Ψυχρός και θερµός πόλεµος

Οι ηγέτες του άλλοτε υπαρκτού σοσιαλισµού σ’ όλες τις χώρες της πρώην ΕΣΣ∆ δεν αρέσκονταν στη διαφύλαξη των ανθρωπίνων δικαιωµάτων. Όµως σιγά-σιγά παγκοσµιοποιούνταν και αναγνωρίζονταν από αφρικανικές, ασιατικές και µουσουλµανικές χώρες.
Επειδή στις διατάξεις της ∆ιακήρυξης των Ανθρωπίνων ∆ικαιωµάτων δεν περιλαµβάνεται το «δικαίωµα των λαών στην ειρήνη» προσδιορίστηκε το θέµα ως θεµελιώδες από την Ε.Ε., η οποία δεν νοείται ως ενωµένη δίχως το κεκτηµένο της δηµοκρατίας, που είναι προϋπόθεση για την ένταξη κάθε κράτους στους κόλπους της.
Το «κράτος δικαίου», όπως το επιθυµεί η Ε.Ε. δέχεται επιθέσεις από πολεµοχαρείς και βιαστές µε τη δηµιουργία τοπικών πολέµων που στερούν απ’ τα κοινωνικά στρώµατα την ελευθερία και οικονοµικούς πόρους που θα µπορούσαν να διατεθούν για την εξάλειψη της φτώχειας, την υγεία, την παιδεία και γενικά τη µη καταστροφή του περιβάλλοντος.
Η επίθεση των ΗΠΑ στο Ιράν και το ενδεχόµενο κλιµάκωσης, µπορεί να έχει απρόβλεπτες συνέπειες, όχι µόνο στη Μ. Ανατολή αλλά και στον κόσµο. Ενώ ελέγετο ότι η κατάρρευση του Ιράν είναι θέµα χρόνου, τώρα λένε πως είναι «πολύ σύντοµη». Το γιατί στρέφεται το «αµερικανικό νταϊλίκι» στο Ιράν είναι ευκολονόητο, εκ του ότι στόχευαν τις πυρηνικές εγκαταστάσεις. Η επιµονή των επιδροµών εξηγείται, επειδή οι αιφνίδιες επιθέσεις ήταν ανεπιτυχείς. Το ερώτηµα παραµένει τραγικό, εφόσον ο Τραµπ χρησιµοποίησε ατοµικά όπλα. Εµφανίζεται στα µίντια, λες και κάνει σόου, φορώντας την κόκκινη τραγιάσκα µε την ένδειξη ‘‘Made Amerika Great Again’’, επιδιώκοντας την προβολή του σαν βασιλιάς. ∆είχνει να διακατέχεται από ψευδαίσθηση, ότι ξεπέρασε τη φήµη άλλων προέδρων µετά τους βοµβαρδισµούς των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν. Όµως όλοι γνωρίζουν ότι εύκολα εµπλέκεσαι στον πόλεµο, αλλά η απεµπλοκή δεν γίνεται χωρίς τεράστιες απώλειες.
Το Ιράν προσπαθεί µε δικά του µέσα ν’ αποκτήσει ατοµικά όπλα ή µε τη βοήθεια φιλικών χωρών, όπως είναι η Β. Κορέα, το Πακιστάν, η Κίνα και η Ρωσία.
Οι διεθνείς αντιδράσεις έχουν πυκνώσει εναντίον της επιθετικότητας των ΗΠΑ και ανεβαίνουν οι τόνοι κατακραυγής εναντίον τους. Και τούτο σηµαίνει αδυναµία του Ισραήλ να παίξει την περιφερειακή δύναµη που του έχει αναθέσει το αµερικανικό αφεντικό.
Η Χαµάς συµφωνεί για µόνιµη κατάπαυση του πυρός, αλλά ο Τραµπ θέλει δύο µήνες συζητήσεις για το πώς θα τελειώσει ο πόλεµος, εν αντιθέσει µε τους Ισραηλινούς που επιθυµούν να σταµατήσουν οι εχθροπραξίες, αφού η Χαµάς παραδοθεί, αφοπλιστεί και εξοριστεί!
Με τέτοια πολιτική δεν φαίνεται να είναι τόσο µακριά, δυστυχώς, το πέρασµα από τον ψυχρό στον θερµό πόλεµο.