αυτοµατισµού και πετάγµατος της µπάλας στην εξέδρα. Όµως οι δηλώσεις για την άρση της µονιµότητας δεν εντάσσονται µόνο σε αυτό το πλαίσιο. Αυτή τη στιγµή το 1/3 των εκπαιδευτικών είναι συµβασιούχοι, αναπληρωτές. Στα Χανιά και την Κρήτη ειδικά το ποσοστό αυτό είναι ακόµα µεγαλύτερο και µπορεί να φτάνει το 40-45%. Μιλάµε ίσως για ένα από τα µεγαλύτερα ποσοστά σε σχέση µε τα αντίστοιχα στην Ε.Ε. Εποµένως, ήδη ένα µεγάλο κοµµάτι των εκπαιδευτικών δεν είναι µόνιµοι. Ας αναρωτηθεί λοιπόν ο καθένας: Αυτό βοηθάει τη λειτουργία των σχολείων; βοηθάει στην εκπαίδευση; Το αντίθετο συµβαίνει. Κάθε χρόνο έχουµε τεράστια κενά, καθυστερήσεις στην κάλυψη των κενών, χάνονται ώρες κ.λπ. Συνεπώς, η ελαστική εργασία στην ουσία υποβαθµίζει την εκπαίδευση κι αυτό θέλει να κάνει η κυβέρνηση. Να αποσύρει το κράτος από µια σειρά κρίσιµων τοµέων και να ανοίξει το πεδίο στην επιχειρηµατική δράση και τα µεγάλα συµφέροντα που εποφθαλµιούν τον χώρο. Αυτό σηµαίνει ότι το κόστος της εκπαίδευσης θα µεταφερθεί στους γονείς και θα πάµε σε σχολεία πολλαπλών ταχυτήτων: πρότυπα, πειραµατικά, Ωνάσεια από τη µία και άλλα που θα είναι υποβαθµισµένα και θα περιµένουν µέχρι τα Χριστούγεννα για να φτιάξουν πρόγραµµα.
Ο πρωθυπουργός συσχετίζει την άρση της µονιµότητας µε την αποµάκρυνση των κακών εκπαιδευτικών αλλά και της αρνητικής στάσης που τηρεί ο κλάδος απέναντι στην αξιολόγηση. Τι απαντάτε;
Ο κόσµος πρέπει να γνωρίζει ότι υπάρχει ένα αυστηρό πλαίσιο δηµοσιοϋπαλληλικού κώδικα που οδηγεί στην αποµάκρυνση από το ∆ηµόσιο υπαλλήλους που είτε υπέπεσαν σε σοβαρά πειθαρχικά παραπτώµατα κ.λπ. Άρα υπάρχει τρόπος αποµάκρυνσης από το ∆ηµόσιο. ∆εν σηµαίνει ότι από το ∆ηµόσιο δεν σε κουνάει κανένας κι ούτε αυτό είναι κάτι που το θέλουµε. Εµείς θέλουµε ο εργαζόµενος να µπορεί να είναι παραγωγικός στη δουλειά του, να ανταποκρίνεται στα καθήκοντά του κ.λπ. Ωστόσο, στο θέµα της αξιολόγησης υπάρχει µεγάλη υποκρισία. Αυτό που ονοµάζουν αξιολόγηση -µια έννοια που µπορεί να είναι θετικά φορτισµένη για τη µεγάλη πλειονότητα των πολιτών- είναι ουσιαστικά το εργαλείο που θα οδηγήσει στην πολυ-κατηγοριοποίηση και ταξική διαφοροποίηση των σχολείων. Για παράδειγµα, ένας στόχος της κυβέρνησης στην αρχή της χρονιάς ήταν µέσω της αξιολόγησης να κλείσουν 1500 τµήµατα κάτι που πολεµήσαµε µε αγώνες. Ο στόχος, δηλαδή, της αξιολόγησης είναι να επιταχύνει ένα εµπορευµατοποιηµένο εµπορευµατοποιηµένο και απέναντι από τις ανάγκες και τα µορφωτικά δικαιώµατα των παιδιών. ∆εν έχει δηλαδή σχέση µε την αναγκαία αναβάθµιση και στήριξη του εκπαιδευτικού έργου που χρειάζεται.
Λέτε, δηλαδή, ναι στην αξιολόγηση αλλά µε άλλες προϋποθέσεις;
Εµείς λέµε ότι η εκπαίδευση είναι µια σύνθετη, ανθρώπινη πράξη όπου τα µαθησιακά αποτελέσµατα δεν µπορούν να µετρηθούν εύκολα µέσα από δείκτες και “κουτάκια”. Στην ουσία προσπαθούν να ποσοτικοποιήσουν κάτι που δεν µετριέται. Κι αυτό γίνεται µε συγκεκριµένη στόχευση. Ο δικός µας δε προβληµατισµός αποτελεί απλώς µια συνδικαλιστική τοποθέτηση. Τεκµηριώνεται και µέσα από ρεύµατα που υπάρχουν µέσα σε Παιδαγωγικά Τµήµατα τα οποία λένε ότι για να µπορέσει να βελτιωθεί η εκπαιδευτική διαδικασία χρειάζεται η αναβάθµιση του Συλλόγου ∆ιδασκόντων, η αξιοποίηση και στήριξη από σχολικούς συµβούλους που δεν θα λειτουργούν ως εξωτερικοί αξιολογητές, αλλά θα είναι δίπλα και κοντά στον εκπαιδευτικό κ.ά.
