Μια νέα σχολική χρονιά αρχίζει, µετά από τις θερινές διακοπές και ηµέρες χαλάρωσης του καυτού καλοκαιριού του 2025. Γονείς και µαθητές προετοιµάζονται για την νέα, δύσκολη χρονιά, µε νέα δεδοµένα, µε νέες ελπίδες και όνειρα.
Το Σχολείο και γενικότερα η εκπαίδευση στην χώρα µας έχει απαξιωθεί, αφού και οι δαπάνες έχουν µειωθεί και τα κενά των εκπαιδευτικών είναι πολλά, το εκπαιδευτικό µας σύστηµα είναι ξεπερασµένο, οι υλικοτεχνικές υποδοµές είναι ανύπαρκτες και οι κτιριακές έχουν τα κακά τους χάλια! Οι µαθητές µειώνονται χρόνο µε τον χρόνο, λόγω υπογεννητικότητας, εντούτοις πολλοί απ’ αυτούς στεγάζονται σε προκάτ δωµάτια, ενώ ο αύλειος χώρος, σε πολλά Σχολεία είναι περιορισµένος. Το χειρότερο όλων είναι η απαξίωση του εκπαιδευτικού και του έργου του, µε τις χαµηλές αποδοχές, αλλά και µε την υποχρεωτική αξιολόγηση – παρωδία. Η αξιολόγηση, θυµίζει, εν πολλοίς, το σύστηµα του παντοδύναµου επιθεωρητή, την εποχή της χούντας και τα πρώτα χρόνια της µεταπολίτευσης, που µόνο από το αυτί δεν άρπαζε τον δάσκαλο! Το εκπαιδευτικό µας σύστηµα µπάζει από παντού, δηλαδή, δεν ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας, δεν παρέχει γνώσεις σύγχρονου προβληµατισµού, ενώ δεν διαθέτει πεδία που έχουν σχέση µε τα µεγάλα σύγχρονα προβλήµατα, Όπως η κλιµατική κρίση, η κρίση θεσµών, η κρίση σχέσεων, η εγκληµατικότητα, η παραβατικότητα, η ενδοσχολική βία, τα δυστυχήµατα, οι πόλεµοι, η φτώχεια κ. ά.
Παρ’ όλα αυτά ο εκπαιδευτικός θα πρέπει σύµφωνα µε το παρωχηµένο εκπαιδευτικό µας σύστηµα να είναι καθώς πρέπει, συνεπής, αποτελεσµατικός και ικανοποιηµένος, µε τον «παχυλό» µισθό του καθώς και µε τις πολλές παροχές που του παρέχει η πολιτεία! Για να µπορεί να ανταπεξέλθει σε µια τάξη 25 µαθητών, να µπορεί να πηγαίνει σε πέντε διαφορετικά σχολεία, όσο αφορά τις ειδικότητες, να µπορεί να ζήσει µε 850 Ευρώ τον µήνα και µε 600 ευρώ ενοίκιο!
Θεωρούµε ότι ο εκπαιδευτικός δεν πρέπει να είναι… αντικείµενο εκµετάλλευσης, αλλά µια προσωπικότητα µε αξιοπρεπή διαβίωση, αφού µέσα στην τάξη τα δίνει όλα: ψυχή, καρδιά, φιλότιµο, ενέργεια…. Ενώ γίνεται ένα µε την οµάδα των µαθητών, δεν επιδιώκει να είναι το κέντρο της προσοχής των µαθητών, οι οποίοι δεν εστιάζουν σ’ αυτόν, ούτε σε οποιονδήποτε πίνακα! Γίνεται µέρος της οµάδας, εµψυχώνει, καθοδηγεί και αναλαµβάνει τον ρόλο του µαθητή, ενώ δηµιουργεί ταυτόχρονα ευχάριστη ατµόσφαιρα µέσα στην αίθουσα διδασκαλίας, αλλά και οπουδήποτε και µέσω των νέων τεχνολογιών και την απαραίτητη συνδροµή των τεχνών, µοιράζει αβίαστα την γνώση! Πολλές φορές µόνο η παρουσία του δηµιουργεί κλίµα ευφορίας, ασφάλειας και χαράς. Εξασφαλίζει µε τον τρόπο του την προσοχή και την συγκέντρωση της οµάδας, επικροτεί και επιβραβεύει κάθε θετική ή αρνητική ανταπόκριση, χωρίς να µπαίνει στον πειρασµό να κατακρίνει, να µαλώνει, να επιπλήττει, να χαρακτηρίζει κάποιον, ενώ παράλληλα δίνει τον λόγο σε όλους τους µαθητές, χωρίς διακρίσεις, εξασφαλίζοντας κλίµα ευεξίας και ισότιµη αντιµετώπιση!
Η Παιδεία είναι ο ακρογωνιαίος λίθος ενός σύγχρονου κράτους, η οποία θα πρέπει πάντα να στοχεύει στην ολοκληρωµένη προσωπικότητα του µαθητή, παρέχοντας, ταυτόχρονα, σ’ αυτόν, ευκαιρίες για την αγορά εργασίας στο µέλλον. Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος χρειάζεται το τρίπτυχο: µαθητής – οικογένεια – σχολείο, σε µια συνεχή και αδιάσπαστη επικοινωνία, από πολύ µικρή ηλικία, σε µια αλληλένδετη δυναµική σχέση, λειτουργώντας πάντα, όπως η αρχή των συγκοινωνούντων δοχείων. Με άλλα λόγια να υπάρχει µια ισορροπία ανάµεσα στις τρεις πτυχές που αλληλοτροφοδοτούνται σε µια σχέση κατανόησης, αλληλεπίδρασης, προβληµατισµού και στόχων.
Το Σχολείο θα πρέπει να λειτουργεί ως ένα αυτόνοµο εκπαιδευτικό κέντρο, που θα χαράζει τους δικούς του κανόνες λειτουργίας, µε όρια και στόχους, φυσικά µε την εποπτεία της πολιτείας, η οποία θα συνεπικουρεί, οικονοµοτεχνικά το έργο του.
Το Σχολείο, τέλος, θα πρέπει να λειτουργεί ως ποµπός, µε εξωτερίκευση των καλών πρακτικών του και ταυτόχρονα, ως δέκτης µηνυµάτων των καιρών και θα διαµορφώνει, ανάλογα, την φιλοσοφία του. Το Σχολείο, θα πρέπει είναι ένας τόπος συνάντησης της χαράς, της γνώσης και της σκέψης, µέσα σε ένα κόσµο αµφίρροπο, εύθραυστο, απρόσµενο που αλλάζει ραγδαία µε νέες καινοτοµίες. Οι προκλήσεις είναι αφετηρίες για νέα εκπαιδευτικά ταξίδια στην θάλασσα της γνώσης.
