ΠΡΙΝ τρία χρόνια περίπου, ο κ. Τσίπρας του τότε ανερχόμενου ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ, είχε υποστηρίξει σε συνέντευξή του (9-6-12) και τα εξής:
«Ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ δεν είναι πια ένα άθροισμα συνιστωσών. Είναι η συνισταμένη της ελπίδας που στήριξαν και στηρίζουν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, άντρες και γυναίκες, σε όλη τη χώρα».
ΣΗΜΕΡΑ που, μετά από διακυβέρνηση 7 μηνών, το κόμμα του φυλορροεί εξαιτίας της αυτονόμησης της ισχυρότερης συνιστώσας του -των “δραχμιστών” του Λαφαζάνη και της εν γένει “Αριστερής Πλατφόρμας” (μεταλλαγμένης σε “Λαϊκή Ενότητα”-ΛΑ.Ε.)- για ποια, άραγε, ελπίδα θα μας μιλήσουν προεκλογικά, τόσο αυτός όσο κι ο Λαφαζάνης;
ΒΕΒΑΙΑ, ο “νέος” ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα θα ζητήσει να του δώσουμε μια “δεύτερη ευκαιρία”. Ομως στην πορεία του θα έχει να αντιμετωπίσει όλο το παλιό πολιτικό κατεστημένο καθώς και τους πρώην συντρόφους του που αποσκίρτησαν. Και εναντίον κυρίως των αυτών, ο κ. Τσίπρας θα έχει να αντιτείνει:
– Την κατηγορία ότι όντες “αριστεροί” έρριξαν την “πρώτη φορά” αριστερή κυβέρνηση, χωρίς, μάλιστα, να προβάλλουν καμία σοβαρή και αξιόπιστη εναλλακτική λύση στο λαό!
– Οτι κι αν ακόμη οι Λαφαζανιστές μιλήσουν ξεκάθαρα για τη δραχμή, θα πρέπει να εξηγήσουν στους ψηφοφόρους τους τον τρόπο μετάβασης στο εθνικό νόμισμα! Έτσι ελπίζει ο κ. Τσίπρας πως θα αναγκαστούν οι “λαφαζάνηδες” να παραδεχτούν ότι «και η έξοδος από το ευρώ θα γίνει με μνημόνιο», όπως ζητούσε ο Σόιμπλε…
ΟΠΟΤΕ πού να βρεθεί η ελπίδα, για τον ψηφοφόρο; Είτε με ευρώ είτε με δραχμή, μάλλον αυτή έχει πεθάνει προ πολλού! Τα κόμματα, οι φιλοδοξίες τους και τα κάθε είδους κομματίδια να είναι καλά!
ΑΛΛΑ, βλέπετε, για τους πολιτικούς, αριστερούς ή δεξιούς, η… ελπίδα ενός καλύτερου μέλλοντος για τη χώρα φοριέται και ανάποδα! Και μάλιστα με πολύ σκληρότερα μνημόνια για το λαό υπέρ του οποίου υποτίθεται ότι αγωνίζονται!
