«Συν Αθηνά και χείρα κίνει»

Αγανακτισμένοι πολίτες. Κατά πάντων. Φαινόμενο των καιρών. Να επιρρίπτεις σε άλλους τις ευθύνες που σου ανήκουν. Από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων έως και  τα “παράθυρα” των τηλεοπτικών καναλιών. Παντού. Και για καθετί. Δε φταίνε ποτέ οι πολίτες. Για όλα το Κράτος.

Για την ευρύτατη εξάπλωση των ναρκωτικών. Η Πολιτεία είναι ο φταίχτης. Αφού δεν παίρνει τα μέτρα της. Τα επιβαλλόμενα. Και έγκαιρα.
Για τα τροχαία ατυχήματα, που αφήνουν ανάπηρους ένα σωρό συμπατριώτες μας και ξεκληρίζουν αρκετές ελληνικές οικογένειες όχι μόνο τα σαββατοκύριακα, αλλά και καθημερινά. Γιατί, κυρία Πολιτεία, δε μερίμνησες για την ορθή τήρηση του κώδικα οδικής κυκλοφορίας; Γιατί δεν είχες βάλει σηματοδότες;
Για το ανήλικο Μαριώ και όλα τα παιδιά που «μοσχοπουλιούνται στα σύγχρονα παζάρια παιδιών/ βρεφών», οι ευθύνες όλες βαραίνουν τους κρατούντες. Γιατί -φωνάζουν οι οργισμένοι συμπατριώτες μας- το Κράτος δεν προστάτευσε κάτω από την αγκάλη του τα ανήλικα παιδιά, ώστε να μη γίνονται «αντικείμενα εμπορικών συναλλαγών»;
Για τη μόλυνση του φυσικού περιβάλλοντος. Πού αλλού να ρίξω ως πολίτης τις ευθύνες παρά μονάχα στην Πολιτεία που κάνει τα «στραβά μάτια» στους κάθε λογής ρυπαντές και ολετήρες της φύσης και των θαλασσών μας, της ζωής μας γενικότερα;
Για τα υπερφουσκωμένα τιμολόγια σε φως, νερό και τηλέφωνο, ποιος άλλος να φταίει εκτός από την Πολιτεία, που «αφαιμάσσει» (φορομπηχτικά) τα πλήθη;
Τα παιδιά, έπειτα από 12χρονη φοίτηση σε δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο και στην παραπαιδεία είτε εισαχθούν σε Α.Ε.Ι. – Τ.Ε.Ι. είτε όχι εξέρχονται στην κοινωνία εντελώς «ανώριμα» ν’ αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες της ζωής, αλλά και πλήρη αμάθειας. Γιατί οι αρμόδιοι του Κράτους, ισχυρίζονται οι αγανακτισμένοι γονείς που έβλεπαν την εκπαίδευση των παιδιών τους έως τη Γ’ Λυκείου ως πολυετές οικονομικό άχθος, δεν προσαρμόζουν το εκπαιδευτικό σύστημα στις σύγχρονες απαιτήσεις;
Τόσες ανθρωποκτονίες ή έστω απόπειρες κατά της ανθρώπινης ζωής, αλλά και (ορατές ή μη) καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων γίνονται κάθε μέρα. Ξέρετε ποιος, κατά την πίστη των πολιτών, όπλισε το χέρι των εγκληματιών; Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, που κυνηγούν την είδηση και «θεοποιούν» και τον ασήμαντο μικροκακοποιό; Το Κράτος, που δε δίνει δουλειά και δε βοηθά τους «παραστρατημένους» να ξεφύγουν από την απόγνωση και ν’ αποκατασταθούν.
Βαδίζουμε στο ξεκίνημα του 20ού αιώνα. Παρά τη μεγάλη και φανερή εξέλιξη, σε πολλά σημεία υστερούμε σημαντικά. Και δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο της ελληνικής κοινωνίας, αλλά παγκόσμιο φαινόμενο. Δυστυχώς, χωρίς ορατή στο άμεσο μέλλον λύση.
Ζούμε σε μια κοινωνία, αλλά δεν έχουμε αναπτύξει κοινωνική συνείδηση. Ψέγουμε εύκολα τους άλλους. Αρνούμαστε να δούμε τι φέρει η δικιά μας «καμπούρα». Κυνηγάμε μονάχα το δικό μας συμφέρον. Ενδιαφερόμαστε για τον πλησίον, μόνον εάν πρόκειται να… κερδίσουμε κάτι. Εύκολο και ανώδυνο είναι να ρίχνεις ευθύνες στους άλλους, μιμούμενος το Κράτος που κάνει συχνά τα «στραβά μάτια» σε οφθαλμοφανέστατες περιπτώσεις. Δύσκολο, μα αναγκαίο να παραδεχτούμε το φταίξιμό μας. Και δυστυχώς, όλοι μας ευθυνόμαστε και για την απαιδευσία των εφήβων και των νέων μας και για τα ναρκωτικά και για τα τροχαία δυστυχήματα και για την εγκληματικότητα.
Δεν είναι άμοιρη ευθυνών η Πολιτεία, όταν δεν έχει θεσπίσει ειδικούς νόμους, για να κυνηγήσει τους αντικοινωνικούς ή δεν εφαρμόζει κατά γράμμα τους ήδη υπάρχοντες. Η ευθύνη μας μεγαλώνει, όμως, περισσότερο όσες φορές αρνούμαστε να συμμετέχουμε στις διαδικασίες διαλόγου που έχουν επιχειρήσει ανά διαστήματα οι φορείς της Πολιτείας, για τα «καυτά προβλήματα» όλων μας του καιρού μας, όπως π.χ. την παιδεία και την αγωγή των παιδιών ή τα ναρκωτικά.
Ή κάθε φορά που καταθέτοντας από το μικρόφωνο των Μ.Μ.Ε. τα παράπονά μας, νομίζουμε πως θα δώσουν οι αρμόδιοι λύση και εμείς αδρανούμε περιμένοντας μάταια το «Άγιο Πνεύμα». Αν και οι πρόγονοί μας λέγανε πάντα: «Συν Αθηνά και χείρα κίνει».

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Η. ΟΡΦΑΝΟΣ