Συνάντηση δύο χορωδιών

Την Τετάρτη 22 λήγοντος μηνός πραγματοποιήθηκε στις ευρύχωρες αίθουσες του Πνευματικού Κέντρου της πόλης μας, συνάντηση δύο χορωδιακών σχημάτων.
Η γνωστή στους παροικώντας την Ιερουσαλήμ της χορωδιακής μουσικής ΧΟΡΩΔΙΑ ΧΑΝΙΩΝ με άπειρες περγαμηνές και διακρίσεις εδώ και 20 χρόνια -αν θυμόμαστε καλά- στο πόντιουμ, τη Σύνθεση και τη διδασκαλία, ο κ. Γιάννης Μεντζελόπουλος, αφενός και αφετέρου συμβαλλόμενος η χορωδία Αγίου Φραγκίσκου της Ελβετίας.
Εμφανής στον ορίζοντα η συγκυρία πώς επετεύχθη η συνάντηση όπως κοάζει από μόνη της.
Χοράρχης στο αναφερθέν χορωδιακό σχήμα, η σπουδαία λυρική καλλιτέχνης, συμπολίτισσα κα Χρυσούλα Περάκη, πολυσπουδαγμένη μεσόφωνος σοπράνο, η οποία ειρήσθω εν παρόδω, έχει οικοδομήσει επιτυχημένη καριέρα στην Ευρώπη. Ανασύρουμε από τη μνήμη ό,τι κρατούμε από παλαιότερη παρουσίασή της. Οι σπουδές άρχισαν και ολοκληρώθηκαν σε πρωτοκλασάτα κονσερβατουάρ της Βιέννης και αλλού. Τώρα παρουσιάστηκε στη γενέθλια πόλη της με μία πρόσθετη ιδιότητα. Χοράρχης χορωδίας του Αγ. Φραγκίσκου της Ελβετίας. Για να συνταυτιστούμε προς στιγμή με την Καθολική Πίστη (προκειμένου να κάνουμε παράλληλη συγκριτική αναφορά) θα πρέπει οι ιδρυτές να υπονοούσαν τον ίδιο Αγιο που ασχολήθηκε ο μέγιστος και οικουμενικά διαχρονικός δικός μας συγγραφέας Ν. Καζαντζάκης, όταν παρουσίασε ένα πόνημα με υπότιτλο -για τον Αγιο- Ο ΦΤΩΧΟΥΛΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
Πιστεύουμε ότι αυτός ο ταυτισμός μας εισάγει αυτονόητα σε κλίμα αγιοσύνης σαν υψηλός στόχος της χορωδίας. Συνηγορεί προς τούτο και το ρεπερτόριο του τραγουδιστικού μέρους που παρουσίασαν επενδυμένα με μουσική κολοσσών της σύνθεσης που έστησαν αξεπέραστα μνημεία μελωδίας που διέτρεξαν τους αιώνες αλώβητα και πάντα ακούγονται με μια παρθενική σαγήνη.
Jojef Ηaydn ο Αυστριακός δ/ντής εγχόρδων γεννημένος το 1732 και με σπουδαίο έργο μουσικής δωματίου και ο κορυφαίος  ANTONIO VIVALDI.
Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε στο τεράστιο μουσικό έργο που κατέλειπε στην ανθρωπότητα με μόνο ένα έργο που θα αναφέρουμε: Τις 4 Εποχές. Για να ισχυροποιήσουμε την άποψή μας θα θυμίσουμε μία παλαιότερη δήλωση του δικού μας μουσουργού Μίκη Θεοδωράκη ότι ο VIVALDI στάθηκε ο μουσιγέτης του από τα νεανικά χρόνια των μουσικών του αναζητήσεων. Καταξιώθηκε στη μελέτη και συνέχισε ακάθεκτος την εξέλιξη του, με ακρογωνιαίο λίθο ότι θεμελιακά οικοδόμησε και αναγνωρίστηκε η παγκοσμιότητά του στην περαιτέρω πορεία του.
Το πρόγραμμα άρχισε να κυλά με το φιλοξενούμενο σχήμα με 4 τραγούδια του Haydn και άλλα τόσα του VIVALDI επίσης και κάποια ενός Peter Roth. Εκλεισαν με ένα παραδοσιακό Ελβετικό τραγούδι.
Η άψογη εκτέλεση από μέρους των χορωδών έκρυβε μια πρωτοτυπία. Χορωδοί και χοράρχες εναλλάσσονταν στη ράμπα και στο πόντιουμ.
Μετά σαν δεύτερο μέρος άρχισε να λειτουργεί το Χανιώτικο σχήμα με ένα ριζίτικο, παλαιότερες επιτυχίες του, μέρος ενός διεθνώς ρεπερτορίου. Μελωδικότατες άρτιες συνθέσεις και έκλεισε με την σύνθεση του Λουδοβίκου των Ανωγείων, αφού παρουσίασε λίγο πιο πριν την ΑΡΝΗΣΗ των ΣΕΦΕΡΗ-ΜΙΚΗ.
Σε μια αίθουσα ασφυκτικά γεμάτη με πλήθος ορθίων να ακουμπούν στους τοίχους και τους διαδρόμους, ενώ μια αδιάλειπτη μελωδία διέτρεχε όλο τον κυβισμό του χώρου. Η προσήλωση του κοινού έδινε την εντύπωση ότι ήταν μέρος μιας λιτάνευσης στην ακολουθία των ακουσμάτων. Η μυσταγωγία από τους ιεροφάντες της Τέχνης -όπως ιερουργούσαν- κύκλωνε το συναίσθημα. Το ακολούθησε η ανάτασή μας και βρεθήκαμε στα αετώματα υψηλών  κτηρίων, συνταξιδιώτες γουργουρητού περιστεριών όπως όδευαν προς την απόλυτη αγαλλίαση
Κλείνοντας την αναφορά μας θα θέλαμε να αναφερθούμε στη δυσκολία να συμμετέχουμε σε αυτό το μελωδικό ξεπέταγμα όταν όλα γύρω μηνούν την άνοιξη. Εμείς με σοβαρά προβλήματα υγείας έπρεπε να λείπουμε. Εμψυχωμένος από την προσταγή του Ρίτσου πως δεν μπορεί εσύ να λείπεις όταν όλοι γύρω σου χορεύουν…. κατάφερα και δήλωσα “παρών”.
Μπεγεντισμένοι από την ποιότητα της εκδήλωσης θέλουμε να συγχαρούμε όλους τους συντελεστές. Τους σολίστ κα Δρακάκη, και κα Περάκη. Τους Χαζηράκη, Μανούσακα και κα Μαυρεδάκη. Ολους τους χορωδούς και τέλος το Δ.Σ. της χορωδίας. Δοξασμένος αυτός που σέρνει το μεγάλο φορτίο της κάθε εκδήλωσης κ. Γιάννης Μετζελόπουλος. Ηταν όλοι τους ωραίοι.