Αυτές τις µέρες µια ξεχωριστή Έκθεση Ζωγραφικής οµόρφυνε την πόλη µας, πλούτισε τη ζωή µας, απέδειξε για µια ακόµα φορά την αξία της Τέχνης και φυσικά των ανθρώπων της που την υπηρετούν.
Ήµασταν όλοι εκεί στην αναδροµική της στο Πνευµατικό Κέντρο Χανίων, φίλοι συγγενείς, γνωστοί φιλότεχνοι αλλά και γνωστοί ζωγράφοι, για να θαυµάσουµε τα έργα -µα και το έργο ζωής- της αγαπηµένης µας καλλιτέχνιδας Ρένας Μπραουδάκη.
Η Ρένα µε το σπινθηροβόλο πνεύµα και το µεγάλο ταλέντο στη ζωγραφική, µέλος του Καλλιτεχνικού Επιµελητηρίου, όπως και µέλος της Ένωσης Πνευµατικών ∆ηµιουργών Χανίων, είναι καλή µου φίλη από χρόνια. Γνωριστήκαµε σε παρουσίαση της δουλειάς της, αρχάς της δεκαετίας του 1990. Στα χρόνια που πέρασαν έχουµε κάνει άπειρες συζητήσεις επί παντός κι έχουµε µοιραστεί µπόλικες ευχάριστες ώρες σε χώρους πολιτισµού.
Μαζί ανεβήκαµε το 2012 και στον γενέθλιο τόπο της, στους Κάµπους Κεραµειών, όπου παρουσίαζε πλήθος έργα της µε τίτλο «ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ».
Στις 4 Σεπτέµβριου της ίδιας χρονιάς, γράφω σχετικά στα φιλόξενα «Χανιώτικα νέα»: «…Μια βαλίτσα µισάνοιχτη, ένα στεφάνι δίπλα στο παλιό βάζο, ένα ανδρικό καπέλο κρεµασµένο πάνω απ’ το γυναικείο σάλι, ένα καφάσι γεµάτο µικροπράγµατα… Λες και κάποιο αόρατο χέρι σύντοµα θα τα κινήσει και θα τα χρησιµοποιήσει… Είναι τα… «Πράγµατα» φυσικά! Όµως υπάρχουν και τα… «Πρόσωπα»! Αυτό το απαιτητικό κοµµάτι της ζωγραφικής που η καλλιτέχνης δουλεύει µε την επιδεξιότητα έµπειρου και κατασταλαγµένου ζωγράφου. Η Ρένα Μπραουδάκη-Νικολακάκη θα εκφραστεί µε άνεση µε οποιοδήποτε υλικό, σε οποιοδήποτε θέµα θα την αγγίξει ή θα τη συγκινήσει. Θα µας δώσει ξεκάθαρες εικόνες µε θερµά, απαλά χρώµατα και µε µια ώριµη πινελιά που δίνει στις δηµιουργίες της µια ποιότητα ξεχωριστή. Όµως δεν αναπαριστά απλώς. ∆ίνει ψυχή στη µορφή, δίνει ζωή στη νεκρή φύση! Νοιώθεις τη ζεστασιά της οικογενειακής στιγµής, διερευνάς τους προβληµατισµούς στο πρόσωπο της νεαρής κοπέλας, διαισθάνεσαι τις νότες να φεύγουν απ’ το δοξάρι του Ψαραντώνη και να φτάνουν µελωδικά στ’ αυτιά σου, χάνεσαι στις φυλλωσιές και στις µυρωδιές των όµορφων τοπίων της, νοιώθεις στο πετσί σου τη φθορά που καταλύει τα παλιά φορτηγά της, τα εγκαταλελειµµένα στο ξερό χόρτο… Τα κοιτώ ένα-ένα, τα µελετώ και γυρίζω χρόνια πίσω, όταν στάθηκα ώρα µπροστά σε κάθε πίνακά της, εκεί στον Φιρκά, όπου είχε στήσει την πρώτη της ατοµική, θαυµάζοντας τα έργα κι επιθυµώντας να γνωρίσω και να συνοµιλήσω µε τη δηµιουργό τους…»
Η Ρένα δεν άφησε το ταλέντο της να πάει ανεκµετάλλευτο. Πίσω στα 1978 ξεκίνησε µαθήµατα ζωγραφικής δια αλληλογραφίας όπου έµαθε τα βασικά. Στη συνέχεια φοίτησε 2 χρόνια στο ατελιέ του γλύπτη Αντώνη Παυλάκη, υπήρξε και για αρκετό χρονικό διάστηµα µαθήτρια του γνωστού ζωγράφου Πέτρου Ξενάκη.
