Σάκος του μποξ τα Χανιά

Όσο εξελίσσεται ένα μεγάλο γεγονός στα Χανιά, για τους τοπικούς Άρχοντες είναι μια «επίχρυση ευκαιρία» για διαδικτυακούς διθυράμβους, ιαχές, κραυγές και ψιθύρους.
Η πόλη όμως δεν είναι σάκος του μποξ.
Οι πανηγυρισμοί είναι φτηνοί, άκαιροι και υποκαθιστούν τη σεμνότητα και την αυτογνωσία, για να περιπέσουν οι τοπικές ηγεσίες στα ίδια μοιραία λάθη, όσο διεκδικούν ένα μεγάλο έργο για τα Χανιά.
Υπάρχει ένα χρόνιο γινάτι των τοπικών εξουσιούχων απέναντι στην πραγματικότητα που εξελίσσεται με τους δικούς της ρυθμούς στα Χανιά και στον απύθμενο εγωισμό τους που όλα τα σκεπάζει.
Ειλικρινά, παρακολουθώ τοπικές ηγεσίες στα Χανιά από το 1989 – αυτό το πράγμα δεν το έχω ξανασυναντήσει.
Σαν να φωνάζουν, σαν να ουρλιάζουν με εγωισμό «ελεήστε Χριστιανοί, όταν έλθει η ώρα».
Και θα έλθει εκείνη η ώρα…
Αυτή η πόλη πέτυχε ό,τι πέτυχε, διότι έτυχε να την εκπροσωπούν και να την ενσαρκώνουν άνθρωποι– πρόσωπα που είχαν ιστορική συνείδηση του ρόλου τους.
Τώρα μόνο σόου.
Και παρασύρονται σε αυτό το βαριετέ και άνθρωποι μιας ηλικίας με πολιτικές εμπειρίες.
Όλος ο θίασος επί σκηνής.
Έτσι έγιναν οι εξουσιούχοι οι εικονικοί αγωγοί στα Χανιά μιας παραφοράς.
Ειλικρινά δεν το έχω ξαναδεί.
Τι άλλο θα δούμε;