Είναι το πιο σημαντικό διακύβευμα τούτες τις ημέρες που περνάμε, να μπορέσουμε να κρατήσουμε τα Χανιά ανοιχτά, τώρα που μπήκε σε ολικό lockdown ο Άγιος Νικόλαος και “κοκκίνησε” το Ρέθυμνο.
Στην πρώτη περίοδο αυτής της πρωτοφανούς κρίσης -που σείει τα θεμέλια- υπήρχε η έννοια της ατομικής ευθύνης. Οι πολίτες των Χανίων έκαναν το σωστό και το έκαναν συνειδητά, χωρίς καταναγκασμούς και ψευδαισθήσεις.
Είτε ο φόβος της αρρώστιας είτε η συλλογική εμπιστοσύνη που επέδειξαν οι Χανιώτες, μας έβγαλε νικητές και μπόρεσε υποτυπωδώς το περασμένο καλοκαίρι, να δουλέψει ο τουρισμός.
Αυτό νομίζω ότι ήθελε να επισημάνει το πρωτοσέλιδο του Σαββάτου των “Χ.Ν.” που κάλεσαν στο προσκλητήριο ευθύνης. Τώρα τι κάνουμε, πού βρισκόμαστε ενώπιον ενός μεγάλου κινδύνου;
Τα μηνύματα που φθάνουν από τους γειτονικούς νομούς της Κρήτης δεν είναι καθόλου καλά.
Η Κρήτη δέχεται από τον ιό μια μεγάλη πίεση. Ποιο είναι το χρέος μας; Να συμμορφωθούμε με τα μέτρα και τους κανόνες που θέτει η πολιτεία για να μην τσακίσει η οικονομία και η κοινωνία.
Φυσικά απαραίτηση προϋπόθεση είναι η πολιτική ηγεσία να δίνει πρώτη το καλό παράδειγμα.
Ωραίο το λιτό υπονοούμενο για το τραπέζι του πρωθυπουργού στην Ικαρία, τι τον πιάνει αλήθεια αυτόν, τον κατά τ’ άλλα λογικό και ισορροπημένο άνθρωπο, κάθε τόσο να ρισκάρει να τσαλακώνεται από μπακατέλες της καθημερινότητας του, μου είναι ανεξήγητο. Ίσως αισθάνεται τόσο όμορφα όταν τον “αγκαλιάζουν” οι πολίτες που ξεχνιέται, καλύτερα στο μέλλον μην ξεχνιέται, είναι κρίμα να ακυρώνεται έτσι η καλή δουλειά που κάνει.