Συναυλία – αδελφοποίηση

Σάββατο 4 Οκτώβρη του 2014. Στην ευρύχωρη αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου της Πόλης μας πραγματοποιήθηκε χθες μια σπουδαία συνάντηση χορωδιών. Το γεγονός χαιρέτισε μια κατάμεστη αίθουσα από φιλόμουσο κοινό του νομού μας.
Η μικτή χορωδία του Δήμου ΕΓΚΩΜΗΣ Λευκωσίας από την μια και η δική μας Χορωδία και Μαντολινάτα Αντώνης Κωστουράκης, από την άλλη, μικτή και αυτή.
Στη συνέχεια επιδόθηκαν σε μια άμιλλα καλλιτεχνικής προσφοράς και ενώπιον μας ξεδίπλωσαν τις μελωδικές αρετές και επιτεύξεις των. Με πρώτη στη ράμπα τη χορωδία των φιλοξενουμένων από την μακρινή σε απόσταση, μα τόσο κοντά στη καρδιά μας Κύπρο.
Ένα συγκρότημα με επικεφαλής ένα  καταξιωμένο καλλιτέχνη διευθυντή, τον κ. Γιώργο Λοΐζου.
Όπως πληροφορηθήκαμε το δυναμικό της συγκεκριμένης χορωδίας αριθμεί 45 άτομα. Η σημερινή κρίση, που όμοια της – ίσως σε μικρότερο βαθμό – αντιμετωπίσει και η μητέρα Ελλάδα, ανάγκασε τους μισούς να απέχουν από την επίσκεψη. Αυτή η πικρή αλήθεια είναι ότι απαξάπαντες οι συμμετέχοντες επιβαρύνθηκαν οι ίδιοι τα έξοδα συμμετοχής. Αρκετές φορές το μεράκι και ο αρτίστικες επιθυμίες υπερπηδούν ή κατά περίπτωση παραμερίζουν κάποια εμπόδια.
Τοποθετώντας μπροστά μας το πρόγραμμα, λίγο πριν έρθουμε σε επαφή με τον καλλιτεχνικό τους οίστρο και την τέλεια εκτέλεση των επιλεγμένων τραγουδιών, εντυπωσιαστήκαμε αρκετά με την παράθεση κομματιών που θα απέδιδαν με πρώτο χαρακτηριστικό, την ντοπιολαλιά, σε παράλληλη αξιολόγηση και τη ποιότητα.. Ριγήσαμε όταν απ’ αρχής κοινωνήσαμε με το Εθνικό – τολμούμε την υπέρβαση – ΧΡΥΣΟΠΡΑΣΙΝΟ ΦΥΛΛΟ. Ένα τραγούδι μελοποιημένο από τον κορυφαίο συνθέτη των χρόνων μας, ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ. Η άποψη μας ότι μας πολύ προοδευτική εκτίμηση θα μπορούσε να καθιερωθεί σαν Εθνικός ύμνος της Ελληνικότατης ΚΥΠΡΟΥ. Μιλάει για την αγάπη με τέτοια δόση γοητείας , για την πατρώα γη, με τόσο πόνο και πίκρα, για δε την παλικαριά των παιδιών της με ανάλογη περηφάνια. Εκτός που αρκετά κομμάτια είχαν λαογραφικό ενδιαφέρον και προσέδιδαν στην πρόχειρη ανάλυση των μια κάποια συγγένεια με τα βαριά Κρητικά της ιδιαίτερης πατρίδας, εννοούμε τα Χανιά. Στη συνέχεια αναγνωρίσαμε επιταγές των φωτισμένων πατέρων του Έθνους, όπως ο Ανδρέας Κάλβος Εις Σάμον λεγόταν το τραγούδι μελοποιημένο κι αυτό από τον Μίκη.
Τέλος θέλουμε να σταθούμε και στους σολίστ μπάσους και συγκλονιστικούς ερμηνευτές κ. Σώτο Βοσκαρίδη και Βάσο Παπαβασιλείου, σταθήκαν στο πόντιουμ Ολύμπιοι και συναρπαστικοί. Ο πρώτος είχε και μια στιγμή πατριωτικού χαιρετισμού που μας συγκίνησε…
Γενικά όλο το συγκρότημα είχε μια επιτυχημένη παρουσία και ένα αισθητικό άλμα που η αύρα του διέτρεξε  ένα μαγεμένο πλήθος από την μυσταγωγία που συμμετείχε πότε άφωνο και πότε παραληρώντας.
Από καρδιάς συγχαίρουμε και ευχαριστούμε. Ήταν όλοι τους υπέροχοι.
Στο μέρος που έδωσε ρέστα ο συμπολίτης και ανιδιοτελής θεράπων της χορωδιακής μουσικής κος. Αντώνης Κωστουράκης, καταξιωμένος στο κοινό της Πόλης – και όχι μόνον – άφησε άλλη μια φορά το χνάρι  διδασκαλίας του. παρουσιάζοντας ένα τετράχρονο μουσικό μικτό σύνολο, χορωδιακής υφής, θαυμάστηκε τόσον ο ίδιος για τις ακούραστες προσπάθειες που  απαιτεί ένα πολυπληθές σύνολο εκτελεστών και η πειθαρχεία φωνών και συμμόρφωση, όσο και το έκαστος χορωδός στη φωνή και στο τόνο του.
Για την συνολική του προσφορά και τον επηρεασμό του στη υψηλή τέχνη που υπηρετεί με πρώτο τον μουσιγέτη Απόλλων, τα άθλα του στην έντιμη και πάλι τονίζουμε  – ανιδιοτελή – προσφορά του είναι αναγνωρισμένα και στεκόμαστε με δέος σε αυτή την πραγματικότητα. Ισόποσα και τα εύγε μας στους συντελεστές χορωδούς, κρίθηκαν από το σύνολο των μετεχόντων θεατών, άψογοι και ωραίοι.
Δύο επιβεβλημένα ύστερα λόγια για τους υπέροχους σολίστ, τον για αρκετές εμφανίσεις κ. Ζαχ. Κεκάκη να σολάρει πάντα με αρμονία και την εξαιρετικά καλλίφωνη κι ίσης καλλιέπειας φωνής και παρουσίας κα Λία Ντερμανάκη.  Κρατήσαμε και γι αυτή στη δεύτερη παρουσία της όλο το περιθώριο των χειροκροτημάτων. Μακαρίζουμε την γοητεία του συνόλου της προσφοράς της και ευλογημένη η πορεία στους Γαλαξίες του πλανήτη που παρακολουθούν άφωνοι.