Ομολογώ ότι εκπλήσσομαι από το ρίσκο των άλλων, που δέχεται να αναλάβει η Αντιπολίτευση για να μαζέψει μερικούς ψήφους διαμαρτυρίας.
Εν προκειμένω βέβαια δεν θα έπρεπε να εκπλήσσομαι γιατί έχουν προηγηθεί το 2014 και το 2015 και ως γνωστόν στην Ελλάδα κάποιοι ξεχνούν πιο γρήγορα από τον Μάκη τον Καραβολίδα.
Οι άνθρωποι βέβαια δεν είπαν τίποτα παραπάνω απ’ ό,τι λένε και κάνουν συνήθως, αλλά τι να κάνεις, την πατατιά πρέπει να την επισημάνουμε.
Πάμε παρακάτω.
Η Ελλάδα έχει τις δικές της έγνοιες, τα δικά της προβλήματα και τα δικά της προτάγματα. Οι “επισπεύδοντες” να καθίσουν φρόνιμα, να τηρούν απαρέγκλιτα τα μέτρα και να μάθουν να περιμένουν.
Η κρίση του ιού είναι βαθιά, ασφαλείς προβλέψεις δεν μπορούν να γίνουν, το μόνο μας όπλο είναι το εμβόλιο και η προσωπική μας στάση.
Οι επισπεύδοντες βέβαια “πλειοδοτούν” αλλά αυτοί τα λένε και τα ακούει η παρέα τους.
Τα πράγματα είναι απλά.
Ή έχουμε κράτος και λειτουργεί μέσα στις κρίσεις ή δεν έχουμε.
Περιττό να σημειώσω ότι κάθε επιλογή έχει τις συνέπειές της.
Γι’ αυτό κρείττον σιγάν.