Οι δηµόσιοι υπάλληλοι διεκδικούν την επαναφορά του 13ου – 14ου µισθού δεδοµένου, όπως αναφέρουν, η χώρα έχει βγει από τα µνηµόνια και η οικονοµία, σύµφωνα µε την κυβέρνηση, πάει καλά. Η ∆ΟΕ τι υποστηρίζει;
Οι αυξήσεις των µισθών, η επαναφορά των 13ου και 14ου µισθού, η υπογραφή Συλλογικών Συµβάσεων Εργασίας που θα καλύπτουν και επιµέρους ζητήµατα, όπως για παράδειγµα το ωράριο των νηπιαγωγών κ.λπ., είναι ένα από τα κοµβικά αιτήµατα που διεκδικούµε ως ∆ΟΕ. Όµως ο τρόπος που το χειρίζεται η κυβέρνηση αποκαλύπτει ότι δεν ήταν µόνο οικονοµικοί οι λόγοι των περικοπών. Έγινε µια επιλογή µέσω των µνηµονίων που ψηφίστηκαν από διαφορετικές κυβερνήσεις να πέσει χαµηλά το κόστος της εργατικής δύναµης και να µετατραπεί η Ελλάδα σε µια χώρα φθηνής εργασίας. ∆εν είναι τυχαίο ότι στον ιδιωτικό τοµέα έχουν καταργηθεί οι Συλλογικές Συµβάσεις και ο κατώτατος µισθός καθορίζεται µε νόµο της κυβέρνησης. Εποµένως µιλάµε για µια πολιτική επιλογή για να κρατηθούν χαµηλά οι µισθοί σε δηµόσιο και ιδιωτικό τοµέα και ταυτόχρονα να εξασφαλίζονται τεράστια κονδύλια για φοροαπαλλαγές στο µεγάλο κεφάλαιο, επιδοτήσεις σε µεγάλες επιχειρήσεις και πολεµικούς εξοπλισµούς. Σε κάθε περίπτωση, η επαναφορά των 13ου και 14ου µισθού είναι ζωτικής σηµασίας για την επιβίωσή µας. Σκεφτείτε ότι 780 ευρώ είναι ο εισαγωγικός µισθός για έναν νεοδιόριστο εκπαιδευτικό, ενώ ο µέσος µισθός δεν ξεπερνάει τα 1000 ευρώ. Μιλάµε για εξευτελιστικούς µισθούς.
Ένα από τα πιο σοβαρά προβλήµατα της εκπαίδευσης στα Χανιά είναι το στεγαστικό. Έχουν γεµίσει τα σχολεία προκάτ αίθουσες, ενώ πολλά νηπιαγωγεία φιλοξενούνται σε εντελώς ακατάλληλα κτήρια. Είναι ψηλά στην ατζέντα για τη ∆ΟΕ αυτό το ζήτηµα;
Βεβαίως, και πρόσφατα είχαµε µια συνάντηση στο Υπουργείο Εσωτερικών όπου µας δέχθηκαν µετά από… 8 µήνες που το είχαµε ζητήσει. Πρωτίστως για εµάς αυτό είναι θέµα ασφάλειας καθώς απουσιάζουν οι αντισεισµικοί έλεγχοι, ενώ υπάρχει σοβαρή επιβάρυνση στα κτήρια έπειτα από τουλάχιστον µία εικοσαετία υποχρηµατοδότησης. Σκεφτείτε µόνο ότι η µείωση των κονδυλίων για επισκευές ανέρχεται από το 2010 κι έπειτα σε 60%. ∆υστυχώς έχουµε γίνει µάρτυρες τραγικών καταστάσεων µε τραυµατισµούς ή τον θάνατο του µαθητή στις Σέρρες. Εποµένως η κυβέρνηση έχει µεγάλη ευθύνη ως προς αυτό χωρίς να ακουµπάει αυτά τα θέµατα ενώ την ίδια στιγµή προτάσσει την αξιολόγηση κ.λπ. που αναφερθήκαµε νωρίτερα. Θεωρούµε λοιπόν ότι το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι να εξασφαλιστεί ένα πλαίσιο αντισεισµικών ελέγχων και πιστοποιητικών πυρασφάλειας κ.λπ. ώστε να εγγυηθεί η Πολιτεία ότι τα σχολεία είναι ασφαλή και ταυτόχρονα να αρχίσουν να ξηλώνονται τα κοντέινερ και να κατασκευαστούν καινούρια κτήρια.
