Προσφυγικό

Το προσφυγικό αποκάλυψε, πλην των πολλών αδυναμιών μας ως κράτος μη συγκροτημένο, μια ιδιαίτερα ευαίσθητη πτυχή του Ελληνα: την σχεδόν ενστικτώδη του αλληλεγγύη στους κατατρεγμένους, άσχετα από εθνικότητα και θρησκεία. Τουλάχιστον, οι περισσότεροι από εμάς έχουμε ζήσει έμμεσα τι σημαίνει βίαιος εκπατρισμός. Τόσο με τους παππούδες μας τους Μικρασιάτες όσο και με τους γονείς μας τους μετανάστες σε Ευρώπη και Η.Π.Α…
Ετσι, σήμερα η Ειδομένη χαιρετά τη Λέσβο και τα άλλα νησιά, με πράξεις ανθρωπισμού.
Δυστυχώς για τη χώρα μας, όπως έλεγε κι τραγικός ο Σοφοκλής, «ενός κακού, μύρια έπονται». Δηλαδή, δεν μας έφτανε η οικονομική κρίση που μας ταλανίζει έξι χρόνια, δεν μας έφταναν οι ανίκανες κυβερνήσεις μας, προστέθηκε και το προσφυγικό, για το οποίο δεν φταίμε εμείς σε τίποτε. Για πολλούς θεωρείται απλά ως ένα «γεωγραφικό ατύχημα»!
Και ενώ θα μπορούσε να ελεγχθεί αυτό από τις αρχές του 2015, όταν είχαμε για πρώτη φορά «αριστερή» κυβέρνηση, το πρόβλημα αφέθηκε  να διογκώνεται. Ετσι μάλλον έχει ξεφύγει από τα χέρια της κυβέρνησης, αφού οι εικόνες που βλέπουμε στην Ειδομένη κάθε άλλο παρά συντεταγμένη πολιτεία αποδεικνύουν. Σύμφωνα δε με τις τελευταίες ειδήσεις, «σήμερα, με βάση τα επίσημα στοιχεία που αναφέρονται από το συντονιστικό κέντρο για την προσφυγική κρίση, βρίσκονται στην Ελλάδα 42.253 πρόσφυγες και μετανάστες εγκλωβισμένοι. Εκτιμάται, ωστόσο, ότι ο αριθμός  τους είναι πολύ μεγαλύτερος..» και κάθε μέρα που περνάει μεγαλώνει.