Ρωσοτουρκικές σχέσεις

Η εμπλοκή τουρκικών και συριακών δυνάμεων στην περιοχή του Ιντλίμπ ανέτρεψε την κάποια ισορροπία, που υπήρχε τους τελευταίους μήνες στο πολεμικό θέατρο της Συρίας με πρωτοβουλία του Ρωσικού παράγοντα. Eτσι το μέτωπο της παγωμάρας στις σχέσεις Πούτιν – Ερντογάν, που υπέβοσκε, ξανάνοιξε, φέρνοντας τις ρωσοτουρκικές σχέσεις σε κρίση.
Για τον Ερντογάν η ρήξη με τη Μόσχα είναι προοίμιο ότι θα βρεθεί αντιμέτωπος μ’ αυτήν, τη στιγμή που αρχίζει να πιστεύει ότι τον έχει προγράψει και το βαθύ κράτος το μη Τραμπικό των ΗΠΑ.
Ευελπιστεί στην επικυριαρχία της Μέρκελ προσεγγίζοντάς την, παρά του ότι έχει αντιφάσεις με την Ε.Ε. στρατηγικού χαρακτήρα. Παραμένει στο ΝΑΤΟ, δεν αποχωρεί, αλλά δεν προτίθεται να υποταχθεί στο δυτικό “μαντρί” και θα ελίσσεται μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Εχει εγκλωβισθεί στο Ιντλίμπ και μέχρι να αποσαφηνιστεί η κατάσταση στη Λιβύη, δεν θα ‘χει την πολυτέλεια ν’ ανοίξει ενεργό μέτωπο στο Αιγαίο. Δεν θα κάνει σίγουρα πίσω στις επεκτατικές διεκδικήσεις του. Ισως εφαρμόζοντας την τακτική του, να πράττει, όσα λέει, να στείλει το “Όρουτς Ρέις” για σεισμικές έρευνες στην υφαλοκρηπίδα, που συμφώνησε με τους Λίβυους νότια της Κρήτης. Τότε θα υποχρεωθεί η Αθήνα να δράσει. Τίνι τρόπω, άγνωστο!
Η Ρωσία του Πούτιν δεν επιδιώκει να επανέλθει μόνο δυναμικά στα Βαλκάνια αλλά να εδραιωθεί πιο αποτελεσματικά στην Ανατολική Μεσόγειο.
Αν ο Πούτιν δείχνει κάποια υποχωρητικότητα στις προκλητικότητες του Ερντογάν, είναι διότι συζητείται στο παρασκήνιο να αναγνωρίσει η Ρωσία το ψευδοκράτος των Τουρκοκυπρίων με αντάλλαγμα παραχώρησης στη Μόσχα του δικαιώματος δημιουργίας βάσεως στα κατεχόμενα. Η Ρωσία, παράλληλα από κει θα αξιοποιήσει τη δραστηριότητά της για την ανοικοδόμηση της Συρίας.
Τέτοιες πληροφορίες διέρρευσαν τα τουρκικά Μέσα Ενημέρωσης, οι οποίες διεψεύσθησαν από τον Ρώσο ΥΠΕΞ, που ξεκαθάρισε ότι η Μόσχα εμμένει στη διευθέτηση του Κυπριακού, βάσει των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ολα αυτά έγιναν απ’ την Τουρκία, για να προκαλέσουν ρήγμα στις σχέσεις Ρωσίας – Κύπρου, στην οποία οι Ρώσοι έχουν οικονομικά συμφέροντα από επενδύσεις.
Οσον καιρό κατευθύνει ο Πούτιν την τύχη της Ρωσίας, περίπου 20 χρόνια, έχει καταφέρει να θεμελιώσει ειδικές σχέσεις με το Βερολίνο και με την Τουρκία αποκαθιστώντας τις ισορροπίες, που είχαν διαταραχθεί με την άτακτη διάλυση του ανατολικού μπλοκ μετά το 1989. Από τότε έπαψε να απειλείται η Ρωσία απ’ την περιθωριοποίηση, αφού ο Πούτιν πέτυχε να νομιμοποιήσει μια κατ’ επίφασιν σταθερότητα δημοκρατικής πολιτικής. Στην πραγματικότητα πρόκειται περί μιας απροσδιόριστης “αυταρχικής σταθερότητας”, δηλαδή το ίδιο, που συνέβαινε με τους προηγούμενους ηγέτες πολυετούς διακυβέρνησης Στάλιν και Μπρέζνιεφ.
Ο Πούτιν εκμεταλλεύθηκε τον Ερντογάν βοηθώντας τον στο Αφρίν, με αντάλλαγμα την ανοχή του στις επεμβάσεις τους την Ανω Γιούτα και στο Ιντλίμπ, εξώθησε δε τον Άσαντ να βοηθήσει τους Κούρδους, ώστε να αναγκάσει τον Ερντογάν να συνδιαλλαγεί με τον Σύρο ηγέτη. Οταν, όμως, ο Ερντογάν είδε ότι τα σχέδιά του ανετράπησαν, δεν συμβιβάστηκε και επετέθη δριμύτατα στο Ιντλίμπ, λόγω απόκλισης των συμφερόντων του από τους Ρώσους, χωρίς να τους ενημερώσει.
Σύντομα θα κληθεί να διαλέξει με ποιους θα πάει και αυτό είναι το δίλημμα, που θα τον απασχολήσει με τόσα μέτωπα ανοιχτά που έχει!