Σε τεντωμένο σχοινί

Μία μεταχρονολογημένη επιταγή για το 2018 εξαργυρώνουμε με το Ασφαλιστικό.
Δύο πυλώνες έχει το Ασφαλιστικό.
Τους πόρους και την ανάπτυξη.
Η υπερφορολόγηση και η καταδίωξη της εργασίας δεν εγγυώνται κανένα από τα δύο.
Ο κ. Τσίπρας αναγκάστηκε να πάρει τα πιο σκληρά μέτρα μέσα στην κρίση.
Μέτρα που αποστραγγίζουν ένα δυναμικό μείγμα πολιτικής για έξοδο από την κρίση.
Το έργο του σίγουρα είναι δύσκολο.
Αποπειράται να ισορροπήσει μέσα στις αντιφάσεις των δανειστών και στην ιδιάζουσα ελληνική πραγματικότητα.
Μία πραγματικότητα που θυμίζει ένα υγρό δωμάτιο που κάποιος κλείνει ξαφνικά το φως.
Τα δεδομένα, όμως, στο μνημονιακό ζατρίκιο είναι περιορισμένα ασφυκτικά.
Τόσο ασφυκτικά που πάντα εκ των υστέρων προσγειώνεσαι ανώμαλα.
Αυτό το γνωρίζει ο πρωθυπουργός.
Οπως το γνωρίζει και ο κ. Μητσοτάκης.
Η Ελλάδα είναι μέσα σε έναν γυάλινο κλωβό.
Ο κλωβός κυλά προς τα κάτω…
Κυλά αργά, επώδυνα, με θόρυβο.
Αν τη δραματοποιούμε όμως εις το διηνεκές την κατάσταση, δεν μπορούμε να την αλλάξουμε.
Χρειάζεται επειγόντως ένα άλλο μείγμα πολιτικής και αίσθηση πολιτικού σχεδιασμού.
Αλλιώς δεν μπορεί να γίνει…