Έκτοτε παραµένει ενεργή, δουλεύοντας µ’ επιµονή και προσήλωση στον σκοπό, έτοιµη πάντα να δώσει το «παρών» σε κάθε εικαστικό γεγονός. Όχι µόνο µε τις δικές της ατοµικές, αλλά και σε άλλες διοργανώσεις, µ’ ένα ή δυο έργα. Εξάλλου η µεγάλη γκάµα των θεµάτων της, της επιτρέπει να λαµβάνει µέρος όπου της ζητηθεί, βάζοντας το λιθαράκι της στον πολιτισµό και στην πρόοδο του τόπου.
Έχει λοιπόν η Ρένα τη δική της ιστορία, τη δική της επιτυχηµένη διαδροµή στον καλλιτεχνικό χώρο της πόλης µας, µε χαρά µας σταθήκαµε ξανά µπρος σε έργα της -παλιά και καινούργια- και θαυµάσαµε την εκπληκτική της ικανότητα να αναπλάθει το καθετί πάνω στο µουσαµά και να µας το παρουσιάζει µε τον δικό της, χαρακτηριστικό τρόπο!
Όπως πάντα αχνές ή και πιο έντονες οι µορφές, προβάλλουν µέσα απ’ το γνωστό φόντο των γήινων χρωµάτων που χαρακτηρίζουν το έργο της.
Ρεαλιστική η ζωγραφική της καθηλώνει µε την αρτιότητά της!
Αλλά και µε την δύναµη να τραβά το βλέµµα και το ενδιαφέρον του φιλότεχνου, καθώς µέσα απ’ τις γραµµές, το χρώµα και την ολοκληρωµένη σύνθεση µπορείς να διακρίνεις εκείνο το κατιτί που θα σε κρατήσει µπρος τους, θα αναδέψει και θα πυροδοτήσει σκέψεις κι απόψεις…
Στοιχεία όλα που χαρακτηρίζουν ένα καλό έργο.
Η έκθεση µε τίτλο «ΑΝΑ∆ΡΟΜΗ», που διοργανώθηκε από την Περιφέρεια Κρήτης-Περιφερειακή Ενότητα Χανίων και το Πνευµατικό Κέντρο Χανίων φιλοξενείται στις αίθουσές του από 22 Αυγούστου έως και τις 13 Σεπτεµβρίου 2025.
Να πούµε βέβαια, ότι έχει εκδοθεί κι ένα θαυµάσιο άλµπουµ µε δείγµατα της δουλειάς της και τα συνοδευτικά κείµενα. Ξεφυλλίζοντάς το, διαβάζουµε στην σελίδα 5 στον «Χαιρετισµό…» που απευθύνει στον φιλότεχνο ο Αντιπεριφερειάρχης Χανίων ο κ. Νίκος Καλογερής: «…Τα έργα της, εµπνευσµένα από βιώµατα και τοπία, αποτυπώνουν µια ειλικρινή σχέση µε το χρώµα, τη φόρµα και τον τόπο. Η Κρήτη και ιδιαίτερα ο τόπος καταγωγής της, οι Κάµποι Κεραµειών, στις ρίζες των Λευκών Ορέων, της πρόσφεραν εικόνες και αναφορές που διαφαίνονται σε πολλά από τα έργα της…»
Στην επόµενη σελίδα ο ∆ηµήτρης Νικολακάκης, Ιστορικός Ερευνητής, συγγραφέας κι επίτιµος Πρόεδρος της Ένωσης Πνευµατικών ∆ηµιουργών της πόλης µας, αφού µιλήσει για τη φιλία του µε την Ρένα, θα πει σε κάποιο σηµείο: «…Το έργο της που έχω, απεικονίζει ένα ορεινό, δασώδες τόπο γεµάτο ηρεµία µαζί και µυστήριο και όπως φαίνεται να είναι το τελευταίο φως της ηµέρας, δηµιουργεί µια ιδιαίτερη ατµόσφαιρα. Κι όλα αυτά µε πολύ ποιητικό τρόπο…»
Στην συνέχεια ο ∆ιευθυντής Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Χανίων «Ελαιουργείον» ο Ιωάννης Ν. Αρχοντάκης -ο οποίος έχει επιµεληθεί και την ‘Έκθεση- θα πει για την καλλιτέχνιδα στον επίλογό του: «…Χαίροµαι πολύ που συναντήθηκαν οι δρόµοι µας στην Τέχνη και από τότε διασταυρώνονται οι δράσεις µας στον καθηµερινό βίο. Νιώθω ξεχωριστά περήφανος που µε εµπιστεύτηκε στην παρουσίαση αυτής της Μεγάλης Αναδροµής στην πορεία της, που αξίζει κάθε ηχηρό χειροκρότηµα και αντικατοπτρίζει µια αδιάλειπτη υψηλή αναζήτηση προτεραιοτήτων ζωή…»
Στην παρουσίασή του ο ∆ρ. Κωνσταντίνος Πρώιµος, Ιστορικός Τέχνης, Επιµελητής Εκθέσεων και Επίκουρος Καθηγητής στο Πανεπιστήµιο Πάτρας, θα τονίσει στον επίλογο της ανάλυσής του: «…Η Μπραουδάκη αντιθέτως ασπάζεται τον κλασσικό ∆υτικό κανόνα της ζωγραφικής, όπως αυτός µας κληροδοτήθηκε από την Ιταλική Αναγέννηση και τον Γαλλικό κλασικισµό, τιµώντας ωστόσο, µέσω του µη ρεαλιστικού χρώµατος και την Βυζαντινή παράδοση. Το έργο της είναι µια πράξη αγάπης, όχι µόνο προς τα πρόσωπα που κοσµούν τις συνθέσεις της, αλλά και προς την ίδια την τέχνη της ζωγραφικής, έτσι όπως αυτή σµιλεύτηκε στους αιώνες στην χώρα µας».
Η ίδια η ζωγράφος θα µας εξοµολογηθεί στην σελίδα 11: «…Κάθε λευκό χαρτί είναι µια πρόκληση και µια προσδοκία για ένα ταξίδι που σε παρασύρει πέρα από την καθηµερινότητα και σε κάνει να αναµετρηθείς µε τον εαυτό σου. Αυτή η διαδικασία δεν είναι πάντα χωρίς κόστος, γιατί εµπεριέχει κόπο, προβληµατισµό, απογοήτευση αλλά και ικανοποίηση. Όταν δεν συµβαίνει αυτό το ταξίδι, σου λείπει. Γι’ αυτό το λόγο συνεχίζω να ταξιδεύω µε τη ζωγραφική όσο το επιτρέπουν οι συνθήκες της ζωής µου… Στα έργα µου επιδιώκω να υπάρχει αρµονία χρωµάτων, ισορροπία στη σύνθεση, αλλά προπάντων να συνεργάζονται εγκάρδια µε τον θεατή, γαληνεύοντας το βλέµµα του και ειρηνεύοντας τον κόσµο του. Ειδικά στα πρόσωπα προσπαθώ όσο µπορώ να αποδώσω τη µοναδικότητα του ανθρώπου. Σας ευχαριστώ.»
Τελειώνοντας να πούµε, πως εµείς είδαµε µια έκθεση που αξίζει να επισκεφτείτε, φροντισµένη στην εντέλεια, µε τα έργα χωρισµένα σε ενότητες, εδώ η οικογένεια, εκεί το αρχαιολογικό κοµµάτι, πιο πέρα η φύση και οι νεκρές φύσεις, οι παλιές αποθήκες µε τα βαρέλια, τα παροπλισµένα φορτηγά, αλλά και προσωπογραφίες φίλων, καλλιτεχνών ή πνευµατικών ανθρώπων του άλλοτε, που µας κοιτούν σιωπηλά στο κοµµάτι των πορτραίτων…
Ένα έργο πολύχρονο, ολοκληρωµένο, αναγνωρισµένο!
Κι η ίδια η Ρένα άνθρωπος φιλικός, προσιτός που αγαπά τον συνάνθρωπο και το αποδεικνύει µε τη στάση της ζωής…
Να ευχηθούµε στην καλή µας φίλη υγεία, ευτυχία και καλή συνέχεια στις όµορφες δραστηριότητές της!
